Ο Κώστας Καραμανλής χθες, ουσιαστικά πρώτη φορά, έσπασε τη σιωπή του. Και μίλησε μόνο για ένα μικρό τμήμα από τη βρόμικη και ανηλεή επίθεση που δέχτηκε από ένα σύστημα διαπλοκής και παραεξουσίας, που είχε ξεκινήσει με τις βολές περί… κλωνοποίησης της Ντόλι και κλιμακώθηκε με την επίθεση με αφορμή τη φούσκα του Βατοπαιδίου.
Είναι σαν να βλέπω τον Γιάννη Αγγέλου να ακούει τι ειπώθηκε με τον γαλήνιο και αθόρυβο τρόπο του, και σήμερα να μαζεύει πάνω στο μικρό γραφείο του, εκεί στην Παναγή Κυριακού, το σώμα των εφημερίδων. Θα ανάβει… παρανόμως το τσιγαράκι του και θα διαβάζει όσα είπε ο Καραμανλής με τον δωρικό τρόπο του για όσα είχε ζήσει ο Γιάννης Αγγέλου (αλλά και ο Θοδωρής Ρουσόπουλος και ο Γιώργος Βουλγαράκης) με αφορμή το Βατοπαίδι. Και η αθλιότητα όσων έστησαν αυτήν την ιστορία είναι μεγαλύτερη, γιατί γνώριζαν και το πρόβλημα υγείας του Αγγέλου αλλά και τη μη εμπλοκή του, όταν έβαζαν όρους-θηλιά και όταν άφηναν τη λάσπη στον ανεμιστήρα για να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να νιώθουν καμία τύψη, μόνο και μόνο για να ρίξουν τον Καραμανλή. Και το χειρότερο, με αυτούς τους ανθρώπους η Ν.Δ. συγκυβέρνησε και τώρα ετοιμάζεται να «αγκαλιάσει» και μερικά από τα… ορφανά του «εκσυγχρονιστικού» χώρου!
Επτά χρόνια μετά ο Καραμανλής έκανε κάτι που είναι αυτονόητο μόνο για όσους δεν τον γνωρίζουν. Αλλά ήθελε να αποχαιρετήσει τον «αδελφό» του, όπως αποκάλεσε τον Γιάννη Αγγέλου με τον δικό του τρόπο, ανοίγοντας την καρδιά του και σπάζοντας ο ίδιος τον κώδικα που έχει «επιβάλει» σε όσους μιλούν μαζί του.
Παρουσία όλης της παράταξης, ακόμα και στελεχών που δεν ανήκουν σήμερα σε αυτήν τη Ν.Δ., αλλά και της συζύγου του Γ. Αγγέλου, της ιδιαιτέρας γραμματέως του Αλεξάνδρας, και των παιδιών του Αγγελου και Δημητρίου, ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε στους σκοτεινούς χρόνους που διανύουμε για «το φως που πάντα νικάει το σκοτάδι». Μίλησε για την ταλαιπωρία που υπέστησαν ο Αγγέλου και η οικογένειά του το 2010 από την επιβολή εγγυοδοσίας εις βάρος του για την υπόθεση του Βατοπαιδίου (400.000 ευρώ) και για την επιβολή του περιοριστικού όρου της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, που τον εμπόδιζε να επισκεφτεί το γιο του, ο οποίος σπούδαζε στο εξωτερικό.
Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια για να απαλλαγεί με βούλευμα από την κακουργηματική κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε απιστία, που αντιμετώπιζε για την υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου και της ανταλλαγής εκτάσεων του Δημοσίου με τη λίμνη Βιστωνίδα. Ηταν μια δικαίωση και γι’ αυτήν μίλησε ο Καραμανλής, αναφερόμενος στη δύναμη της ψυχής του Αγγέλου (είχε τη γενναιότητα να αναγνωρίζει και λάθη που έκανε για ανθρώπους) να αντιμετωπίσει με υπερηφάνεια και καρτερικότητα όλες τις αντιξοότητες. Ηταν μια δικαίωση για εκείνον που στάθηκε όρθιος, ακόμα και απέναντι στο ψέμα, στη συκοφαντία και στη μεθοδευμένη αδικία μικρών και λίγων ανθρώπων.
Νίος Ελευθερόγλου
