Ειδικά από την ημέρα που βγήκε ο ΓΑΠ με το μπακαλοτέφτερο ανά χείρας, έλεγε αρλούμπες στο Καστελόριζο και πίσω του φαινόταν μια βαρκούλα, η οποία είχε κατεύθυνση κατά Αχέροντα μεριά, όπου θα καταποντίζονταν τα εθνικά μας συμφέροντα, μας έχουν πρήξει με τα κλειστά επαγγέλματα. Το πρόβλημα της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου ήταν ο δικηγόρος, ο συμβολαιογράφος, ο φορτηγατζής, ο φούρναρης, ο πράκτορας Προπό και λαχείων, ο ταξιτζής και ο φαρμακοποιός. Τάχα μου δήθεν, αν νικούσε το αγαπημένο κράτος (με τη βοήθεια της λατρεμένης τρόικας) τούτους τους κακούς δράκοντες του μνημονιακού παραμυθιού, θα τρώγαμε όλοι με χρυσά κουτάλια.
Βαρεθήκαμε να βλέπουμε στα κανάλια τους δημοσιογράφους των 1.000 ευρώ (ανά ώρα) να τα βάζουν με μεροκαματιάρηδες των 1.000 ευρώ (τον μήνα). Η μισή Ελλάδα κόντεψε να μισήσει την άλλη μισή, που «έπνιγε» την αγορά και δεν έδινε ευκαιρίες «επιχειρηματικότητας». Στο φινάλε, παρά τις απανωτές ήττες των ειδεχθών εγκληματιών με τα κλειστά επαγγέλματα, μείναμε άφραγκοι, ρέστοι, ταπί και διόλου ψύχραιμοι. Η μόνη αγορά που άνοιξε ήταν εκείνη με την κατασκευή και διάθεση λουκέτων.
Τρύπα
Αυτό το ωραίο οικοσύστημα που πολέμησε την κοινωνία μας καλοδέχεται κάθε αμφισβήτηση, αρκεί να μη στρέφεται εναντίον της. Προσπαθεί πάση θυσία να κρατήσει διπλοκλειδωμένο το επάγγελμα του ηγέτη και βλέπει με μισό μάτι οποιονδήποτε ανεβάζει τον πήχη πιο πάνω από το επίπεδο του λαχανικού.
Ο Πούτιν -καλός, κακός, άγιος ή δαίμων ή αμφιλεγόμενος, διαλέξτε και πάρτε- τους χάλασε ολίγον τη μανέστρα. Αναδεικνύεται σε πιο δύσκολο παίκτη και μεγαλύτερο πολιτικό ανάστημα από τους σπιθαμιαίους τυπάκους που νόμιζαν ότι για τα επόμενα χίλια χρόνια θα έπαιζαν μόνοι τους μπιλιάρδο στην πλάτη του πλανήτη.
Αποδεικνύει, με ολίγον τι μοβόρικο τρόπο, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά και να σηκώσει μια χώρα στα πόδια της.
Οι συγκρίσεις που κάνουν οι λαοί με τους δικούς τους τζερεμέδες είναι αναπόφευκτες και δεν ευνοούν καθόλου γραφικές, μουρτζούφλικες, ανέμπνευστες και νερόβραστες φυσιογνωμίες τύπου Ολι Ρεν, Μέρκελ, Ολάντ και μάλε βράσε.
Είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο και ιστορικά καταγεγραμμένο ότι η φύση δεν ανέχεται τα κενά – και στη Δύση εδώ και χρόνια χάσκει μια θεόρατη τρύπα στη θέση της πολιτικής εξουσίας.
Παναγιώτης Λιάκος
Μ.Η.Τ. 232120