Τα «εξαπτέρυγα» του Λουκά Παπαδήμου, όπως και του Κώστα Σημίτη παλαιότερα, που έχουν συνδέσει το όνομά τους με τις πιο κρίσιμες φάσεις της πορείας της χώρας προς την καταστροφή, δεν λένε να μας αδειάσουν τη γωνιά!
Σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται μάλιστα επανεμφανίζονται στο προσκήνιο συνεχίζοντας να παραδίδουν «μαθήματα» ευθυγραμμισμένοι με τη φιλομνημονιακή προπαγάνδα. Ο λόγος, κυρίως, για τους Γκίκα Χαρδούβελη. Γιώργο Παγουλάτο και Λουκά Τσούκαλη.
Με αφορμή το Eurogroup της περασμένης Τρίτης οι τρεις τους βρέθηκαν στα τηλεοπτικά πάνελ, με φαινομενικό σκοπό να δώσουν τα φώτα και τις εκτιμήσεις τους αλλά πολύ περισσότερο για να πανηγυρίσουν, τεχνηέντως και προκαταβολικά, υπέρ των «λύσεων» που προωθούν οι δανειστές, έστω κι αν μερικές ώρες αργότερα η συνεδρίαση των Βρυξελλών κατέληγε σε ναυάγιο!
Κατά τα λοιπά, ο μεν κ. Χαρδούβελης εξήγησε με την ευκαιρία και τον προσωπικό του αγώνα κατά τη διάρκεια σκληρών διαπραγματεύσεων που έκανε με το ΔΝΤ, δίχως βέβαια επιτυχία, ο δε κ. Παγουλάτος ισχυρίστηκε ότι ο λόγος που το πρόγραμμα προσαρμογής δεν πέτυχε ήταν επειδή το ΔΝΤ δεν είχε λάβει υπόψη του τον πολλαπλασιαστή των δημοσίων δαπανών, ενώ ο κ. Τσούκαλης ανέπτυξε τη δική του θεωρία, που φυσικά δεν πέτυχε λόγω συνθηκών, όταν θέλησε να την εφαρμόσει…
Ο κ. Χαρδούβελης προαλείφεται αυτήν την περίοδο και για τη θέση του επικεφαλής στο ΙΟΒΕ που κατείχε ο κ. Γ. Στουρνάρας προτού γίνει υπουργός Οικονομικών. Καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς από το 1993, επί σειρά ετών οικονομικός σύμβουλος του ομίλου της Eurobank, με προϋπηρεσία επίσης στην Τράπεζα της Ελλάδος και στην Εθνική Τράπεζα, την τετραετία 2000 – 2004 διετέλεσε διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Κλασικής φιλοτραπεζικής αντίληψης στέλεχος, υπήρξε από τους βασικούς -αν και σχετικά «αθόρυβους»- διαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής την περίοδο του «εκσυγχρονισμού», κατά την οποία εκτός από τις μεγάλες διαπλοκές και φούσκες, όπως η χρηματιστηριακή, δρομολογήθηκε ο πλήρης εκτροχιασμός της χώρας. Υπήρξε δεξί χέρι και του Λ. Παπαδήμου, καθώς διετέλεσε διευθυντής και του δικού του Οικονομικού Γραφείου κατά το εξάμηνο που ήταν πρωθυπουργός και η χώρα βυθίστηκε περισσότερο στη μνημονιακή κρίση. Ο ίδιος μιλώντας πρόσφατα στο συνέδριο του «Economist» στην Αθήνα, επιχείρησε να μετακυλίσει αλλού τις ευθύνες, λέγοντας ότι το ελληνικό πρόβλημα οφείλεται στο έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη, μια και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αποδεικνύονται «λίγοι» για την εποχή τους και τις περιστάσεις.
Στενός συνεργάτης του κ. Παπαδήμου, ως επικεφαλής του Γραφείου Στρατηγικού Σχεδιασμού τoυ στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν και ο Γιώργος (Τζώρτζης) Παγουλάτος. Ο καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σύμφωνα με δημοσιεύματα, φέρεται να ξεκίνησε ως «ΟΝΝΕΔίτης», αλλά στη συνέχεια μετακινήθηκε προς το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ, ενώ παράλληλα συνδέθηκε με αμερικανόπνευστα think tanks, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ και το ΕΚΕΜ. Αργότερα, ως αρθρογράφος στην «Καθημερινή», δεν σταμάτησε να υπερασπίζεται καθετί αμερικανικό αλλά και μνημονιακό! Χαρακτηριστική είναι και η… αισιοδοξία του την ώρα που οι Ελληνες πολίτες οδηγούνται σε αδιέξοδο: «Παρά τις οδυνηρές απώλειες εισοδήματος των τελευταίων δύο ετών, η Ελλάδα παραμένει στη λέσχη των πλουσιότερων χωρών του πλανήτη, και εκεί θέλουμε να ανήκουμε»!
Με σημιτικές καταβολές και ο Λουκάς Τσούκαλης, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), βρέθηκε σε ρόλο οικονομικού συμβούλου και του κ. Παπαδήμου, ενώ προεκλογικά υιοθέτησε κατά κόρον τις απειλές ότι εάν δεν μείνει πάση θυσία στην ευρωζώνη η Ελλάδα «θα επιστρέψει μερικές δεκαετίες πίσω στα Βαλκάνια». Το όνομά του μάλιστα ήταν ανάμεσα σε αυτά που φημολογούνταν ότι πρωταγωνιστούν για το «νέο κόμμα Παπαδήμου», με τη συμμετοχή των Γ. Στουρνάρα, Γ. Φλωρίδη, Αλ. Παπαδόπουλου κ.ά., δείχνοντας τώρα απογοητευμένος από την αδυναμία δημιουργίας του. Σε πρόσφατη συνέντευξή του το παραδέχθηκε, χαρακτηρίζοντας αποτυχία το «ότι δεν δημιουργήθηκαν νέα πολιτικά σχήματα με σοβαρές προτάσεις για αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν αλλά και που μπορούν να πείσουν τον κόσμο»…