Κρίμα που δεν έζησε ο Κωστής Παλαμάς έως τις ημέρες μας. Θα είχε γράψει πολλά αριστουργήματα σαν το «Γύριζε».
Παράξενα πράγματα. Εκεί που ήμουν γεμάτος κέφι, μπρίο, ζέση, ενθουσιασμό και ήθελα να γράψω για την ομιλία του Βαγγέλη Βενιζέλου στην εκδήλωση με θέμα «Διαδίκτυο και Δημοκρατία. Fake news & Post truth πολιτική», θυμήθηκα το ποίημα «Γύριζε» του Κωστή Παλαμά. Δεν ξέρω πώς έγινε ο συνειρμός, αλλά έγινε, και το παραθέτω. Το ποίημα γράφτηκε το 1908.
«Γύριζε, μη σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δε θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·
κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.
Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Δεν έχεις, Ολυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Οσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!»
Παναγιώτης Λιάκος
Μ.Η.Τ. 232120