Να εργαστούμε και να στοχεύσουμε ψηλά!

Επί χρόνια σε αυτήν εδώ τη χώρα επικράτησε η ηδονική λογική της μη προσπάθειας

Τις ώρες που γράφονται οι γραμμές αυτές, Παρασκευή απόγευμα, βρίσκομαι στην Καστοριά στον χώρο όπου εξελίσσεται το 1ο Χειμερινό Σχολείο γύρω από τις Διεθνείς Σχέσεις και τον ρόλο των Media. Βλέπω με μεγάλη ικανοποίηση να πραγματώνεται ένα σχέδιο που έχω εδώ και χρόνια και που με μια πολύ μικρή αλλά εξαιρετικά ικανή ομάδα ανθρώπων έφερα εις πέρας. Και αναφέρω αυτή τη διαδικασία γιατί σήμερα, σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, δεν έχουμε άλλη επιλογή ως κοινωνία και ως κράτος παρά να στοχεύουμε ψηλά (aim high), να είμαστε φιλόδοξοι (be ambitious), να είμαστε παραγωγικοί (be productive) και να επιδιώκουμε να δημιουργούμε δράσεις που θα ξεπεράσουν τον φθοροποιό χρόνο και θα δημιουργήσουν θεσμούς.

Τόσα χρόνια σε αυτήν εδώ τη χώρα επικράτησε η ηδονική λογική της μη προσπάθειας. Μάθαμε να σκεφτόμαστε μικρά, να ενεργούμε περιορισμένα και οι δράσεις μας να χάνονται με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα σήμερα, στο μεγάλο αυτό τσουνάμι που έχει συμπαρασύρει όλα τα δεδομένα μας, να αναζητούμε πού πήγαν όλα αυτά τα χρόνια που σπαταλήσαμε στα μικρά και τα φθαρτά. Ματαίως, φευ.

Βιώνουμε μια εποχή που η κρίση έχει πλέον συμπαρασύρει όλα τα δεδομένα μας. Κι αν θέλετε την άποψή μου, καλώς έγινε αυτό, γιατί δεν είχαμε και πολλά να παρουσιάσουμε. Τα καράβια μας, αγαπητοί συνέλληνες, έχουν καεί. Οπότε δεν μας μένει τίποτα περισσότερο παρά να προχωρήσουμε μπροστά. Να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε. Οχι για την πάρτη μας, όχι για τον μικρόκοσμό μας, όχι για την παρέα μας αλλά για την οργανωμένη συλλογικότητα, την πατρίδα μας. Κι αυτό είναι, θεωρώ, το μυστικό ώστε να υπερβούμε το τέλμα και να προχωρήσουμε μπροστά.

Να κοιτάξουμε τον διπλανό μας και να θέσουμε ως στόχο να μην αφήσουμε κανέναν πίσω. Περνάμε μια έρημο και θα πρέπει όλοι μαζί να βγούμε ξανά σε στέρεο έδαφος. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο δημιουργικά, μόνο μετά από δράσεις υπερβατικές, μόνο μέσα από ενέργειες που ως στόχο έχουν να διευρύνουν τους ορίζοντές μας, να μας κάνουν να ανασάνουμε ξανά βαθιά και να μην κλείσουμε τα μάτια εμπρός στις δημιουργικές προκλήσεις που έχουμε εμπρός μας.

Εδώ από τη μακρινή Καστοριά, κατά τη διάρκεια του πρώτου χειμερινού σχολείου Διεθνών Σχέσεων και Media, κοιτάζω τα πρόσωπα των συμμετεχόντων και παίρνω δύναμη. Είμαστε όλοι συμμέτοχοι μιας δημιουργικής διαδικασίας, που μας ωθεί να σκεφτούμε, μας δίνει τη δυνατότητα να υπερβούμε τα στεγανά εντός μας. Κι αυτό το γεγονός είναι μικρές αρχές που μπορούν να μας πάνε πιο πέρα.

του Σπύρου Λίτσα,
αναπληρωτή καθηγητή Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστημίου Μακεδονίας