Η κίνηση του Ισραήλ να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων έχει προκαλέσει πανικό στην Αγκυρα
Ο Νετανιάχου αναγνώρισε τη Γενοκτονία Αρμενίων και Ελλήνων. Την ίδια στιγμή, ο ίδιος κατηγορείται για τη δική του γενοκτονία. Λόγω των δικών του αποφάσεων, ολόκληρη η χώρα του χάνει το ηθικό της έρεισμα. Ακόμα και τα μεγαλύτερα ΜΜΕ διεθνώς δεν μπορούν πια παρά να παρομοιάζουν την κτηνωδία της Γάζας με τις εφιαλτικές εικόνες από το Ολοκαύτωμα.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Προχθές, στη διάρκεια συνέντευξης, o Νετανιάχου ρωτήθηκε γιατί το Ισραήλ δεν είχε αναγνωρίσει τις Γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων: «Αν υπήρχε μία χώρα που θα περίμενα να βρίσκεται στη λίστα εκείνων που έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου, αυτή θα ήταν το Ισραήλ. Γιατί δεν έχετε ακόμα αναγνωρίσει τη Γενοκτονία που οι Τούρκοι διέπραξαν σε αυτές τις κοινότητες;»
Εκείνος απάντησε ότι η ισραηλινή Βουλή το έχει ήδη κάνει επίσημα, αλλά ο δημοσιογράφος επέμενε να το κάνει «ο ίδιος ο πρωθυπουργός του Ισραήλ». Και η απάντηση Νετανιάχου ήταν: «Ναι, μόλις το έκανα. Ορίστε». Ο Νετανιάχου έχει επιβιώσει από αλλεπάλληλες εκλογές, πάμπολλες υποθέσεις για διαφθορά και τον διεθνή αποτροπιασμό για τις φρικαλεότητες στη Γάζα. Στοιχεία από την απόρρητη βάση δεδομένων της ισραηλινής στρατιωτικής υπηρεσίας, που αποκάλυψε ο «Guardian», έδειξαν ότι οι πέντε στους έξι Παλαιστινίους που σκοτώθηκαν από ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα ήταν άμαχοι, ποσοστό αδιανόητο για τον πολιτισμένο κόσμο.
Ολα τα παραπάνω σημαίνουν μήπως ότι θα πρέπει στην Ελλάδα να εισπραχθεί αυτή η αναγνώριση της Γενοκτονίας Ελλήνων κι Αρμενίων με μια έξτρα ηθική φόρτιση; Και, τελικά, μικραίνει ή μεγαλώνει η αξία της συγκεκριμένης δήλωσης, ανάλογα με την ηθική και τα έργα του Ισραηλινού πρωθυπουργού; Στην ουσία, όχι. Γιατί οι νεκροί παραμένουν νεκροί. Αδιάφορο ποια είναι η ποιότητα όποιου αναγνωρίζει το γεγονός της Γενοκτονίας – η Γενοκτονία καθαυτή παραμένει η φρικτή ιστορική αλήθεια. Ολοι γνωρίζουν τις αποτρόπαιες ενέργειες των Τούρκων σε βάρος Ελλήνων και Αρμενίων. Η αναγνώριση από τον Νετανιάχου της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους δεν είναι μόνο προσωπική, αλλά και αντιπροσωπευτική του κράτους του Ισραήλ. Και για την Ελλάδα αυτή η αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν παύει να είναι το λιγότερο θετική, αλλά και χρήσιμη, αν υπολογίσουμε τη δυσαρέσκεια της Τουρκίας.
Ο εκπρόσωπος του κόμματος AKP του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Ομέρ Τσελίκ, έκανε αμέσως επίθεση κατά του Νετανιάχου, μετά τη δήλωσή του πως είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου: «Ο Νετανιάχου, επικεφαλής του δικτύου γενοκτονίας, με τη δήλωσή του σχετικά με τα γεγονότα του 1915 πρόσθεσε ένα ακόμη ψέμα στα πολιτικά του ψεύδη. Ο Νετανιάχου είναι ένα πρόσωπο καταδικασμένο από τη συνείδηση της Ιστορίας». Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ: «Η δήλωση του Νετανιάχου σχετικά με τα γεγονότα του 1915 αποτελεί μια προσπάθεια εκμετάλλευσης των οδυνηρών γεγονότων του παρελθόντος για πολιτικούς λόγους. Καταδικάζουμε και απορρίπτουμε αυτή τη δήλωση, η οποία είναι ασύμβατη με τα ιστορικά και νομικά γεγονότα».
