ΞΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟ

Αυτή η εβδομάδα θα σημαδευτεί από τις συναντήσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τους πολιτικούς αρχηγούς. Ας ελπίσουμε (που δεν το βλέπω…) η θεία φώτιση να επήλθε των κεφαλών αυτοίς και να συζητήσουν για πρώτη φορά σκεπτόμενοι το «εμείς» και όχι καθένας το δικό του «εγώ». Φοβούμαι, όμως, ότι πέρα από τις ευχές για… καλό καλοκαίρι τίποτε δεν θα βγει από τις συναντήσεις αυτές, οι οποίες αφορούν δύο ουσιαστικά στοιχεία της δημοκρατίας μας: τον εκλογικό νόμο και την αναθεώρηση του Καταστατικού Χάρτη της χώρας. Κι αυτό γιατί καθένας βλέπει τις αλλαγές υπό το πρίσμα του κομματικού φακού και του προσωπικού συμφέροντος και όχι με βάση το τι θα κάνει καλό στον τόπο και στην πατρίδα. Διότι, για να έχουν αποτέλεσμα οι αλλαγές τόσο στο Σύνταγμα όσο και στον εκλογικό νόμο, η λέξη «κλειδί» είναι η «συναίνεση», κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Αλλά, για να είμαστε και λίγο σοβαροί, πιστεύουν οι ταγοί της χώρας ότι σε αυτή τη φάση τους πολίτες τούς ενδιαφέρουν τα δύο παραπάνω; Ακόμη δεν έχουν πάρει το μήνυμα που έστειλαν οι Ελληνίδες και οι Ελληνες στις τελευταίες εκλογές, όπου σημειώθηκε ρεκόρ αποχής, ή το έχουν ξεχάσει ήδη; Εκείνο που απαιτείται, πέρα από τα λόγια και τις συναντήσεις, είναι οι πολιτικοί να γίνουν αξιόπιστοι, αλλά και η πολιτική σεβαστή. Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάζονται δύο προαπαιτούμενα: να κυβερνά αυτόν τον τόπο η εκάστοτε κυβέρνηση και όχι οι… θεσμοί και οι πολιτικοί να έχουν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη από τους πολίτες για τα ψέματα που είπαν στα μπαλκόνια και να κάνουν επανεκκίνηση αλήθειας.

Μόνο έτσι οι πολίτες, και κυρίως οι νέοι, θα επιστρέψουν στην πολιτική και αυτός ο τόπος θα μπει στην δ’ περίοδο της Δημοκρατίας, με σοβαρές προϋποθέσεις για μια ευνομούμενη Πολιτείας. Διαφορετικά, θα συνεχιστεί ο κατήφορος και οι συζητήσεις για τον εκλογικό νόμο και το Σύνταγμα θα μείνουν κενό γράμμα, που θα αφορά έναν μικρόκοσμο ο οποίος θα εντρυφά στον αριβισμό της εκάστοτε εξουσίας που απλώς θα αλλάζει χρώματα και πρόσωπα.

Η Ευρώπη κάνει βήματα προς τα πίσω, επιστρέφοντας σε εθνικισμούς, διχασμούς και ανισότητες. Οσα συμβαίνουν με αφορμή την οικονομική κρίση και το Προσφυγικό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ακόμη και Brexit να μη γίνει, η ρήξη έχει επιστρέψει στη γηραιά ήπειρο. Το ερώτημα είναι κατά πόσο εμείς, στην Ελλάδα, έχουμε την πολυτέλεια να συνεχίσουμε να ζούμε σαν ξένοι στην ίδια πόλη, ακόμη και όταν συζητάμε για πράγματα αυτονόητα και υπαρξιακά για την επιβίωση της χώρας και της δημοκρατίας μας. Μακάρι οι αρχηγοί να με βγάλουν ψεύτη…

Νίκος Ελευθερόγλου