ΑΝΤΕΧΟΥΝ!

Προβληματισμός και αισιοδοξία από μια σύντομη βόλτα στην πόλη της Κομοτηνής

Γύρισα από την Κομοτηνή, όπου είχα πάει το Σαββατοκύριακο για μια εκδήλωση, με ανάμεικτα συναισθήματα: προβληματισμού και αισιοδοξίας. Προβληματισμού, γιατί άνθρωποι του μόχθου, τους οποίους γνωρίζω 30 χρόνια, μου λένε ότι οι απλοί μουσουλμάνοι έχουν πάρει «αέρα» και αντιμετωπίζουν με αλαζονεία τους χριστιανούς συμπολίτες τους στην καθημερινότητα, με ύφος κατακτητή. Καιρό είχαν να αντιμετωπίσουν τέτοιες συμπεριφορές.

Προβληματισμού, επίσης, γιατί, όπως μου είπαν οι ντόπιοι, υπάρχει μεγάλο κύμα μετανάστευσης, πληθυσμός φεύγει καθημερινά για το εξωτερικό, μαύρη πέτρα ρίχνει. Προβληματισμού, γιατί οι τοπικές διαιρέσεις μετά τον θάνατο του περιφερειάρχη και την κένωση της θέσης έχουν οδηγήσει σε τυφλούς ανταγωνισμούς, που εύχομαι να μην αξιοποιήσουν οι εχθροί μας. Προβληματισμού, γιατί περπάτησα στο νότιο τμήμα της πόλης, εκεί όπου κάποτε ήταν εγκατεστημένη η Νομική Σχολή -σήμερα το μεταπτυχιακό-, και ήταν σαν να έβλεπα μια πόλη-φάντασμα. Κτίρια, που άνοιξαν επί προεδρίας Διονύση Ευρυγένη, παρατημένα, εγκαταλειμμένα, γραμμένα με συνθήματα, παράγκες, απόρησα πώς κάνουν μεταπτυχιακοί φοιτητές μάθημα εδώ. Τι τους εμπνέει.

Εκτός από προβληματισμό, όμως, έφυγα -περίεργο- από την πρωτεύουσα της Θράκης και με μια μικρή αίσθηση αισιοδοξίας. Δεν είναι ό,τι φαίνεται. Αισιοδοξίας, διότι οι τρεις θρησκευτικοί ηγέτες της πόλης, ο μητροπολίτης, ο μουφτής και ο προκαθήμενος της Αρμενικής Εκκλησίας, κάθισαν δίπλα δίπλα στην εκδήλωση που συντόνισα. Αισιοδοξίας, διότι οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους με τους Πομάκους και τους Τσιγγάνους, μου αποκάλυψε ανώτερος αξιωματικός των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οι Πομάκοι έχουν αρχίσει και εγκαταλείπουν τη μεθόριο (-30% σε σύγκριση με την απογραφή του 2001) και κατεβαίνουν στα αστικά κέντρα για να ζήσουν μαζί με τους χριστιανούς. Μόνο οι παπούδες μένουν εκεί. Οι Τσιγγάνοι δεν θεωρούνται αξιόπιστοι συνομιλητές για το προξενείο. Αισιοδοξίας, διότι το πανεπιστήμιο έχει αυτήν τη στιγμή 10.000 ενεργούς φοιτητές και αυτό που καίει τον πρύτανη είναι να σώσει τα μεταπτυχιακά «δίδακτρα», καθώς μέσω αυτών συντηρεί τα προπτυχιακά προγράμματα.

Αισιοδοξίας, διότι η πόλη παρά την κρίση βρίσκεται σε φάση δημιουργικής καταστροφής. Κλείνουν σημεία-σύμβολα που την όρισαν για δεκαετίες -έστειλα στον Λάκη Λαζόπουλο μια φωτογραφία λουκέτου σε εστιατόριο-θρύλο για τους φοιτητές και έπαθε σοκ-, αλλά αρκετές μικρές νέες επιχειρήσεις ανοίγουν στην οδό Βενιζέλου. Το άνοιγμα των συνόρων με τη Βουλγαρία στη Νυμφαία φέρνει συνεχώς επισκέπτες χειμώνα καλοκαίρι. Την τελευταία φορά που ανέβηκα στην πόλη, αρχές του 2014, για μια εκδήλωση με τον sir Βασίλη Μαρκεζίνη τα πράγματα μού είχαν φανεί πιο γκρίζα. Ελπίζω η γεύση που πήρα τώρα να είναι πιο αντιπροσωπευτική. Αντέχουν οι Θρακιώτες.

Μανώλης Κοττάκης