Ματαιώσεις, λιγοστά κομμένα εισιτήρια, γκρίνιες, διαμαρτυρίες, πλήξη, αλλά και sold-out παραστάσεις με εξαιρετικές κριτικές, ενθουσιασμό και πολλαπλά χειροκροτήματα. Το Φεστιβάλ Αθηνών, που έριξε αυλαία πριν από μερικές ημέρες, είχε όλα αυτά και ακόμη περισσότερα. Ωστόσο η αίσθηση που μας «έμεινε» έπειτα από σχεδόν δύο μήνες θεατρικών και μουσικών παραστάσεων είναι ότι η φετινή φεστιβαλική σοδειά -εκτός ελαχίστων «φωτεινών» εξαιρέσεων- υπήρξε φτωχή, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει στις δημιουργικές και ενδιαφέρουσες προτάσεις που «καταθέτουν» οι συντελεστές του. Τι θα έχουμε να θυμόμαστε όμως από το φετινό φεστιβάλ;
Το ελληνικό κοινό αγαπά ιδιαίτερα τη Γαλλίδα σκηνοθέτιδα και δημιουργό του «Θεάτρου του Ηλιου» Αριάν Μνουσκίν, κάτι που φροντίζει να της δείχνει σε κάθε επίσκεψή της στην Ελλάδα. «Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας», το έργο που φέτος παρουσίαζε στο πλαίσιο του φεστιβάλ, ικανοποίησαν το κοινό, και όλες οι παραστάσεις ήταν sold-out καθιστώντας έτσι σαφές ότι η κυρία του γαλλικού θεάτρου σύντομα θα μας επισκεφθεί ξανά.
Με την ίδια θέρμη όμως υποδέχτηκε το ελληνικό κοινό και τη Σιλβί Γκιγιέμ, τη «μούσα» του Νουρέγιεφ, αφού και οι δικές της παραστάσεις είχαν «ξεπουλήσει» στα εισιτήρια. Η «δεσποινίς όχι» (παρατσούκλι που της «κόλλησε» γιατί ήθελε να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις λεπτομέρειες των παραστάσεων) ενθουσίασε ακόμη μια φορά με τη χορευτική της δεινότητα, ακόμη και αν πολλοί σχολίασαν ότι δεν ήταν η καλύτερη εμφάνισή της εν Ελλάδι.
«Δύσκολο», «δυσνόητο» και άλλα πολλά τέτοια επίθετα συνόδευαν τα σχόλια των θεατών, μετά το τέλος μιας -ομολογουμένως- από τις πιο εναλλακτικές παραστάσεις που παρουσίασε φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών. Δεν μπόρεσαν όλοι να κατανοήσουν γιατί ο «Αμλετ», που ανέβασε στη σκηνή του Ηρωδείου ο πρωτοπόρος Ρώσος σκηνοθέτης Νικολάι Κολιάντα, φορούσε κολάρο σκύλου, γάβγιζε και γρύλιζε, ενώ γύρω του βρίσκονταν κρεμασμένα φτηνά κινέζικα αντίγραφα της Τζοκόντα.
Το «σκάνδαλο» που ξέσπασε με την παρουσία του Μπερτράν Καντά -το 2003 είχε ξυλοφορτώσει θανάσιμα τη σύντροφό του Μαρί Τρεντινιάν- δεν βοήθησε καθόλου την παράσταση «Γυναίκες» επτάωρης διάρκειας, που σκηνοθέτησε ο Ουαζντί Μουαουάντ και παρουσιάστηκε στις αρχές του μήνα. Οι δύο προγραμματισμένες παραστάσεις έγιναν τελικά μία -το φεστιβάλ επικαλέστηκε προβλήματα υλοποίησης της παραγωγής- και εν τέλει το έργο ανέβηκε μόνο την πρώτη ημέρα. Οσοι άντεξαν ως τις 4 το πρωί (!) που κράτησε ωστόσο χειροκρότησαν τους συντελεστές θερμά.
Αμφιλεγόμενα σχόλια προκάλεσε και το καινούργιο έργο του Ρομέο Καστελούτσι με τίτλο «Περί της έννοιας του προσώπου του Υιού του Θεού», μια από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις του καλοκαιριού. Η παρουσία του ηλικιωμένου και οι σκηνές αφόδευσής του σε διάφορους χώρους του σπιτιού δεν απέσπασαν τα καλά σχόλια όλων.
Την εξαιρετική χορευτική παράσταση της Μάγκι Μαρέν με τίτλο «Salves» θα τη θυμάται το κοινό χρόνια -οι θεατές την τίμησαν γεμίζοντας τον χώρο της Πειραιώς 260- όπως επίσης και την όπερα «Ιδομενέας, Βασιλιάς της Κρήτης Κ 366», η οποία παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής.
Τώρα, από ελληνικής πλευράς, οι παραστάσεις που μας έμειναν -για καλούς ή κακούς λόγους- ήταν σίγουρα οι ακόλουθες: ο «Νάρκισσος» της Ελενας Πέγκα με τον Αγγελο Παπαδημητρίου. Η παράσταση «στιγματίστηκε» από τις διαμαρτυρίες του σωματείου των ηθοποιών για τη χρήση εθελοντών συναδέλφων τους στο θεατρικό.
Εξαιρετικά διασκεδαστικό ήταν και το «Βαριετέ» του Γιώργου Νανούρη, που παρουσιάστηκε στην παλιά Κορεατική Αγορά -εγκαινίασε το Φεστιβάλ Αθηνών-, ενώ αντίθετα η «Μέδουσα: Σχέδια και αυτοσχεδιασμοί για σχεδίες και ναυάγια» του Θωμά Μοσχόπουλου, παρά τις υψηλές προσδοκίες που είχε δημιουργήσει στο κοινό, δεν κατάφερε να συγκινήσει, αφού θεωρήθηκε από πολλούς βαρετή.
Γιώτα Βαζούρα
Μ.Η.Τ. 232120