Μήπως, φίλοι μου, κάποιος εξ υμών έχει την αμυδρά υποψία ότι υπάρχει κάποιος κατέχων κάποιο «πόστο» που να ενδιαφέρεται έστω και λίγο για το πόπολο; Αν ναι, πλανάται πλάνην οικτράν και καλό θα είναι να σπεύσει να αναθεωρήσει. Θέλετε ένα παράδειγμα;
- Χρήστος Μπολώσης
Την περασμένη Τετάρτη, εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα, οι αφέντες του μετρό διέταξαν στάση εργασίας. Ξαναλέω, απροειδοποίητα κλείδωσαν τους συρμούς των μπαμπάδων τους στα αμαξοστάσια και άσε το πόπολο να τραβολογιέται. Ο λόγος; Σοβαρότατος. Ενας συνάδελφός τους έχασε τη ζωή του σε εργατικό δυστύχημα. Ομως είναι τρόπος αντιδράσεως αυτός;
Ορθώς, βεβαίως, καθόρισαν, από ΤΩΡΑ όμως, στάση εργασίας κατά την ώρα της κηδείας του άτυχου εργαζομένου για να τον τιμήσουν. Ομως την περασμένη Τετάρτη μήπως πήραν χαμπάρι τις τεταρτοκοσμικές σκηνές που εκτυλίχθηκαν στις ουρές των λεωφορείων και μέσα σε αυτά; Είδαν τους δυστυχείς επιβάτες να κρέμονται σαν τσαμπιά από τις μισάνοιχτες πόρτες, με κίνδυνο τουλάχιστον να τραυματιστούν;
Μπα, δεν νομίζω. Και ο αρμόδιος υπουργός τι έκανε; Πώς προστάτεψε το επιβατικό κοινό; Φώναξε αυτούς τους εγκεφάλους, που αποφάσισαν και διέταξαν, εντελώς ξαφνικά, την ταλαιπωρία χιλιάδων, ίσως και εκατομμυρίων συμπολιτών μας, να τους τραβήξει το αυτί; Δεν νομίζω. Αλλωστε οι υπουργικές μερσεντές δεν κάνουν στάση εργασίας.
Από τη στήλη «Ριπές» της «Δημοκρατίας»