Ο ένας χρόνος φέρνει τον άλλο και μοιάζουν με δίδυμα αδελφάκια, που το ένα είναι ελαφρώς (ή πολύ) ασχημότερο από το άλλο
Χάχανα σαν σάπια λάχανα. Φωταψίες και ντιριντάχτα. Παρουσιαστές με στριγκή, πριμάτη φωνή εμέσουν κενολογίες για να «γεμίσουν» χρόνο. «Καλλιτέχνες» ποπ-γαβγάδικης εσοδείας κουνιούνται σαν ροζ μαούνες σε φουρτουνιασμένο λιμάνι. Πάνω στο κούνημα πέφτει και κάνα «φιξάκι» από την τρύπια τσέπη.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Βαψομαλλιάδες πολιτικάντηδες με φυτεμένες τρίχες, λίφτινγκ και μπότοξ κοιτάνε δεξόζερβα, μπας και τους αναγνωρίσει κάνα κορόιδο και θυμηθεί να τους ψηφίσει. Πάλκο με μανδάμες ντυμένες με τσίτια και στρας, ξεσχισμένα παντελόνια και ίχνη από μπλούζες (λες και μόλις ξέφυγαν από επίθεση αγέλης λύκων).
Ορδές Αφροασιατών λαθρομεταναστών με το πύρινο βλέμμα να ψάχνουν για θύματα. Πορτοφολάδες με τις χερούκλες τους απλωμένες στριμώχνονται και σπρώχνουν τους λίγους αφελείς. Λερά πεζοδρόμια με σπασμένες πλάκες. Η οσμή των ούρων και των κοπράνων μπερδεύεται με αυτή των φτηνών αρωμάτων – μια αηδία της κολάσεως και τα δύο. Αστεγοι από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα ξαπλωμένοι σε χαρτόκουτα.
Καλώδια από τηλεοπτικούς σταθμούς απλωμένα παντού σαν άντερα ζώου που ετοιμάζονται για κοκορέτσι. Οπερατέρ και κακοπληρωμένοι ρεπόρτερ της πυρκαγιάς αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που τους «έχωσε» ο διευθυντής τους πρωτοχρονιάτικα. Το φιλοθεάμον κοινό καρφωμένο στις οθόνες του δεν θέλει να χάσει δευτερόλεπτο. Αλλά αυτό είναι δύσκολο. Μετά το 6ο ποτό και το 4ο πιάτο φαΐ, έτσι για το καλό, η συγκέντρωση είναι δύσκολη.
Μέσες άκρες έτσι ήταν η περσινή αλλαγή του χρόνου για πολλούς εις το κλεινόν άστυ και την Ελλάδα ολόκληρη. Ετσι θα είναι και η φετινή, έτσι και η επόμενη. Αυτοί που θα εκδημήσουν ή μεταναστεύσουν δεν θα έχουν την ευκαιρία να γλεντήσουν τοιουτοτρόπως. Ομοίως κι εκείνοι που βρίσκονται στα νοσοκομεία και στις φυλακές. Σ’ εκείνους ακόμα κι αυτές οι καταστάσεις φαντάζουν σαν παραδείσιο τοπίο. Κι έχουν δίκιο.
Οποιος έχει την υγεία του και την ελευθερία του αποκτά ταυτόχρονα την ευκαιρία να επηρεάσει θετικά το περιβάλλον του. Να εργαστεί και ν’ αγωνιστεί μαζί με άλλους για να κάνει έναν κόσμο καλύτερο. Φυσικά, υπάρχουν και οι υγιείς και οι ελεύθεροι, οι οποίοι αναζητούν κάτι διαφορετικό από τα τετριμμένα, όλα αυτά που μας έφεραν εδώ τόσο χαμηλά στου κακού τη σκάλα. Σ’ αυτούς ανατίθεται πάντα το βάρος της ευθύνης για να φέρουν κάποτε την επί τα βελτίω αλλαγή.
Καλή χρονιά να έχουμε. Ο ελεήμων Θεός να μας λυπηθεί.
Από τη στήλη «Περι πωλητικης» της «δημοκρατίας»