Οι ψίθυροι γύρω από τη σημασία της επόμενης τετραετίας για τα ελληνοτουρκικά ζητήματα έχουν αρχίσει να γίνονται κραυγές, τις οποίες πλέον μπορεί να ακούσει και ο πλέον δύσπιστος.
Η πίεση των ξένων δυνάμεων για οριστική διευθέτηση των διαφορών μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας έχει γίνει αφόρητη, καθώς τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση δεδομένα θέλουν να δουν την Τουρκία ικανοποιημένη και πλήρως απαλλαγμένη από τη ρωσική επιρροή στην εύφλεκτη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου. Η επιθυμία της κυβέρνησης για ύπαρξη ενός πρόθυμου συνομιλητή από τη γείτονα χώρα είναι δεδομένη και εκφράζεται άλλες φορές ανοιχτά και άλλες φορές συγκεκαλυμμένα, όπως έκανε και ο Αγγελος Συρίγος (κεντρική φωτό) σε χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξη, τονίζοντας πως η επιρροή των «Γκρίζων Λύκων» απομακρύνει την Τουρκία από την ύπαρξη μιας τέτοιας συμφωνίας μέσω υποχωρήσεων.
Ερώτημα
Το μεγάλο, ωστόσο, ερώτημα που τίθεται δεν έχει να κάνει με τις προθέσεις της άλλης πλευράς, οι οποίες είναι διατυπωμένες και αφορούν μια σειρά ζητημάτων, αλλά με τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης και το τι είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί ώστε να υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο. Η επίσημη θέση της κυβέρνησης είναι πως συζητά μόνο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, ωστόσο είναι γνωστό πως η προθυμία για διαπραγματεύσεις, αν δεν έχεις απαραβίαστες κόκκινες γραμμές, μπορεί να σε οδηγήσει και σε μεγάλες υποχωρήσεις. Για αυτό στα Ελληνοτουρκικά οφείλουν όλα τα κόμματα να επιδεικνύουν διαφάνεια θέσεων και προθέσεων.
