Ο κυρ Μέντιος και η υπομονή

Το γαϊδούρι, εκτός από ένα πολύ χρήσιμο και συμπαθητικό ζώο, προσφέρεται και για εργαλείο ανάλυσης αλλά και για πολλούς συμβολισμούς στην πολιτική. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το επέλεξε ως έμβλημά του το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ.

Ενδεικτικώς αναφέρω ότι τα γαϊδούρια κλοτσάνε, όταν παραφορτωθούν, άλλα είναι υπομονετικά κι εργατικά άλλα δύστροπα και φυγόπονα και όλα, όπως κι αυτό του Χότζα, πεθαίνουν μόλις μάθουν να μην… τρώνε!

Η συζήτηση για τα 11,5 δισ. ευρώ που πρέπει να εξοικονομηθούν αλλά και η συνεχιζόμενη προσπάθεια να σταθεί η χώρα στα πόδια της τα φέρνουν έντονα στο προσκήνιο. Ωρα λοιπόν να μιλήσουμε για τα πραγματικά υποζύγια.

Το δημόσιο χρέος κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του αφορά μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεις. Θεωρώ ανατροπή της κοινής λογικής να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να το μειώσει χωρίς να μειώσει τον αριθμό των υπαλλήλων που μισθοδοτούνται ή χωρίς να προχωρήσει σε… «μαζική εξόντωση των συνταξιούχων».

Κι επειδή το δεύτερο, αν και επιχειρείται κατ’ ουσίαν με τις συνεχείς περικοπές και την κατάσταση της δημόσιας υγείας, δεν γίνεται, το πρώτο καθίσταται το εντελώς αυτονόητο.

Δεν ανήκει στις προθέσεις μου αυτές τις ώρες που απαιτείται η μέγιστη ομοψυχία να ξύσω πληγές. Δεν ανέχομαι όμως τον λαϊκισμό που επελαύνει εις βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών, επιστημόνων και μη, προσπαθώντας ντε και καλά να τους καταστήσει αποκλειστικά υπευθύνους για όλα τα δεινά που μας βασανίζουν.

Μια και ήρθε λοιπόν η ώρα του λογαριασμού, καλό είναι να θυμηθούμε ότι δεν είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες που παίρνουν δύο συντάξεις. Καλά καλά δεν προλαβαίνουν να βγάλουν μία. Ούτε είναι αυτοί που βγήκαν στη σύνταξη στα δεκαπέντε χρόνια ή στα 50 τους! Ούτε είναι αυτοί που συνεχίζουν ξεκούραστοι το απόγευμα στα γραφεία των συγγενών τους τις δουλειές που έμειναν ανολοκλήρωτες στο γκισέ της υπηρεσίας τους το πρωί!

Αντιθέτως, είναι τα δικά τους μαγαζιά που κινδυνεύουν κάθε στιγμή να τιναχτούν στον αέρα από τις ανεπάρκειες και τις δυσλειτουργίες ενός ανίκανου και αντιπαραγωγικού κράτους, που κινείται σε ρυθμούς «τα ζώα μου αργά», γιατί, όπως λέει κι η παροιμία, «όποιος δεν έκατσε στην πόρτα να βάλει πελάτη μέσα δεν ξέρει τι θα πει ζωή».

Αλλά και πέρα από τους ελεύθερους επαγγελματίες, που στο κάτω κάτω ανάλαβαν το κόστος των επιλογών τους, υπάρχουν κι άλλα γαϊδούρια, για τα οποία δεν μιλά κανένας. Οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα.

Τα στοιχεία είναι πέρα από δραματικά. Τι να πρωτοκοιτάξεις; Την ανεργία; Την ελαστική εργασία; Τις ατομικές συμβάσεις; Τους ανασφάλιστους; Τους απλήρωτους για μήνες; Αυτούς, δηλαδή, δεν τους γέννησε μάνα;

Και πώς θα την υπερβούμε την ύφεση, δηλαδή, και πώς θα ξαναζωντανέψει η αγορά, όταν εξακολουθεί να της πίνει το αίμα το ίδιο Δημόσιο που την οδήγησε στη σημερινή κατάσταση;

Καθώς λιγόστεψε το σανό, καλό είναι στην κυβέρνηση να γνωρίζουν ότι τα ελευθέρας βοσκής γαϊδούρια, όταν στερέψει η υπομονή τους, κλοτσάνε χειρότερα από τα σαμαρωμένα. Ασε που είναι και τα μόνα που μπορείς να εμπιστευτείς για δουλειά.

{{-PCOUNT-}}13{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

spot_img

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα