Ενα από τα πιο εξοργιστικά πράγματα στον τόπο μας είναι η θρασύτητα με την οποία αντιμετωπίζονται τόσο η μνήμη όσο και η αντιληπτική ικανότητα των πολιτών από τους πολιτικούς. Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να αναφέρονται σε υφιστάμενους νόμους και ρυθμίσεις σαν να προέκυψαν ξαφνικά από το πουθενά. Και είναι ακόμη συχνότερο το να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους σαν να μην έχουν καμία ευθύνη για ό,τι προηγήθηκε επί των ημερών της διακυβέρνησής τους.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον περιώνυμο «κόφτη» των ημερών. Η πρόβλεψη για τη θεσμοθέτησή του έχει γίνει με τον νόμο 4063/2012, αυτόν που θέσπισε τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και δέσμευσε τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. στον «χρυσό κανόνα» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Κατατέθηκε στις 15 Μαρτίου του 2012 και ψηφίστηκε στις 28 Μαρτίου, με διαδικασίες-εξπρές.
Τιτλοφορήθηκε «Κύρωση της Απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που τροποποιεί το άρθρο 136 της ΣΛΕΕ, της Συνθήκης για τη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και της Συνθήκης για τη σταθερότητα, το συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση». Η συγκεκριμένη σύμβαση προβλέπει τη δημιουργία αυτόματου διορθωτικού μηχανισμού δημοσιονομικών αποκλίσεων στο τμήμα της που αφορά το Δημοσιονομικό Σύμφωνο των κρατών-μελών της Ε.Ε. .
Τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε το δικαίωμά του για ένσταση αντισυνταγματικότητας του νόμου, η οποία απορρίφθηκε από την τότε πλειοψηφία. Τώρα απλώς αντιστρέφονται οι ρόλοι…
Στην ομιλία του στην Ολομέλειας της Βουλής στις 28 Μαρτίου 2012 ο Δ. Παπαδημούλης ανέφερε: «… Εμείς καταψηφίζουμε αυτήν τη σύμβαση, γιατί πιστεύουμε ότι είναι η υποταγή της χώρας στην ελεγχόμενη χρεοκοπία, η υποταγή της χώρας σε ένα αδιέξοδο σχέδιο μιας γερμανικής νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, που εξουθενώνει την ελληνική κοινωνία και οικονομία αλλά θα διαλύσει και την ίδια την ευρωζώνη…» Στην ίδια συνεδρίαση ο Θ. Δρίτσας είπε: «… Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο γίνεται ευρωπαϊκός θεσμός μ’ αυτήν τη συνθήκη…»
Επί της ουσίας, τώρα, ο «κόφτης» δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τη διαβεβαίωση της κυβέρνησης στη δυσπιστία των δανειστών ότι τα μέτρα του δικού της Μνημονίου θα είναι αποτελεσματικά. Ζητούν πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 6 και πλέον δισ. ευρώ τον χρόνο. Δηλαδή, δύο ΕΝΦΙΑ! Υπό αυτή τη συνθήκη ο «κόφτης» είναι το συνώνυμο της διαρκούς λιτότητας. Μαζί του, αυτό που θα ψηφίσουν συνιστά το χρονοδιάγραμμα μιας εξωφρενικής συνεχούς φορολόγησης στην τριετία 2016-2018. «Το μόνο πράγμα που δεν φορολογείται είναι ο αέρας που αναπνέουμε» αναφέρει χαρακτηριστικά ο «Guardian».
Η Κομισιόν το είπε ξεκάθαρα: «… Εμείς δεν ζητήσαμε φόρους. Ζητήσαμε περικοπές στο κράτος. Εσείς επιμένατε να βάλετε φόρους, αντί να κάνετε περικοπές…» Για παράδειγμα, προκειμένου να μην κόψουν από το κράτος 650.000.000 ευρώ, αυξάνουν τον ΦΠΑ από το 23% στο 24% και τα καύσιμα μέχρι και 10 λεπτά το λίτρο.
Σε αυτό το φορολογικό περιβάλλον πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Ποιοι και γιατί θα επενδύσουν; Πώς θα μεγαλώσει η πίτα για να υπάρχει ελπίδα; Αν δεν γίνουν αυτά, πιστεύει κανείς ότι ο «κόφτης» θα μπορεί να καλύπτει τους στόχους της συμφωνίας πάλι από τους μισθούς και τις συντάξεις που απέμειναν; Αυτή και αν είναι Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ!
Γιώργος Κ. Στράτος
Δοκηγόρος-Δημοσιογράφος
Μ.Η.Τ. 232120