Μπορεί η Ελλάδα ασχέτως κυβερνήσεων και συγκυρίας στους διεθνείς συσχετισμούς μονίμως να βρίσκεται απολύτως χαμένη; Η απάντηση ύστερα από οκτώ χρόνια χρεοκοπίας εντός ευρώ, σε σύνολο ετών από την αλλαγή του εθνικού νομίσματος τα 16, είναι αβίαστα ναι. Τελευταίο επεισόδιο στην «ελληνική τραγωδία» η υποκλοπή και η δημοσιοποίηση της συνομιλίας Τόμσεν – Βελκουλέσκου.
Ο επικεφαλής Ευρώπης του ΔΝΤ κ. Τόμσεν, πολύ γνωστός ως αρχιτέκτονας του ελληνικού δημοσιονομικού «βατερλό» μέσω Μνημονίων, και πάλι στο προσκήνιο. Επίσης, το ηγετικό επιτελείο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που μετά την περσινή πλήρη στρατηγική αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς και την υπογραφή του επαίσχυντου τρίτου Μνημονίου «σκούπα» των προηγούμενων θέλησε στην παρούσα φάση, χωρίς Βαρουφάκη, να «ποντάρει» στη συστημική Ευρώπη έχοντας ανά χείρας μια υποκλοπή συνομιλίας, η οποία τελικά είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη Γερμανία παρά για την Ελλάδα. Γιατί πολύ απλά η δημοσιοποίησή της περιέχει ένα απόσπασμα όπου ο Τόμσεν καθοδηγεί τη Βελκουλέσκου πώς θα πιεστεί το Βερολίνο εκ των συνθηκών να δεχθεί την αναθεώρηση του χρέους ώστε τα δημοσιονομικά μέτρα που θα ληφθούν να είναι ρεαλιστικά, άρα και εφαρμόσιμα για την Ελλάδα. Αυτό είναι και το μόνο σημαντικό σημείο της.
Ποιος έκανε την υποκλοπή, άρα έλαβε πρώτος ενημέρωση για την εν λόγω συνομιλία; Και στη συνέχεια ποιοι, από ποια χώρα και ενδεχομένως κρατική υπηρεσία πληροφοριών ήταν σε θέση να τη «σηκώσουν» στα περίφημα WikiLeaks; Το εντυπωσιακό είναι ότι η Ελλάδα σε επίπεδο πρωθυπουργού μάλιστα ανέλαβε την ευθύνη και για την υποκλοπή αλλά και για τη δημοσιοποίησή της μέσω WikiLeaks.
Σε πολιτικό επίπεδο η Αθήνα από τις πρώτες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση τοποθετήθηκε με δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου και όχι διαρροές υπέρ της άποψης ότι το ΔΝΤ συντονίζει μεθοδεύσεις για νέα «παγίδα ρευστότητας» της Ελλάδας, συνδυασμένης χρονικά με το δημοψήφισμα στη Βρετανία, προκειμένου να επιφέρει ρήγμα συνοχής στην ευρωζώνη. Ποιοι αποφάσισαν έτσι στο κενό να εμπλέξουν και πάλι τη χρεοκοπημένη και σε διπλή ομηρία εξαιτίας της οικονομικής χρεοκοπίας και του Προσφυγικού Ελλάδα στον διεθνή συσχετισμό και τελικά ανταγωνισμό επιρροής μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας για τον έλεγχο της Ευρώπης; Η απάντηση είναι θολή. Σε κάθε περίπτωση πάντως έχει σχέση με το πρώτο τηλεφώνημα στο οποίο «επένδυσε» ο κ. Τσίπρας στα διεθνή κέντρα αποφάσεων για να λάβει συμβουλές για τους περαιτέρω χειρισμούς του. Πού ήταν αυτό; Μήπως στην Καγκελαρία στο Βερολίνο; Αν κρίνουμε από τις επόμενες δημοσιοποιημένες διεθνείς επαφές του, που ήταν με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ κ. Μπάιντεν και τον Γάλλο πρόεδρο κ. Ολάντ για να ζητήσει «στήριξη», προφανώς ναι.
Η Ελλάδα έχει ένα σημαντικό δομικό πρόβλημα, εμφανές από τη χρεοκοπία της το 2009-2010. Στερείται εθνικού κεφαλαίου και πολιτειακής, πολιτικής συνοχής. Παραμένει παγιδευμένη σε μια διεθνή «μπλόφα», που δεν είναι άλλη από τη στρατηγική των Μνημονίων για τη δημοσιονομική και παραγωγική προσαρμογή της στα δεδομένα της ευρωζώνης. Η Ελλάδα το 2010 έπρεπε να έχει σταθεροποιητικό ρόλο λόγω της καλπάζουσας χρηματοοικονομικής κρίσης, που ξεκίνησε από το 2008 στη Γουόλ Στριτ και επεκτεινόταν στην Ευρώπη. Αφού στη βάση των ελλειμμάτων της προέκυψε χρεοκοπία, ο Τόμσεν από το ΔΝΤ προέβαλε μια αυθαίρετη και παράλογη εκτίμηση: ότι τα Μνημόνια θα προκαλούσαν ύφεση μόνον 5%, ανεργία το πολύ 15%, και όλα θα έβρισκαν τη νέα κανονικότητά τους στη χώρα ως τον Ιούνιο του 2012. Σήμερα η Ελλάδα συνεχίζει την παράλογη χρεοκοπία της, χωρίς σχέδιο διεξόδου, και χρησιμοποιείται πλέον από τους «μεγάλους παίκτες» της διεθνούς σκακιέρας ως «πυροκροτητής». Οι Ελληνες μοιάζουν πλέον με «κομάντος αυτοκτονίας» επί ευρωπαϊκού εδάφους, χωρίς εθνικό κράτος, λειτουργώντας για λογαριασμό ξένων συμφερόντων που αγνοούν.
Μενέλαος Τασιόπουλος
