● Το «άρωμα» των υποσχέσεων Μητσοτάκη στη ΔΕΘ μπορεί να ξεθύμανε, αλλά οι εντυπώσεις απ’ όσα προλάβαμε να διακρίνουμε στις τηλεοπτικές κάμερες δεν έσβησαν ακόμα. Δεν ήταν μόνος του ο Μητσοτάκης σ’ αυτήν την παράσταση. Ηταν κι άλλες/οι.
● Η κιτσαρία, η υποκρισία, το βρόμικο βλέμμα του αρπακτικού, που είναι έτοιμο να γραπώσει οτιδήποτε δει διαθέσιμο στο περιβάλλον του, δεν λησμονιούνται εύκολα. Ταινία κλαυσιγέλωτος β’ διαλογής, με μια εσάνς από βλαχογκλαμουράτο πανηγύρι, δηλαδή.
● Κι όλο τούτο -εξαιρουμένων των αναφορών στην Αριστερά- ταίριαζε γάντι με το αλησμόνητο άσμα του Διονύση Σαββόπουλου, που τιτλοφορείται «Πολιτευτής» (από το άλμπουμ «Ρεζέρβα» του 1979). Ακούστε το, διαβάστε τους στίχους του και προσέξατε ιδιαίτερα την τελευταία στροφή!
Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα,
τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή
κι ένας φαλάκρας απ’ έξω και από μέσα
χαμογελούσε,ναι, γιατί να σκοτιστεί.
Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;
Τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.
Στη φοιτητριούλα που σ’ έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω, πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
τον νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.
Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει.
Και ό,τι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.
Ο πρώτος προβοκάτορας απ’ όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει τη φωνή μου.
Αλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.
Χαρά, να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις,
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις.
Παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα.
Απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.
π
Μ.Η.Τ. 232120