Ποιοι είναι οι λόγοι που δυσκολεύουν το ξεμπλοκάρισμά μας από την κρίση; Πέρα από τους γνωστούς, τους οποίους η εφημερίδα μας με σθένος έχει κατονομάσει και υποστηρίξει από την πρώτη μέρα της έκδοσής της, υπάρχουν και μερικοί πιο εσωτερικοί. Εσωτερικοί τόσο με την έννοια ότι αφορούν αποκλειστικώς δικά μας θέματα όσο και βαθύτερα στοιχεία του χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσής μας.
Τηλεγραφικά, η μέγιστη κοινωνική παθογένειά μας έγκειται στην υιοθέτηση μιας θέσης που υπόσχεται ισότητα και ευημερία χωρίς κόπο και προσπάθεια. Ολες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης συνέβαλαν στη δημιουργία και την ενίσχυση αυτής της εκτρωματικής ιδεολογίας, η οποία διαπότισε κάθε πτυχή και εκδήλωση της ζωής μας.
Ζώντας με δανεικά που κατά πώς φαίνεται δεν ήταν αγύριστα και επιδοτήσεις που πήγαν κατά βαρβάρων, χάσαμε σταδιακά την επαφή με την πραγματικότητα και τις εξελίξεις στον κόσμο. Οπως τα παραχαϊδεμένα και κακομαθημένα παιδιά, συνηθίσαμε να θεωρούμε αυτονόητα πράγματα που η οικονομία μας αδυνατεί να μας εξασφαλίσει.
Αυτός ο συλλογικός παραλογισμός τού να θεωρούμε επί δεκαετίες αυτονόητα τα αδύνατα δεν μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και λογική την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Παντού. Στο Φορολογικό, στο Ασφαλιστικό, στις δημόσιες δαπάνες. Αυτός μας οδηγεί στο να αποφασίζουμε με βάση εντυπώσεις και συναισθήματα, και όχι επιχειρήματα. Αυτός ο παραλογισμός καθορίζει και τον δημόσιο λόγο, με αποτέλεσμα να τον καθιστά ανεπαρκή και ανειλικρινή.
Σ’ αυτόν τον παραλογισμό αναζητά επιχειρήματα και η κυβέρνηση με μοναδικό ορατό στόχο για την ώρα την παραμονή της στην εξουσία. Αυτήν την «τρέλα» της κοινωνίας επιχειρεί να μετατρέψει σ’ έναν κατ’ επίφαση «αριστερό» λόγο και ιδεολογία ο ΣΥΡΙΖΑ. Μ’ αυτήν τροφοδοτεί τις «αυταπάτες» του ο πρωθυπουργός. Γι’ αυτό και η λύση και η διέξοδος θα γίνονται ολοένα και πιο δυσβάστακτες.
Από αυτήν τη σχιζοειδή κατάσταση, όμως, οφείλει να διαρρήξει και τους δεσμούς της μια ώρα αρχύτερα και η αξιωματική αντιπολίτευση. Αν φιλοδοξεί όχι μόνο να πείσει, για να έρθει στην εξουσία, αλλά να συμβάλει αποφασιστικά στην ανάταξη του τόπου, όπως ισχυρίζεται σε κάθε ευκαιρία ο νέος αρχηγός της. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και η μεγάλη πρόκληση, στην οποία καλείται να ανταποκριθεί η Ν.Δ. Καθαρά, δίχως «πολυσυλλεκτικές» αποκλίσεις.
Παραζαλισμένοι από την επίπλαστη ευημερία και τη μαλθακότητα, στην οποία αυτή μας οδήγησε, δεν αντιληφθήκαμε ότι, εξοβελίζοντας από τη ζωή μας κάθε κώδικα αξιών, όχι μόνο δεν υπήρχε περίπτωση να συναντήσουμε κανέναν «υπαρκτό» επίγειο παράδεισο, αλλά θα φέρναμε και πιο κοντά την κόλαση. Τα καταφέραμε! Αν δεν αποκαταστήσουμε ιδεολογικά στο κοινωνικό και το εργασιακό περιβάλλον μας έννοιες όπως αξία, προσπάθεια, αξιολόγηση, διακινδύνευση, επιβράβευση, ανταμοιβή, ποινή, ιεραρχία, σεβασμός, δεν πρόκειται να ξαναδούμε χαΐρι και προκοπή. Ποτέ και με καμία κυβέρνηση.
Δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων για να αντιληφθείς ότι το άλλο έργο, αυτό που παίζαμε μέχρι πρότινος, δεν βγαίνει. Ούτε ότι οι «ταχυδακτυλουργίες» της «πρώτης φοράς» οδηγούν στον μόνιμο «κόφτη»! Και μ’ αυτές, κατά πώς πάμε, κινδυνεύουμε σοβαρά να γίνει η «τελευταία μας φορά» το μοναδικό σενάριο εξόδου από την κρίση.
Γιώργος Κ. Στράτος
*Δικηγόρος- Δημοσιογράφος
Μ.Η.Τ. 232120