● Το 1963 σαν σήμερα, 10 Δεκεμβρίου δηλαδή, απονεμήθηκε στον Γεώργιο Σεφέρη (1900-1971) το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αναμφίβολα του άξιζε. Του άξιζε ακόμα ένα Νόμπελ για το ποίημα* «Επί Ασπαλάθων», το οποίο δημοσιεύτηκε τρεις ημέρες μετά τη θανή του (κάτι που ο ίδιος είχε θελήσει). Σ’ αυτό το ποίημα ο Σεφέρης αναφέρεται στη φρικτή μοίρα του τυράννου Αρδιαίου, όπως τουλάχιστον την περιγράφει ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του (614-616). Με αυτόν τον τρόπο ο ποιητής ήθελε να πει στο καθεστώς της 21ης Απριλίου ποια θα ήταν η κατάληξή του. Αξίζει να το διαβάσετε:
● ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ
Ηταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη…
Γαλήνη.
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού
τ’ αυλάκια·
τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
● Μία διευκρίνιση: Να μας συγχωρείτε που ασχολούμεθα συστηματικά με την ποίηση σε μια εποχή που δεν εντοπίζεις άνθρωπο να δηλώνει (έστω ψευδώς) ως επάγγελμα «ποιητής». Τι παράξενο… Το έθνος μας συστήθηκε γραπτώς στην ανθρωπότητα με δύο μεγάλα ποιήματα: την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια».
π



