Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τον λαό και την ιστορία του κόμματος που τον οδήγησε στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά σε κάθε ευκαιρία καθιστά σαφές ότι δεν επιδιώκει καν να αποκτήσει τέτοιου είδους ιδεολογικούς, ιστορικούς και ευρύτερα πολιτικούς δεσμούς.
ΣΤΗΝ πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στη σύζυγο του ανιψιού του, στον -πάντα φιλικό προς εκείνον- τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, ο κ. Μητσοτάκης θεώρησε σωστό να ασκήσει αρνητική κριτική στην κυβέρνηση Καραμανλή για την «ακινησία» της στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός είπε: «Θα μου θυμίσετε, κυρία Κοσιώνη, μεταξύ του 2004 και του 2009 ποια σημαντική πρωτοβουλία ανελήφθη στα Ελληνοτουρκικά; Γιατί εγώ δεν θυμάμαι κάποια».
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, ενώ θα μπορούσε να κριτικάρει τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή για ένα σωρό θέματα (οικονομικά, διόγκωση του δημόσιου τομέα, επανίδρυση του κράτους, Δεκεμβριανά του 2008 κ.ά.), επέλεξε να εκφραστεί δυσμενώς για τα εθνικά και δη τα Ελληνοτουρκικά! Δηλαδή, του κακοφάνηκε που επί Κώστα Καραμανλή δεν κάναμε υποχωρήσεις όπως εκείνος και αντιθέτως προσπαθήσαμε να διευρύνουμε τα όρια των γεωπολιτικών επιλογών μας. Ας μη λησμονούμε ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι ο πρώτος -και ελπίζουμε ο τελευταίος- πρωθυπουργός που διόρισε υπουργό Εξωτερικών κάποιον που δήλωσε ότι δεν τον ενοχλεί να χαρακτηριστεί «μειοδότης» αν πρόκειται να έχουμε μια «ήρεμη» γειτονία με τους Τούρκους.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ των μητσοτάκηδων, ως ξένο σώμα, στη Ν.Δ. δείχνει να επαναλαμβάνεται και μάλιστα σαν φάρσα. Σχετικά υπενθυμίζεται ότι όταν ο αείμνηστος ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε κάνει δεκτό στο κόμμα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πατέρα του νυν πρωθυπουργού, οι δεξιοί ψηφοφόροι της παράταξης τον αποκαλούσαν υποτιμητικά «σώγαμπρο». Με αυτή τη λέξη ήθελαν να δείξουν ότι ο κεντρώος, βενιζελικός και πολιτικά καιροσκόπος Μητσοτάκης δεν είχε οργανική σχέση με το κόμμα. Απλώς εκμεταλλευόταν τη συγκυρία για να επιβιώσει πολιτικά.
Ο ΣΤΟΧΟΣ της επιβίωσης των μητσοτάκηδων στη Ν.Δ. όχι μόνο επετεύχθη αλλά παρετάθη σε τέτοιο βαθμό ώστε να απειλεί θεμελιώδη δικαιώματα του λαού και κατακτήσεις του έθνους.
Μ.Η.Τ. 232120