Αν μη τι άλλο, η «πρώτη (ελπίζω και τελευταία) φορά Αριστερά» δεν μας αφήνει να πλήξουμε.Κάτι το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, κάτι οι γεμιστές ντομάτες της Θεανώς, κάτι τα σπίτια του κ. Σταθάκη, κάτι τα ανύπαρκτα θαλάσσια σύνορα (ρε πόσο δίκιο είχε ο μπαγάσας) του Αλέξη, κάτι οι ηλιοθεραπείες της Τασούλας, κάτι ο οικονομικός σχεδιασμός του κ. Μάδρα περί επενδύσεων από τους λαθρό, κάτι οι κοτσάνες του Μουζάλα περί «Μακεδονίας», κάτι τα αιωρούμενα πέη του Φαμπρ, γεμίζουν και ομορφαίνουν την ζωή μας, προσφέροντάς μας άφθονο θέαμα, διότι από άρτον, μάλλον καλύτερα θα ήταν να στραφούμε προς το παντεσπάνι. Α ρε πόσο μπροστά ήταν το Μαράκι η Αντουανετίτσα.
Αυτές τις μέρες δύο περιστατικά φρόντισαν να μας ανεβάσουν την πίεση, το ζάχαρο, την καλή χοληστερίνη και τον κακό μας τον καιρό.
Διάβασα λοιπόν στις εφημερίδες, ότι με απόφαση του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, έχει παραγραφεί το εκ 375.329,08 ευρώ πρόστιμο που είχε επιβληθεί (ούτε θυμάμαι γιατί, αλλά ούτε και μ’ ενδιαφέρει, πάντως όχι και επειδή θα ήταν ντιπ καταντίπ εν τάξει στις προς το κράτος υποχρεώσεις του) στον κ. Αλέξη Μητρόπουλου. Να σημειωθεί ότι το πρόστιμο αρχικώς ήταν 942.136,60 €, αλλά στην πορεία…μάζεψε. Δεν μπορώ να πώ ότι εξεπλάγην.
Θα είχα πάθει υπνική άπνοια σαν το κ. Φίλη, κοινώς θα είχα χάσει ντον ύπνο μου, αν ο και περιφερόμενος από κόμματος εις κόμμα εργατολόγος, είχε πληρώσει κανονικά, όπως επί παραδείγματι τόσοι και τόσοι συμπολίτες μας. Τώρα, ποιός θα πείσει τον φουκαρά τον καστανά της Πλατείας Αριστοτέλους, ότι η υπόθεση δεν πήγε πίσω-πίσω, ώστε σαν ώριμο φρούτο πλέον να παραγραφεί, αυτό πιά το αφήνω στον κ. Κοντονή που ξέρει και λύνει προβλήματα…
Βέβαια, διάβασα και είναι γεγονός ότι ησύχασα πως επειδή η υπόθεση είναι σοβαρή, θα παραπεμφθεί σε 7μελή επιτροπή του…ιδίου Τμήματος κ.λπ. κ.λπ. Σύμφωνοι. Και μόλις βγει η νέα απόφαση, παρακαλώ να μου κρατήσετε ένα κανελί, με άσπρες βούλες…
Το άλλο τώρα. Η ΕΣΗΕΑ, λέει, διέγραψε από μέλη της δημοσιογράφους, διότι τάχθηκαν υπέρ του ΝΑΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ξέρετε εκείνο που το βράδυ ψήφιζες ΟΧΙ και το πρωί έβγαινε ΝΑΙ. Μπράβο λέω βρε παιδάκι μου. Άτεγκτοι αυτοί της ΕΣΗΕΑ. Θέλουν τα μέλη της να είναι αδέκαστα, ακομμάτιστα, απαρωπίδιαστα (= να μην έχουν παρωπίδες), αμερόληπτα, αχρωματοφόρα (= να έχουν αχρωματοψία) και να γράφουν μόνον την αλήθεια. Ξεσάλωσες κύριε υπέρ του ΝΑΙ τασσόμενος έτσι κατά του συμφέροντος του Έθνους και της κυρίας Μέρκελ; Φάε μια διαγραφή στο κεφάλι νάχεις να πορεύεσαι. Διέρρηξες τα ιμάτια σου παλικάρι μου υπέρ του ΟΧΙ, που θα έσωζε την Ελλάδα και θα έλυνε τα χέρια του Αλέξη, να πάει εις τας Βρυξέλλας και να πλακώσει τον κ. Σόϊμπλε στις γρήγορες; Καλά έκανες και να μη το ξανακάνεις.
