Μου το έστειλε φίλος στο διαδίκτυο. Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό κείμενο, πρέπει να το κάνουμε ευαγγέλιο! «Σήμερα ήρθε ο διευθυντής της τράπεζας που με εξυπηρετεί στην περιοχή μου να ψωνίσει από το κρεοπωλείο μου. Πρώτα τον έβαλα να κάτσει σε μια καρέκλα για 30 λεπτά. Οταν τελείωσα με έναν πελάτη, τον ρώτησα τι θέλει και απάντησε ότι θέλει μπιφτέκια για χάμπουργκερ. Του είπα ότι πουλάμε μπιφτέκια για μπέργκερ μόνο τις Παρασκευές. Εναλλακτικά παρήγγειλε λουκάνικο, αλλά του είπα ότι λουκάνικα πουλάμε από 08.30 έως 10.00 μόνο Τρίτη και Πέμπτη.
Είδε και απόειδε, παρήγγειλε ένα κοτόπουλο κομμένο στα τέσσερα. Του έδωσα το κοτόπουλο, τα μαχαίρια και το ψαλίδι και του είπα να το κόψει μόνος του. Οπως το περίμενα, απάντησε ότι δεν ήξερε πώς να το κάνει και ότι δεν ήταν δική του δουλειά. Του απάντησα ευγενικά: “Αφού είναι η πρώτη φορά, θα σας βοηθήσω, αλλά από εδώ και πέρα θα πρέπει να το κάνετε μόνος σας, καθώς οι οδηγίες για τον τρόπο είναι διαθέσιμες στην ιστοσελίδα μας και στην αντίστοιχη εφαρμογή για κινητά”. Με κοίταξε αποσβολωμένος και μου ζήτησε να σοβαρευτώ και να κάτσουμε να μιλήσουμε λογικά. Του είπα ότι, αν δεν ζητούσε ραντεβού, θα ήταν εντελώς αδύνατο να μου μιλήσει.
Τελικά πήρε το κοτόπουλο, το οποίο του ετοίμασα, αλλά του εξήγησα ότι, πέραν του κόστους, πρόσθεσα και τα τέλη συντήρησης του εξοπλισμού για το κόψιμο του κοτόπουλου. Κατόπιν του επέστησα την προσοχή ότι στο πλαίσιο της συνεργασίας μας, αν θέλει να συνεχίσει να εξυπηρετείται από εμάς, θα πρέπει να προμηθευτεί την κάρτα της επιχείρησής μας που τον δεσμεύει να αγοράζει δύο κιλά παϊδάκια κάθε 15 μέρες, ειδάλλως θα έχει προσαύξηση 3% στις τιμές λιανικής στις υπόλοιπες συναλλαγές. Μου ψέλλισε ένα κοσμητικό επίθετο και έφυγε μουρμουρίζοντας, αλλά έπειτα από λίγο το ξανασκέφτηκε και επέστρεψε να πάρει το κοτόπουλο, γιατί ήταν αργά να πάει αλλού και θα έμενε νηστικός».
Η ιστοριούλα μας είναι φανταστική, αλλά φαντάζεστε να υπήρχε αυτό το φέρσιμο σε ένα κρεοπωλείο που ψωνίζατε για χρόνια και ξαφνικά να σας έθεταν αυτούς τους όρους; Λοιπόν, έτσι και χειρότερα μας φέρονται οι τράπεζες. Εκτός από το να τους εμπιστευόμαστε τα λεφτά μας με τα οποία δουλεύουν, όταν αποτυγχάνουν, πρέπει να τις βοηθήσουμε να επανακάμψουν και πάλι με τα δικά μας λεφτά. Μας παρέχουν όλο και λιγότερες υπηρεσίες με εξυπηρέτηση από υπαλλήλους στα καταστήματα, αναγκάζοντάς μας να κάνουμε εμείς τη δουλειά τους, ενώ πληρώνουμε και προμήθεια σε κάθε συναλλαγή με το ποσό αυθαίρετα και μονομερώς επιβεβλημένο. Αν δεν μπορούμε να αντιδράσουμε αλλιώς, τουλάχιστον ας το κυκλοφορήσουμε…
Η ΑΚΙΣ
Μ.Η.Τ. 232120