Oσο και να… χοροπηδάμε, το κράτος έχει ως εργαλεία του την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη και την Εφορία. Τη συνείδησή μας μόνο δεν ελέγχει
Τι διδάσκει η Ιστορία; Ο αγώνας των αγροτών θα πάει στον βρόντο. Ολοι οι μαζικοί, θορυβώδεις, οργισμένοι αγώνες* πάνε στον βρόντο. Κι αν δεν πάνε στον βρόντο, φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Οποιος έχει διαβάσει την τρομοκρατία μετά τη Γαλλική Επανάσταση και τη δικτατορία του προλεταριάτου (δηλαδή του κόμματος, δηλαδή του Λένιν κι έπειτα του Στάλιν), μετά την επανάσταση των μπολσεβίκων, κάτι θα έχει κατά νου.
Οι σημαντικές επί τα βελτίω μεταβολές δεν γίνονται με ταραχές, φωνές και αίματα – είναι βουβές. Οι αποφασισμένοι δεν φωνάζουν. Δεν γκρινιάζουν. Δεν απειλούν καν. Πράττουν. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, που ξεσηκώθηκαν για να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους η εχθρική προς αυτούς και το έθνος κυβέρνηση, θα μπορούσαν να είχαν μεριμνήσει από πριν (να μην είχαν δώσει δύναμη στον γιο ενός μπαμπά που ταλαιπώρησε τον δημόσιο βίο επί δεκαετίες).
Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι θα μπορούσαν εδώ και δεκαετίες με την ψήφο τους και την καθημερινή στάση τους απέναντι στα πράγματα να είχαν σβήσει από τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας και την οικογένεια Μητσοτάκη και όλα τα παρακμιακά ξενόδουλα σόγια, που παρασιτούν σε βάρος της κοινωνίας και απομυζούν πολύτιμους πόρους του κράτους, δολοφονώντας ταυτόχρονα το έθνος.
Θα μπορούσαν στις προεκλογικές περιόδους να γυρίζουν την πλάτη στους τεμπελχανάδες ψηφοθήρες, που τριγυρνούν σε πόλεις και χωριά μοιράζοντας υποσχέσεις και τάζοντας μικροεξυπηρετήσεις, τρωγοπίνοντας ταυτόχρονα σε καφενεία (και συχνότατα αποφεύγοντας να πληρώσουν τον λογαριασμό). Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, που έχουν την εργασία εντυπωμένη στο DNA τους, πώς ανέχτηκαν επί τόσες δεκαετίες το δούλεμα από κουτοπόνηρους, ακαμάτηδες γυρολόγους; Πώς μπόρεσαν και θυσίασαν την αξιοπρέπειά τους στον βωμό του ρουσφετιού και της κομματικής τύφλωσης;
Ενήλικοι άνθρωποι, ζυμωμένοι με τον κάματο του αγρού και τη μέριμνα των κοπαδιών, δεν είναι κορόιδα. Απλώς επέλεξαν να θυσιάσουν τα πρωτοτόκια της ανεξαρτησίας τους αντί του πινακίου φακής της πρόσβασης στην εξουσία. Ωστόσο, όπως έδωσαν την ισχύ σε ανίκανους και δόλιους, έτσι μπορούν να την πάρουν πίσω, ξεκινώντας τη βουβή επανάστασή τους στην καθημερινότητά τους. Να γυρίσουν την πλάτη στο παλαιό καθεστώς και την κρίσιμη ημέρα, εκείνη των εκλογών, να μηδενίσουν τις ανθελληνικές δυνάμεις που τους έχουν κάνει τον βίο αβίωτο.
Και κάτι για το τέλος, που πρέπει να θυμόμαστε όλοι: Οσο και να… χοροπηδάμε, το κράτος έχει ως εργαλεία του την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη και την Εφορία. Τη συνείδησή μας μόνο δεν ελέγχει. Εκεί μόνο στήνονται αποτελεσματικά μπλόκα.
*Από τον κανόνα εξαιρούνται οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες. Αυτοί μόνο, ως αιματηροί, δύνανται να εκδηλωθούν και να επιτύχουν.
Από τη στήλη «Περι πωλητικης» της «δημοκρατίας»