Στο τηλέφωνο η Ντόρα Μπακογιάννη. Παρασκευή πρωί, μόλις έχει δημοσιευτεί ένα άρθρο μου για τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά -με θετικές αναφορές- και η «Ψηλή» δεν διστάζει να επικοινωνήσει για να μου επισημάνει τις διαφωνίες της. Από τους ελάχιστους πολιτικούς της Κεντροδεξιάς που δεν έχουν αναστολές να σηκώσουν το ακουστικό και να σου πουν ευθέως πού διαφωνούν, η Ντόρα είχε τις αντιρρήσεις της.
«Περνάς τη… συριζαίικη φάση σου ή μου φαίνεται;» άρχισε με χιούμορ. Μου πέρασε για δευτερόλεπτα από το μυαλό να της απαντήσω ότι η Ν.Δ. περνά την πασοκική της, αλλά δεν είναι η αρμόδια για τη «διεύρυνση».
«Μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ περνά τη φιλελεύθερη φάση του» της απάντησα, απαριθμώντας πολιτικές (άρθρο 16, ιδιωτικοποιήσεις, αναπτυξιακός), πριν μπούμε στο κυρίως θέμα. Η Ντόρα ήταν εξοργισμένη από την τακτική Κοτζιά να απαντά στις τουρκικές – αλβανικές προκλήσεις ανεπισήμως «μέσω κύκλων» και μου επικαλέστηκε το παράδοξο να διαψεύδει ο ίδιος τους «κύκλους» του στη συνέντευξη με τον Αλβανό υπουργό Εξωτερικών.
Αν και πράγματι η τακτική των «κύκλων» είναι ανορθόδοξη (o υπουργός αποδίδει τη διευκρίνιση που έδωσε στα Τίρανα σε παρανόηση που προκάλεσε ερώτηση Αλβανής δημοσιογράφου), τόσο η Ντόρα όσο και εγώ ξέρουμε κατά βάθος ότι άλλος είναι ο λόγος που η Ν.Δ. αντιπολιτεύεται τον Κοτζιά σε δευτερεύουσας σημασίας θέματα. Κατά βάθος ξέρουμε ότι η Ν.Δ. λόγω της στρατηγικής συμφωνίας που υπάρχει στους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί να τον αντιπολιτευτεί σε πρωτεύουσας σημασίας θέματα. Στην πραγματικότητα, η εξωτερική πολιτική Τσίπρα – Κοτζιά είναι πλήρως ενσωματωμένη στον δυτικό σχεδιασμό: Το άνοιγμα προξενείου στην πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν Ερμπίλ (στα νώτα της Τουρκίας), το ότι η Ελλάδα μπήκε πρώτη στο Ιράν, το άνοιγμα οικονομικού επιμελητηρίου του Κοσόβου στην Αθήνα, η συνεργασία Ελλάδας – ΗΠΑ σε θέματα ανταλλαγής πληροφοριών στην Ουκρανία (προξενείο Μαριούπολης) συνιστούν τις πλέον αδιάσειστες αποδείξεις ότι η Ελλάδα είναι πλήρως ενσωματωμένη στον αμερικανικό σχεδιασμό στην περιοχή. Με μικρά περιθώρια κινήσεων, ναι, αλλά στο παιχνίδι πάντως. Ακόμη και οι σχεδιαζόμενες αλλαγές στο Σύνταγμα (ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, χωρισμός κράτους – Εκκλησίας) στον ευρύτερο δυτικό σχεδιασμό ανήκουν. Είναι ιστορικό παράδοξο ότι οι ηττημένοι του Εμφυλίου είναι σήμερα η βασική εντεκάδα της Δύσης και οι νικητές ο πάγκος της, αλλά είναι αλήθεια. Κατά συνέπεια, ακόμη και αν η Ντόρα (που έκανε εξαιρετική θητεία στο υπουργείο Εξωτερικών) έχει χίλια δίκια σε θέματα τακτικής, γνωρίζει κατά βάθος ότι δεν μπορεί να αντιπολιτευτεί τον Κοτζιά σε θέματα στρατηγικής. Και επειδή γνωριζόμαστε χρόνια, ξέρει καλά ότι όπως έγραφα τα καλά για την ίδια έτσι γράφω τώρα και για τον Κοτζιά.
Πόσο μάλλον, όταν δεν με έχει παραπλανήσει ποτέ. Πόσο μάλλον όταν οι κινήσεις του αποδίδουν (αποδοκιμασία Τούρκων από Αμερικανούς – Γερμανούς για την Αγία Σοφία, πρώτη φορά πρόσκληση Ελλάδας στην πρωτοβουλία για τα δυτικά Βαλκάνια). Προς επίρρωσιν αποκαλύπτω και τούτο: Ο Κοτζιάς είναι ο πρώτος που μου προέβλεψε -όταν στην Ελλάδα γινόταν φεστιβάλ λαϊκισμού κατά της έλευσης του ΝΑΤΟ- ότι οι Τούρκοι δεν νιώθουν άνετα και αργά ή γρήγορα θα ζητήσουν την απομάκρυνσή του. Σήμερα δικαιώνεται. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι του δίδεται κάρτα μπιάνκα. Στο πρώτο μεγάλο φάουλ, έχουμε την κάρτα στο τσεπάκι. Ομως το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι, και η Ντόρα το ξέρει άριστα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί φιλελεύθερη πολιτική με αριστερό φύλλο συκής και ότι αργά ή γρήγορα η Ν.Δ. θα έχει ανταγωνιστή στον στρατηγικής σημασίας χώρο του Κέντρου…
Μανώλης Κοττάκης
Μ.Η.Τ. 232120