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ασφαλώς και προχώρησε χθες στη συγκεκριμένη δήλωση επειδή συμφέρει τους δικούς του πολιτικούς υπολογισμούς. Προκαλεί έτσι μια ισχυρή ενόχληση στην Τουρκία κι επιχειρεί να «αποστασιοποιηθεί» από την κατηγορία για τη Γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Οι διεθνείς σχέσεις λειτουργούν με τη δική τους δυναμική. Ναι, ασφαλώς και είναι άκρως ικανοποιητική για την Ελλάδα και τα εθνικά μας συμφέροντα η δήλωση -αναγνώριση της Γενοκτονίας από τους Τούρκους. Οχι, ασφαλώς και δεν σημαίνει ότι ξαφνικά, λόγω της φράσης του Νετανιάχου, θα πάψουμε να βλέπουμε τα εγκλήματά του στη Γάζα ή θα σπεύσουμε να βαφτίσουμε «αντισημιτισμό» οποιαδήποτε αντίδραση σ’ αυτά τα εγκλήματα, όπως επιχειρεί επικοινωνιακά να κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η δήλωση Νετανιάχου οφείλει να γίνει δεκτή στις διαστάσεις που πράγματι της αναλογούν, ούτε παραπάνω ούτε παρακάτω.
Ισως, μάλιστα, θα έπρεπε και τα κράτη της Ε.Ε. και οι Βρυξέλλες να αναλογιστούν την ειρωνεία της στάσης τους. Περιέλαβαν την Τουρκία στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και της συμπεριφέρονται ως πολύτιμο τοποτηρητή, κι ας είναι, εκτός όλων των άλλων, μια χώρα που έχει διαπράξει φρικαλέα εγκλήματα κατά ελληνικών και αρμενικών πληθυσμών. Το γεγονός ότι η Γενοκτονία των Τούρκων δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή -όπως η κτηνωδία της Γάζας- δεν σημαίνει ότι ξεχνιέται ή προσπερνάται. Οι νεκροί παραμένουν νεκροί. Οπως ακριβώς τα εκατομμύρια θύματα της Γερμανίας, η οποία σήμερα δεν βρίσκεται σε κανέναν «υγειονομικό αποκλεισμό» από τον υπόλοιπο -υποτίθεται πολιτισμένο- κόσμο, αλλά γίνεται δεκτή ως «το αφεντικό της Ευρώπης».
Μια συμμαχία ανάμεσα σε κράτη δεν είναι γάμος – είναι εξυπηρέτηση συγκεκριμένων στόχων. Η Αθήνα θα κριθεί από το όφελος που αποκομίζει. Αν θυματοποιηθεί ακόμα μια φορά και δεν σημειώσει επιτυχίες στους στόχους της, απλά χρησιμοποιηθεί ως επενδυτικός και στρατιωτικός χώρος του Ισραήλ, το πρόβλημα θα ’ναι διπλό. Διότι τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα χρεωθεί, πάλι, μόνο τη ρετσινιά της αποτυχημένης. Θα λερωθεί και ως ηθικά συνυπεύθυνη. Μόνο και μόνο οι εικόνες από τη Γάζα στα δελτία ειδήσεων φτάνουν και περισσεύουν…
ΜΠΕΝΙΑΜΙΝ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ
Πρωθυπουργός Ισραήλ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1949 στο Τελ Αβίβ. Σπούδασε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και εκλέχτηκε πρώτη φορά στο ισραηλινό Κοινοβούλιο ως μέλος του κόμματος Λικούντ το 1988. Διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών (1988-91) και υφυπουργός του πρωθυπουργού Γιτζάκ Σαμίρ (1991-92). Εξελέγη πρωθυπουργός πρώτη φορά το 1996 και έμεινε ως το 1999. Επανήλθε στην πρωθυπουργία το 2009, το 2013, το 2015 και τον Δεκέμβριο του 2022 έγινε πρωθυπουργός για πέμπτη φορά. Ανέκαθεν τασσόταν κατά της δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους και είχε αποκαλέσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες «χάσιμο χρόνου». Εχει συγκρίνει το Ιράν με τη ναζιστική Γερμανία και το 2015 δήλωσε πως «ο Αδόλφος Χίτλερ δεν ήθελε να εξοντώσει τους Εβραίους», αλλά «να τους απελάσει». Εχει εμπλακεί σε σημαντικά σκάνδαλα, όπως υποκλοπών, διαφθοράς, ελέγχου της Δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου. Στις 20 Μαΐου 2024, ο Καρίμ Αχμάντ Χαν, επικεφαλής εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ζήτησε να εκδοθεί εναντίον του διεθνές ένταλμα σύλληψης, με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.