Ομερτά που δεν τιμά την πολιτική και τη δημοσιογραφία

Μέσα στην αίθουσα δικαστηρίου, μπροστά σε δικαστές, εισαγγελείς και κοινό, ακούστηκαν αυτές τις ημέρες πράγματα που σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή δημοκρατία θα προκαλούσαν σεισμό, θεσμικό, πολιτικό, δημοσιογραφικό. Απολογίες και μαρτυρίες για χρηματισμούς υπουργών, για βαλίτσες με δεσμίδες χρημάτων που έφτασαν στο Μαξίμου, για νομοσχέδια που γράφονταν από ιδιωτική φαρμακοβιομηχανία, για ολόκληρο πολιτικό σύστημα που -όπως ακούστηκε- λειτουργούσε «υπό τις οδηγίες» της Novartis. Ωστόσο, ενώ θα έπρεπε κατά το κοινώς λεγόμενο «να έχει χαλάσει ο κόσμος», έξω από τη δικαστική αίθουσα όλα βυθίστηκαν στη σιωπή. Τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης «έθαψαν» ή και εξαφάνισαν εντελώς το θέμα. Το ίδιο έκαναν -με εξαίρεση τη «δημοκρατία»- και οι εφημερίδες, σιωπή και από σχεδόν όλα τα κόμματα, όπως από τους ίδιους τους πολιτικούς που κατονομάστηκαν με ονοματεπώνυμο.

Η απολογία της πρώην προστατευόμενης μάρτυρος -γνωστής ως «Αικατερίνη Κελέση» και με το πραγματικό όνομα Μαρία Μαραγγέλη- επανέφερε στο προσκήνιο τη ζοφερή εικόνα μιας πολιτικής τάξης που, αντί να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον, το παρέδιδε στις ορέξεις μιας πολυεθνικής με όρους «κράτους εν κράτει». Φάκελοι με μετρητά, βαλίτσες που «χάνονταν», αποφάσεις υπουργείων που έμπαιναν πρώτα στα γραφεία της Novartis για «διορθώσεις» και μετά πήγαιναν για δημοσίευση, νομοθετήματα «κομμένα και ραμμένα» στα μέτρα της εταιρίας, όπως ειπώθηκε. Η πρώην γραμματέας του Κ. Φρουζή κατέθεσε ότι είδε χρήματα να παραδίδονται σε υπουργεία, ότι συνόδευσε βαλίτσα με δεσμίδες ως το Μαξίμου, κατονόμασε πρώην υπουργούς, αναφέρθηκε αναλυτικά σε «σχέσεις win-win», σε παρασκηνιακές συναλλαγές που έβλεπε με τα μάτια της, σε μαύρο χρήμα, σε στοχευμένες «χορηγίες» και… έγγραφα που «διορθώνονταν» σε συνεργασία με το πολιτικό προσωπικό. Μαζί της απολογήθηκε και ο «Μάξιμος Σαράφης», με λεπτομέρειες για τον τρόπο χειραγώγησης των τιμών των φαρμάκων, τις διασυνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα και το «πλυντήριο» της Novartis που είχε απλώσει πλοκάμια σε κρίσιμους θεσμούς.

Και η αντίδραση του πολιτικού και του δημοσιογραφικού κόσμου; Καμία. Αμηχανία, αδιαφορία ή και ενοχή; Σίγουρα πάντως μια ομερτά που δεν τιμά ούτε το πολιτικό σύστημα ούτε τα media και τη δημοσιογραφία. Μιλάμε μάλιστα για τους ίδιους πολιτικούς που κατέθεσαν μηνύσεις κατά της «Κελέση» πριν ακόμα εξεταστεί η υπόθεση και που τώρα σιωπούν, θεωρώντας προφανώς ότι «η μπόρα θα περάσει». Αν όμως δεν αφορούν όλα αυτά την «καρδιά» του δημόσιου βίου, τότε τι την αφορά; Αν δεν απασχολεί τα κόμματα -ούτε καν τα αντιπολιτευόμενα!- ένα τέτοιο ζήτημα αναφορικά με εξαγορές υπουργών και άλλων κορυφαίων παραγόντων, τότε ποιος είναι ο ρόλος τους και το καθήκον τους; Γίνεται ένα τέτοιο σκάνδαλο που η ίδια η Novartis παραδέχτηκε ενώπιον των αμερικανικών Αρχών να «ξεχνιέται» μέσα στην ίδια μας τη χώρα και μάλιστα κατ’ αυτόν τον προκλητικό τρόπο; Το πολιτικό σύστημα ας μη διαμαρτύρεται λοιπόν για τη γενική απαξίωσή του. Ούτε τα μέσα ενημέρωσης, για την κρίση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας που αντιμετωπίζουν…