Διότι ακόμη δεν έχω δει ουδεμία αντίδραση της ΕΣΗΕΑ, εναντίον αυτών που ξεσάλωσαν υπέρ του ΟΧΙ. Βεβαίως, θα μου πείτε, ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά αν δείτε κάτι σχετικό, εγώ θα κάτσω να ακούσω μία διάλεξη του κ. Καρανίκα (μη μου πείτε ότι τον ξεχάσατε κιόλας;).
Και η ελευθεροτυπία; Αυτή που είχαν στραγγαλίσει τα ανελεύθερα καθεστώτα και τα ελεύθερα την έχουν αποθεώσει; Και τόσοι αγώνες για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία», πάνε χαμένοι; Όχι βέβαια, αλλά εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η «παιδεία» μάς τελείωσε. Το «ψωμί» όπου νάναι τελειώνει κι’ αυτό. Όμως η «ελευθερία» αντέχει, φτάνει μόνον να συμφωνεί σ’ αυτό η ΕΣΗΕΑ.
Πάντως όλα τ’ άλλα μια χαρά είναι.
Οι χαρούμενοι αγρότες του Νομού Κιλκίς, κατά Ειδομένη μεριά, οργώνουν και σπέρνουν χαρούμενοι τα χωράφια τους, τραγουδώντας την «Κατιούσα», όπως οι πάλαι ποτέ γελαστοί κολχόζοι του Στάλιν, στα σοβιετικά επίκαιρα.
Οι δρόμοι μας, είναι ανοιχτοί και οι σιδηροδρομικές γραμμές μας ελεύθερες και αφήνουν να διακινούνται τα αγαθά, που θα φέρουν κάνα ευρώ στη χειμαζόμενη οικονομία μας (πάντα υπό την έγκριση και χάρη στην μεγαλοσύνη των αφγανοπακιστανοσυριοτέτοιων και των ΜΚΟ, βεβαίως βεβαίως).
Το ποδόσφαιρό μας, απαλλάχθηκε, επί τέλους, από τις παθογένειές του, αφού τα περισσότερα γήπεδα κλείσανε (το να παίζεις χωρίς θεατές, είναι γήπεδο κλειστό). Παρεμπιπτόντως, άκουσα τον, εκ των κορυφαίων μας αθλητικογράφων, κ. Χρήστο Σωτηρακόπουλο, να λέει ότι το γήπεδο της Σάντερλαντ, μιάς μικρομεσαίας ομάδος της Αγγλίας, η οποία κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και η οποία μάλλον αποχαιρετά την πρώτη κατηγορία, είναι κάθε Κυριακή γεμάτο (χωρητικότητα 45.000 παρακαλώ) βρέξει χιονίσει. Σαν τα δικά μας δηλαδή…
Ο κ. Μπαλαούρας, τρις εβδομαδιαίως, χαρίζει, από το τσιφλίκι του πατέρα του, το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια, αλλά υπό…προϋποθέσεις. Π.χ. αν είναι καλά παιδιά και τρώνε όλο τους το φαγητό, θα τους επιτρέψει να λέγονται «Μακεδόνες».
Ο τουρισμός ανθίζει από τώρα στα νησιά μας, που γέμισαν επενδυτές.
Ο Στρατός μας, έτοιμος εις τας επάλξεις, μπας και λείψει κάνα βουτυράκι από το πρωινό των λαθρό.
Τώρα αν εγώ πω το χιλιοειπωμένο «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», θε με πουν αντιδραστικό και όλα όσα περιέχει το λεξιλόγιο των απανταχού προοδευτικών, γι’ αυτό περιορίζομαι στο απόφθεγμα του Κώστα Χατζηχρήστου: «Προσεχώς καλύτερα μανδάμ».
Και ο τίτλος; Τι είναι αυτό που έβαλα απάνω απάνω στο σημερινό κείμενο; Αυτό είναι ένα τραγούδι του Μάνου Λοίζου και του Φώντα Λάδη, που λέει: «Αχ Πατρίδα μου καημένη, πιά κατάρα σε βαραίνει» και το αφιερώνω στον κ. Μητρόπουλο και όλους τους συνεπείς (υπάρχουν και τέτοιοι;) αγωνιστές της Αριστεράς (γιατί δεν λέμε της Αριστερής), που στα νιάτα τους θα το τραγουδούσαν, τότε που παλεύαν να αλλάξουν την Ελλάδα και τελικώς άλλαξαν το πορτοφόλι τους.
Χρ. Μπολώσης, Υποστράτηγος ε.α.
