Ζητούσε με επιμονή την έκδοση ευρωομολόγου, μιλούσε όμως στο κενό… Ανέλαβε τα ηνία της χώρας του στην πιο κρίσιμη συγκυρία. Είναι ο πλέον έμπειρος Ευρωπαίος τεχνοκράτης με περγαμηνές κι όμως αναγνωρίζει το αυτονόητο, ότι σε όλη την ιστορία της κρίσης και της λιτότητας υπάρχει αυτό που λέμε «stop loss», κόκκινες γραμμές. Κόκκινες γραμμές για να σωθεί η χώρα του, που δεν είναι κάτι αφηρημένο… κόκκινες γραμμές στις θυσίες για να σωθούν οι Ιταλοί… Ο Μάριο Μόντι γνωρίζει ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλει επ’ άπειρον μια πολιτική θυσιών και λιτότητας χωρίς στόχο και όραμα για το αύριο, γιατί αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κοινωνική έκρηξη με απρόβλεπτες συνέπειες. Ο πρώην ισχυρός άνδρας της Goldman Sachs, που συναντήθηκε χθες με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο, γνωρίζει ότι όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Αυτό το αποτέλεσμα όμως δεν μπορεί να είναι λογιστικό, ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, δημοσιονομική πειθαρχία και μηδενικό χρέος σε μια χώρα όπου θα έχει αφανιστεί κάθε έννοια της ανάπτυξης. Αντιθέτως, ο Ελληνας πρωθυπουργός, που δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη τους κοινωνικούς εταίρους, εναρμονίζεται πλήρως με τις απαιτήσεις της τρόικας και διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι δεν υπάρχουν όρια στις θυσίες.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός, σε αντίθεση με τον Ελληνα -επίσης διορισμένο- ομόλογό του Λουκά Παπαδήμο, μίλησε έξω από τα δόντια ως ο ηγέτης της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική «Die Welt», λίγο πριν από τη συνάντησή του με τη Μέρκελ, είπε: «Το πρόβλημα είναι ότι παρ’ όλες αυτές τις θυσίες δεν βλέπουμε παραχωρήσεις από την Ε.Ε., όπως για παράδειγμα χαμηλότερα επιτόκια… Δεν μπορώ να επιτύχω στην πολιτική μου, εάν η πολιτική της Ε.Ε. δεν αλλάξει. Εάν αυτό δεν συμβεί, η Ιταλία -η οποία ήταν πάντοτε μια χώρα που τασσόταν υπέρ της Ευρώπης- θα μπορούσε να πέσει στα χέρια λαϊκιστών». Ο ίδιος προειδοποίησε ότι «Γαλλία και Γερμανία δεν μπορούν να βαδίζουν μόνες». «Δεν επαρκεί, ειδικά σε μία Ε.Ε. των 27» είπε χαρακτηριστικά.
Η κυβέρνηση Μόντι ετοιμάζει μέτρα για την απελευθέρωση της αγοράς: πρατήρια βενζίνης, φαρμακεία, ταξί, συμβολαιογράφοι. Απέναντί του βρίσκει τους κοινωνικούς φορείς και τους εργαζομένους, οι οποίοι απειλούν να κατέβουν στους δρόμους. Ο ίδιος έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του την κοινωνική αναταραχή. Γι’ αυτό και ζητεί ένα τέλος στις θυσίες. Δεν είναι τυχαίο ότι μια εφημερίδα της Κεντροαριστεράς, η «La Repubblica» γράφει στον ιστότοπό της ότι ο Μάριο Μόντι δεν θέλει «επιβραβεύσεις», αλλά «την αναγνώριση» ότι η Ιταλία δεν αποτελεί πλέον «κίνδυνο» για τη σταθερότητα της Ευρώπης και του ενιαίου νομίσματός της». Ο Μάριο Μόντι επιμένει στην ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αλλά και στην έκδοση ευρωομολόγου, ζητεί να υπάρξει μια ενιαία αντίδραση της Ε.Ε. στην κρίση χρέους και μια συντονισμένη αναπτυξιακή πολιτική στην ευρωζώνη. Επίσης, συντάσσεται με την επιβολή του φόρου Τόμπιν επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Μ.Η.Τ. 232120