Τα ανακλαστικά του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και γενικότερα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι πιο αργά κι από το… ριπλέι. Πρώτα γίνεται κίνηση από ξένη χώρα εναντίον της πατρίδας μας. Υστερα αντιδρούν η αντιπολίτευση και η κοινή γνώμη. Περνάει καιρός, δημιουργούνται αρνητικές εντυπώσεις (για το πόσο ισχυρή είναι η θέση της Ελλάδας) και στο τέλος, με πολλή καθυστέρηση, έρχεται η απάντηση της κυβέρνησης.
Αυτή τη μανιέρα την είδαμε να εφαρμόζεται και στην περίπτωση της απόπειρας του αιγυπτιακού κράτους να δημεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Ορους Σινά και στη ρηματική διακοίνωση της Λιβύης, που κατήγγειλε την Ελλάδα για παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της μέσω της αδειοδότησης δύο θαλάσσιων οικοπέδων στα νότια της Κρήτης.
Για το ζήτημα της απόπειρας δήμευσης της περιουσίας της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Ορους Σινά, που δημοσιοποιήθηκε στις 29 Μαΐου, υπήρξε μια εξέλιξη χθες, όταν ο Γιώργος Γεραπετρίτης συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Μπαντρ Αμπντελάτι. Ο κ. Αμπντελάτι δήλωσε ότι «σύντομα θα γιορτάσουμε μια συμφωνία μεταξύ Αιγύπτου και Μονής Σινά».
Η ρηματική διακοίνωση της Λιβύης έγινε πριν από περίπου ενάμιση μήνα με αφορμή τη δημοσίευση στην Ευρωπαϊκή Εφημερίδα των χαρτών που σχετίζονται με την παραχώρηση από την Ελλάδα δύο οικοπέδων στα νοτιοδυτικά της Κρήτης στην αμερικανική εταιρία υδρογονανθράκων Chevron. Η αντίκρουση της λιβυκής ρηματικής διακοίνωσης έγινε με έγγραφο που κατέθεσε η μόνιμη αντιπροσωπία της Ελλάδας στον ΟΗΕ.
Και στις δύο περιπτώσεις η στάση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν μουδιασμένη – τουλάχιστον στην αρχή. Οι «άριστοι», που αρέσκονται να δηλώνουν ότι είναι προετοιμασμένοι για όλα, πιάστηκαν στον ύπνο και έδειξαν ότι θα προτιμούσαν κάθε δυσάρεστο θέμα να «ξεφουσκώσει» με την πάροδο του χρόνου και να ξεχαστεί. Υποχρεώθηκαν να κινηθούν υπό την πίεση της λαϊκής δυσαρέσκειας και της αντιπολίτευσης.
Το κακό της αδράνειας και της νωθρότητας θα ήταν μικρό, αν δεν προέκυπταν ζημίες για τα εθνικά μας συμφέροντα. Ομως προκύπτουν. Είναι τέτοιοι οι χειρισμοί του διδύμου Μητσοτάκη – Γεραπετρίτη, ώστε παρουσιάζεται σαν επιτυχία η επίτευξη διατήρησης όσων μέχρι πρότινος, προ Μητσοτάκη δηλαδή, θεωρούνταν κεκτημένα!
Μ.Η.Τ. 232120