Είναι σαν αστυνομική ταινία στην οποία ξέρεις από την αρχή πως ο δολοφόνος είναι ο προγναθικός μπάτλερ, οι κακοί θα πεθάνουν και ο καλός, αφού κινδυνεύσει, θα κερδίσει το όμορφο κορίτσι. Βαρεμάρα, αν ήταν ταινία. Ομως δεν είναι.
Είναι η ζωή μας και δεν έχει πλάκα, κοκ, τσιπς, σάμαλι και Μπυράλ. Προβλέψιμο από την αρχή.
O ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει κόνξες, θα χτυπήσει ο Αλέξης δυναμικά το χέρι του στο τραπέζι, διότι ως εδώ και μη παρέκει, με αποτέλεσμα να αναπηδήσει λίγο το φραπόγαλο και να πιτσιλίσει τη νέα ποιητική συλλογή του Κουράκη. Go back, Mrs Merkel, αλλά ψιθυριστά και στην Αθήνα, μόνος του.
Ντιπ ανύποπτη, η Frau Kanzlerin θα βουτά το στρούντελ της στη ζεστή σοκολάτα. Θα το δώσει διαρροή ο κομισάριος περί Τύπου, πως τέρμα, ως εδώ, και θα το αντηχήσουν η Γιάμαλη και τ’ άλλα παιδιά. Θα σιωπά αινιγματικά ο Τσεκελώτος κι οι δημοσιολογούντες, σαν ερωτευμένες γκόμενες, που ερμηνεύουν επί ώρες ακόμη και τις σιωπές ή την απουσία τελείας στο μήνυμα του λεγάμενου, θα αναπτύσσουν θεωρίες πως το αφορολόγητο θα γίνει Στάλινγκραντ, για να καταλήξουμε τελικά στην τσεχοσλοβακική αντίσταση το 1938. Τρεις απώλειες, δύο από πέσιμο κι ένας από το άλλο που κάνει ρίμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καμώνεται πως διαπραγματεύεται. Εικονική αντίσταση δωματίου. Βάζει και κάνα Πολάκη να βρυχάται «γκολ αυτοί, σέντρα εμείς», ώστε η αχλύς της φαντασιακής αντίστασης να τυλίγει την προδιαγεγραμμένη ήττα και να λένε στο ζαλισμένο από την αγωνία της επιβίωσης πόπολο πως την ιδρώσανε τη φανέλα, αλλά το χορτάρι ήταν παχύ, είχαν τον ήλιο στο πρόσωπο κ.λπ., κι έτσι το σκορ διεμορφώθη συντριπτικώς σε βάρος ημών.
Οι δε ΑΝ.ΕΛ. κρατούν άγρυπνα τσίλιες και διαφωνούν, πιθανώς κατόπιν προσυνεννόησης, μόνο σε όσα υπερψηφίζουν και το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και τ’ άλλα παιδιά. Οταν δεν κινδυνεύει το μνημονιακό νομοθετικό έργο, κάνουν τον καμπόσο. Μόλις έρχεται μνημονιάρα, την πλένουν με τα δάκρυά τους και ξαναστρογγυλοκάθονται στην καρέκλα, που είναι ακόμη πιο μαλακή με τόσες ψόφιες δεσμεύσεις για μαξιλάρι. Ερχεται κι ο Απρίλης, ανυπομονώ να δω τον ακομβίωτο αστρατάρχη πλάι πλάι με τον Μάκη και τον Αδωνι στα εγκαίνια του τζαμιού στον Βοτανικό. Πρέπει να τους τιμήσει διπλά ο ιμάμης, κοτζάμ αδιάλλακτο πατριωτισμό κάνανε κουρμπάνι στα θεμέλια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο ψευτοδεξιός βοηθητικός του θα κάνουν τα πάντα, θα δεχθούν οτιδήποτε, αρκεί να κρατήσουν το κράτος στα χέρια τους, να χρησιμοποιούν τη φορολογία και τη φτώχεια για τη συντριβή της μεσαίας τάξης και τον κοινωνικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και παράλληλα να επιτίθενται στο έθνος και στους πυλώνες του με την πιο σκληρή μαρξιστική ατζέντα, από το λαθρομεταναστευτικό ως την παιδεία και την Εκκλησία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν του το ζητήσουν και είναι απαραίτητο για να πάρει λίγο ρευστό και να διατηρήσει τα ηνία της εξουσίας λίγο ακόμη, θα ψηφίσει ακόμη και επαναφορά της δουλείας. Χωρίς να παίξουν βλέφαρο οι σύντροφοι, θα φωνάζουν πως διασφάλισαν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τους δούλους και ότι δεν είναι παρά ένα βήμα πίσω στις απαρχές του πρωτόγονου καπιταλισμού, ώστε να πάρουν φόρα για το λαμπρό σοσιαλιστικό μέλλον. Θα εξηγούν, επίσης, πως χωρίς μισθούς δεν θα γίνονται μειώσεις και ότι αριστοτεχνικά φόρτωσαν στα αφεντικά όλη τη φροντίδα των ανδραπόδων τους.
Και φυσικά, ο Μητσοτάκης, ως πιο γνωστός νταραβεριτζής στο εξωτερικό, θα ισχυριστεί πως αυτός μπορεί να τους πουλήσει πιο ακριβά, σε μια πλήρως αυτορυθμιζόμενη δουλεμπορική και δουλοκτητική οικονομία, όπου κάθε εβδομάδα θα είναι εβδομάδα «έμφυλων ταυτοτήτων» για τα παιδιά των δούλων, που θα σέβονται και θα τιμούν την Αριστερά για τους αγώνες της…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
www.neadexia.gr
Μ.Η.Τ. 232120