Στις Κυκλάδες το νερό έχει μετατραπεί σε πραγματικό «υγρό χρυσό», καθώς η τιμή του, η περιορισμένη επάρκεια και το υψηλό κόστος παραγωγής το καθιστούν ολοένα και πιο δυσβάσταχτο για τους κατοίκους.
Οι φουσκωμένοι λογαριασμοί νερού αποτελούν πλέον καθημερινότητα, αποτέλεσμα της παρατεταμένης ανομβρίας, της έντονης ξηρασίας που προκαλεί η κλιματική κρίση, αλλά και της αυξημένης ζήτησης τους θερινούς μήνες λόγω τουρισμού. Παράλληλα, τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης των μονάδων αφαλάτωσης αυξάνονται, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο το ήδη πιεσμένο σύστημα ύδρευσης.
Το πρόβλημα επιδεινώνεται όσο εντείνεται η τουριστική ανάπτυξη, αφού το κόστος παραγωγής και μεταφοράς νερού ανεβαίνει ανάλογα με τη ζήτηση και τις τιμές της ενέργειας. Οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης των νησιών δίνουν μάχη για να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες ανάγκες, συχνά χωρίς τους απαραίτητους πόρους για τον εκσυγχρονισμό ή τη συντήρηση των υποδομών.
