Η Θέμιδα είναι μεν τυφλή, αλλά δεν είναι λίγοι οι λειτουργοί της που έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια και επιλέγουν να τα… κλείνουν, αν το ποσό είναι μεγάλο και ικανοποιητικές οι εξυπηρετήσεις που θα τους γίνουν. Αυτή τη σκέψη έκαναν πολλοί, όταν ενημερώθηκαν ότι και στην υπόθεση της κρητικής μαφίας είναι μπλεγμένοι δικαστικοί!
Η σχέση παραγόντων της Δικαιοσύνης με την κρητική μαφία αποδεικνύεται και με την αθώωση εμπόρων ναρκωτικών που «βαφτίστηκαν» χρήστες και με το «στήσιμο» συνθέσεων δικαστηρίων – κι όλα αυτά έρχονται στο φως της δημοσιότητας χωρίς να έχει εξιχνιαστεί σε βάθος η υπόθεση. Eνας Θεός ξέρει τι έπεται…
Τελικά, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεσπάσει μεγάλο σκάνδαλο και να μην προκαλέσει αλγεινές εντυπώσεις η στάση της ελληνικής Δικαιοσύνης. Στα καίριας σημασίας ζητήματα, οι πολίτες θα δουν τους μηχανισμούς της να στέκονται στην απέναντι όχθη από εκείνη του δημόσιου συμφέροντος και της κοινής λογικής. Το είδαμε στα Τέμπη, στη Novartis, στη νομιμοποίηση των μνημονιακών περικοπών και των φορολογιών τύπου ΕΝΦΙΑ, στη «λίστα Λαγκάρντ» και οπουδήποτε αλλού χρειάστηκε η συνδρομή της Δικαιοσύνης.
Συχνά, η αντικοινωνική στάση μερίδας του δικαστικού σώματος έχει ως πρόσχημα τον… νόμο. Η νομοθετική εξουσία ψηφίζει νόμους σε βάρος της κοινωνίας και του έθνους, και οι δικαστικοί που εκδίδουν τις αποφάσεις λένε ότι τα χέρια τους ήταν «δεμένα» και «όφειλαν» να εφαρμόσουν την κείμενη νομοθεσία. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως αυτή με τη μαφία της Κρήτης, δεν υπάρχουν καν οι τύποι. Υπάρχει η ουσία του μαύρου και του βρόμικου χρήματος, καθώς και της διαπλοκής.
Εκεί ακριβώς γεννάται το μείζον πρόβλημα με τη δικαστική εξουσία: στην ανάρμοστη σχέση της με την εκτελεστική. Οι δικαστές, τουλάχιστον στα καίρια πόστα των ανώτατων βαθμίδων, λειτουργούν σαν υπάλληλοι του πρωθυπουργού. Εκτελούν άνευ αντιλογίας ό,τι τους διατάξει και προκαλούν την κοινή γνώμη συμπεριφερόμενοι σαν υπουργοί!
Είναι κατεπείγουσα η ανάγκη να γίνουν βαθιές τομές στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία, αντί για μέρος της λύσης, θεωρείται πλέον μέρος του προβλήματος της χώρας και «μεγάλος ασθενής».
Μ.Η.Τ. 232120