Το Βερολίνο, που φαίνεται να ενοχλείται σφόδρα από την πιθανότητα μιας αμερικανορωσικής προσέγγισης, διοχετεύει τις φαιδρότητες περί… εθνικής μειοδοσίας του Αμερικανού προέδρουΑπό τον
Γιώργο Χαρβαλιά
Eνας κακομαθημένος εκκεντρικός μεγιστάνας, χωρίς γνώσεις διεθνούς πολιτικής, που βρέθηκε από καραμπόλα στον Λευκό Οίκο και παίζει… πασιέντζες με την τύχη του πλανήτη. Ωραίο, ε; Και βολικό. Μόνο που δεν πουλάει πια. Γιατί απλούστατα δεν ισχύει.
Το παραμύθι τέλειωσε νωρίς. Με τον δικό του ανορθόδοξο τρόπο ο Τραμπ απέδειξε ότι ασκεί υψηλή διπλωματία, προασπίζοντας τα συμφέροντα της Αμερικής πολύ καλύτερα από τους «πολιτικά συγκροτημένους», υποτίθεται, προκατόχους του. Κι ας ψάχνουν να του βρουν κουσούρια οι απανταχού ορκισμένοι εχθροί του. Δυστυχώς γι’ αυτούς, τον υποτίμησαν ανεπίτρεπτα και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν, επιστρατεύοντας τις πιο ντεμοντέ ψυχροπολεμικές θεωρίες για να τον εμφανίσουν μέχρι και… ως ενδοτικό στους Ρώσους! Μη γελάτε, η αναβίωση της… ρωσοφοβίας χτύπησε και την πόρτα μας. Με τη βοήθεια και του… αντιρωσικού «ανένδοτου» της κυβέρνησης Τσίπρα εξεγέρθηκαν τα γερμανο-επιδοτούμενα μέσα ενημέρωσης για τις «παραχωρήσεις» του Αμερικανού προέδρου στον Βλαδίμηρο. «Ταπεινώθηκε ο Τραμπ στον Πούτιν», «Τα έδωσε όλα», «Ερμαιο των Ρώσων ο Τραμπ» ήταν μόνο μερικοί τίτλοι στα ευρωπαϊκά φερέφωνα της γερμανικής προπαγάνδας, καθώς το Βερολίνο φαίνεται να ενοχλείται σφοδρά από την πιθανότητα μιας αμερικανορωσικής προσέγγισης. Και σπεύδει να την αποδομήσει προκαταβολικά, εμφανίζοντας τον Αμερικανό πρόεδρο… ως εθνικό μειοδότη!
Η θεωρία αυτή, βέβαια, δεν έμεινε μόνο στα γερμανικής επιρροής μέσα χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Πρόλαβαν να το… τερματίσουν οι αμερικανικές εφημερίδες και τα κανάλια που δυο χρόνια τώρα παλεύουν να ρίξουν τον Τραμπ για λογαριασμό του σκληρού πολιτικοοικονομικού λόμπι της παγκοσμιοποίησης, αλλά δεν τα έχουν καταφέρει.
Είναι πραγματικά κωμικό να βλέπεις μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στους Δημοκρατικούς και διαφόρων ειδών «φιλελεύθερους», γερμανο ευρωπαϊκής κοπής, να σκίζουν τα ρούχα τους και να υιοθετούν ρητορική… Κου Κλουξ Κλαν, κατακεραυνώνοντας έναν Αμερικανό πρόεδρο επειδή προσπαθεί να… εξομαλύνει τις σχέσεις με τη Ρωσία. Οποιοσδήποτε εχέφρων άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη θα έλεγε ότι αυτό αποτελεί όχι μόνο θεμιτό στόχο, αλλά και ευκταίο.
Υπάρχουν, όμως, ισχυρά συμφέροντα στο Βερολίνο, αλλά και στο βαθύ αμερικανικό κράτος που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποτρέψουν αυτήν την εξέλιξη. Γι’ αυτό και πρώτο μέλημά τους ήταν να κολλήσουν στον Τραμπ τη «ρετσινιά» του ρωσόφιλου. Ηθελαν να του δέσουν τα χέρια.
Προσωρινά το κατάφεραν. Ο Τραμπ, που αποδεικνύεται από τους πιο συνεπείς ηγέτες στην τήρηση των προεκλογικών εξαγγελιών του, άφησε κατά μέρος τη δέσμευση για μια θεαματική προσέγγιση με τους Ρώσους, που θα μπορούσε να φτάσει και σε συστράτευση για την αντιμετώπιση παγκόσμιων απειλών, όπως ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός. Στην πράξη αποκοίμισε τους εχθρούς του, φτάνοντας να υιοθετήσει και αντιρωσικές κορόνες, προς μεγάλη τέρψη των «χιλαριστών» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπως η μουσίτσα που μας φύτεψαν στην Αθήνα και παρέσυρε τον Κοτζιά στις ασύμμετρες (και βλακώδεις) επιθετικές κινήσεις κατά της Μόσχας.
Για μεγάλο διάστημα ο Τραμπ άφησε τη Ρωσία κατά μέρος και ασχολήθηκε με άλλα ζητήματα της προεκλογικής ατζέντας του. Υλοποίησε αρκετές από τις φορολογικές εξαγγελίες του, έδωσε έμφαση στο Μεταναστευτικό, έκανε πράξη την επιθετική δασμολογική πολιτική εναντίον οικονομικών αντιπάλων και έκλεισε το θέμα της βορειοκορεατικής απειλής έπειτα από ένα εντυπωσιακό ραντεβού με τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον οποίο… εξημέρωσε έπειτα από μια επιδέξια φραστική όξυνση μηνών, μην το ξεχνάτε.
Οι απανταχού εμπαθείς επικριτές του, που νιώθουν τον κόσμο να αλλάζει (εις βάρος τους), όπως προσφυώς προέβλεψε ο «πύραυλος» της δικής μας Ν.Δ. Κουμουτσάκος σε ένα προφητικό tweet, έλεγαν ότι μας οδηγεί σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο που, αντιθέτως, αποδείχτηκε ότι ήταν ο μόνος Αμερικανός πρόεδρος που έλυσε, έστω και προσωρινά, το πρόβλημα.
Μεθοδικά και πίσω από τις υστερικές κραυγές των εχθρών του, μέσα και έξω από τις ΗΠΑ, ο Τραμπ επιχειρεί τώρα να οικοδομήσει μια σχέση στρατηγικής συνεννόησης με τον Πούτιν, που αποσταθεροποιεί πρωτίστως τους Γερμανούς, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι οι μόνοι στο πλανήτη που μπορούν να κάνουν μπίζνες με τους Ρώσους, ενισχύοντας παράλληλα τις φιλοναζιστικές δυνάμεις σε Ουκρανία, Κροατία και πάει λέγοντας… Το καλαμπούρι με τον «παλιάτσο», «ημίτρελο» και «μωροφιλόδοξο» Αμερικανό πρόεδρο τέλειωσε. Ανεξαρτήτως αν θα καταφέρει τελικά να βρει ένα κανάλι προσέγγισης με τη Μόσχα, ο Τραμπ πέτυχε να αναδείξει την Αμερική σε αυτόνομο και πανίσχυρο πόλο παγκόσμιας διπλωματικής ισχύος, μακριά από αχρείαστες και επιζήμιες για τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον «λυκοφιλίες» με τους Γερμανούς και το διεθνές οικονομικό στερέωμα, που επιβάλλει την αναγκαστική συνύπαρξη με «πολιτισμούς», όπως αυτούς του εισαγόμενου Ισλάμ.
