➥ Καθεστώς της Μεταπολίτευσης: «Η Συνθήκη της Γενεύης, η Συνθήκη του Λονδίνου, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, το Διεθνές Δίκαιο, ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, οι οδηγίες της Ε.Ε., η αλληλεγγύη των εταίρων μας, η ανάγκη της διεύρυνσης, ο ρεαλισμός, ο εκσυγχρονισμός, η προσαρμογή στα κοινοτικά δεδομένα». Ολα τα παραπάνω τα χρησιμοποιούν για να πουν «ΝΑΙ» σε όσα ζητούν οι ξένοι.
➥ Ιωάννης Μεταξάς: «ΟΧΙ».
➥ Οταν ο λόγος σου είναι σαφής, οι σκοποί ξεκάθαροι και -πάνω απ’ όλα- ΑΓΑΘΟΙ και ΕΝΑΡΕΤΟΙ, δεν χρειάζεται να πεις πολλά. Eνα «ναι» και ένα «όχι» αρκούν για να περάσεις το μήνυμα.
➥ Η εμετική, ολότελα αηδιαστική τάξη των πολιτικάντηδων των πολλών λόγων, των φιοριτούρων και των… ροκοκό σχημάτων προσπαθεί να κρύψει τις σβουνιές από τις προδοσίες και τις κλεψιές της κάτω από βουνά περιττών λέξεων. Κι όμως, η αλήθεια δεν κρύβεται, γιατί είναι το μόνο που υπάρχει, και ό,τι υπάρχει αυτό κυριαρχεί.
➥ Στο «Κατά Ματθαίον» λέγει ο Κύριος: «Εστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου· το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού έστιν».
➥ Ε, ναι. Αφήστε τα πολλά πολλά και τις δικαιολογίες. Δεν είστε σωστοί Ελληνες, ούτε πρόκειται να γίνετε. Θα ασχοληθείτε με την Ελλάδα όταν σας αφήσουν οι ισχυροί απέξω και όταν το επιτρέψουν οι ισχυροί από μέσα. Και πάλι, όταν ασχοληθείτε, θάλασσα θα τα κάνετε, διότι δεν το… έχετε.
➥ Εδώ υπάρχουν οικογένειες της τάχα μου δήθεν «ελίτ», που στο σπίτι τα παιδιά τους δεν ακούν ελληνικά, διότι θεωρούνται… μπανάλ και σχεδόν άχρηστα από τους ξενόπληκτους και ξενομανείς γονείς.
➥ Κι αυτή η αρρώστια των προυχόντων ποτίζει το συλλογικό οικοδόμημα μέχρι τα θεμέλια και φτάνει κομμάτι της κοινωνίας να θεωρεί δεδομένο ότι το να είσαι λαντζέρης στο Βούπερταλ είναι καταξίωση και πως ό,τι κι αν καταφέρεις στην Ελλάδα είναι «βήτα διαλογής».
➥ Αυτόn τον σβέρκο, που περιμένει την καρπαζιά, δεν τον έστρωσαν πρώτα οι πολλοί. Οι λίγοι τον έστρωσαν και οι πολλοί συνηθίζουν να τους αντιγράφουν.
➥ Οταν οι λίγοι σηκώνουν κεφάλι (βλέπε Μεταξάς), οι πολλοί γίνονται όρη πανύψηλα και πέφτουν και πλακώνουν όσους μας επιβουλεύονται.
➥ Σοφόν το σαφές. Τα «ΟΧΙ» θέλουν Μεταξάδες.
π
Μ.Η.Τ. 232120