➥ Η πορεία υπέρ της διατήρησης του πανεπιστημιακού ασύλου ήταν μέγα επιχείρημα υπέρ της κατάργησής του. Και μόνο την εικόνα της διαδήλωσης να έβλεπες, αρκούσε για να αναπέμπεις ευχαριστίες προς τον Κύριο που καταργείται.
➥ Μούσια δέκα πήχες από… πουρόκερ και γεροντοκνίτες με μπιροκοίλια μισό μέτρο – σαν γυναίκες στον μήνα τους, λίγες ημέρες πριν από τη γέννα. Στο ένα χέρι κρατούν κράνος. Στο άλλο κάτι μαδέρια και δοκάρια έτοιμα να ανοίξουν κεφάλια όχι ανθρώπων αλλά και τυραννοσαύρων, αν χρειαστεί. Αυτό κανονικά λέγεται οπλοφορία, αλλά τους εισαγγελείς δεν τους απασχολεί. Τους κομμουνιστές δεν τους ενοχλούν, γιατί τους φοβούνται.
➥ Οι φάτσες των κνιτών και των λοιπών αριστεριστών πρωτοξαδέλφων θυμίζουν πλάνα από τη Ράκα και άλλες περιοχές, όπου έκαναν καριέρα οι αποκεφαλιστές του Ισλαμικού Κράτους. Αγριεμένοι, σμιχτά φρύδια, τραβηγμένα χαρακτηριστικά, γρυλίσματα, ορθάνοιχτα στόματα, ιδρωτίλα, φανατισμός. Ολοι αυτοί έχουν «κάψες» για την «ελευθερία του λόγου».
➥ «Ελευθερία του λόγου», όπως έχει εφαρμοστεί στη Γραικία του πανεπιστημιακού ασύλου, είναι το δικαίωμα του Μπανγκλαντεσιανού να πουλάει λαθραία τσιγάρα στην ΑΣΟΕΕ, του Σομαλού να πουλάει μαϊμουδένια Adidas και του αριστεριστή να σπάει το κεφάλι όποιου δεν συμφωνεί με τις ιδέες του – δίχως όλοι οι παραπάνω να αγχώνονται για κυνηγητά με την Αστυνομία και ποινικές διώξεις και άλλα άβολα…
➥ Τα αιτήματα των κουκουέδων και της ελληνόφωνης ακροτάτης Αριστεράς δεν ανήκουν στο χθες, αλλά στο αντι-παρα-προχθές-και-βάλε-λίγο-ακόμα. Είναι τόσο επίκαιρα και συγχρονισμένα με την εποχή όσο οι σύλλογοι υπεράσπισης της θεωρίας της επίπεδης γης.
➥ Η Αριστερά υπερασπίζεται ένα πείραμα που έχει αποτύχει και μάλιστα θεωρεί ιδανική τη συγκυρία και την εκτέλεσή του, αλλά όχι την εξέλιξή του! Καθαρή σχιζοφρένεια, δηλαδή!
➥ Σου λένε οι οπαδοί του ασύλου: «Ο σοσιαλισμός έγινε πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ, χαρισματικοί όσοι τον εφάρμοσαν, σωστά τον εφάρμοσαν, είχε μεν ψεγάδια η συνταγή, αλλά δουλεύει μια χαρά και το γεγονός ότι απέτυχε οφείλεται στον… καπιταλισμό». Πιάσ’ το αβγό και κούρευ’ το, δηλαδή…
π