Οι μήνες Ιούλιος και Αύγουστος είναι εξαιρετικά φορτισμένοι, γιατί αυτούς τους μήνες τελέστηκε η προδοσία της Κύπρου, την οποία σε Ελλάδα και Κύπρο αντιμετωπίσαμε με έναν τέτοιο τρόπο, που, αντί να διδάσκει το έθνος, τους πολίτες, τους πολιτικούς, αλλά και τους διάφορους επίβουλους του Ελληνισμού, μάλλον προετοιμάζει την επόμενη προδοσία στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη ή όπου αλλού!
Εν πάση περιπτώσει, στην προδοσία της Κύπρου αναφερθήκαμε στο άρθρο μας της Παρασκευής και ξεκινάμε το σημερινό μας άρθρο με τη συγκεκριμένη αναφορά, γιατί το Κυπριακό και η συγκεκριμένη κατάληξη σχετίζονταν με το γεωπολιτικό περιβάλλον, τις ισορροπίες και τη γεωπολιτική και στρατηγική αξία που είχε η Τουρκία για τους συμμάχους από το 1950 έως το 1974 και έως σήμερα.
Με άλλα λόγια, υποχρεωθήκαμε να ζήσουμε το δράμα της Κύπρου, επειδή η Τουρκία είχε πολύ μεγαλύτερη γεωπολιτική αξία από την Ελλάδα για τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στον Εύξεινο Πόντο, στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, και στο πλαίσιο του συγκεκριμένου συσχετισμού, χονδρικά, θυσιάστηκε η Κύπρος. Θα λέγαμε δε ότι εκτός από το Κυπριακό, επηρεάστηκε αυτά τα εξήντα χρόνια και το Ελλαδικό ζήτημα. Αναφερόμαστε στις διεκδικήσεις της Τουρκίας και της Θράκης, που συνεχίζονται δεκαετίες τώρα.
Η περίοδος που διερχόμεθα, μπορούμε να πούμε, είναι ιστορική και ίσως η σημαντικότερη από το 1923, τότε που με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης ενταφιάστηκαν τα ιστορικά δικαιώματα του Ελληνισμού στη Θράκη, στον Πόντο και στη Μικρά Ασία, και μπήκαν τα θεμέλια των επόμενων διεκδικήσεων της Τουρκίας.
Εννοούμε τον μη σαφή καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στο Αιγαίο, όπως έκανε η Ιταλία, που είναι σοβαρή χώρα, για τα Δωδεκάνησα, όπου υπάρχουν καθορισμένα σύνορα, ασχέτως αν δεν το είχε υπ’ όψιν του (sic) ο κ. Σημίτης τη νύχτα των Ιμίων!
Λέμε, λοιπόν, ότι το 2013 και τα αμέσως επόμενα χρόνια είναι η σημαντικότερη περίοδος από την περίοδο 1919-1923, επειδή αλλάζει η παραμετροποίηση του Νέου Ανατολικού ζητήματος και άρα και του Κυπριακού και Ελλαδικού ζητήματος.
Να εξηγήσουμε το πομπώδες των χαρακτηρισμών μας.
Οι αναγνώστες της «δημοκρατίας» -που είναι, ίσως, το πιο ελεύθερο, ανεξάρτητο και ταυτόχρονα προοδευτικό έγκυρο βήμα στην Ελλάδα της διαπλοκής και της παρακμής- έχουν διαβάσει δεκάδες άρθρα για τις εξελίξεις στην Τουρκία, στο Κουρδικό και στη Μέση Ανατολή, και τολμάμε να πούμε ότι είναι πιο ενημερωμένοι ακόμη και από την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που -εξ όσων γνωρίζουμε- δεν έχει ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια με το θέμα!
Να ενημερώσουμε, λοιπόν, τους αναγνώστες μας ότι την εβδομάδα που μας πέρασε μπήκαν τα θεμέλια της καθοριστικής αλλαγής των δεδομένων και των ισορροπιών στην περιοχή της Τουρκίας, της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου, του Αιγαίου και της Θράκης!
Εκπρόσωποι πενήντα κουρδικών οργανώσεων και κομμάτων συνήλθαν στην Ερμπίλ, στα αλεξανδρινά Αρβηλα, υπό την προεδρία του Μεσούτ Μπαρζανί, προέδρου της Περιφερειακής Διοίκησης του Κουρδιστάν -αυτή είναι η επίσημη συνταγματική ονομασία του κουρδικού κράτους που λειτουργεί ντε φάκτο στο βόρειο Ιράκ. Ο λόγος ήταν να συζητηθούν οι λεπτομέρειες και να ληφθούν αποφάσεις για τη συγκρότηση της Επιτροπής Προετοιμασίας καθώς και για τον χρόνο και το πλαίσιο, στο οποίο θα πραγματοποιηθεί η πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση, κάτι ανάλογο με την Πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, στην οποία μπήκαν τα θεμέλια του ελληνικού κράτους.
Οπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, απόπειρες για να συγκληθεί η Κουρδική Εθνοσυνέλευση έγιναν πολλές κατά το παρελθόν, με τελευταία το 2012, που όμως δεν κατέστη δυνατόν να γίνει πραγματικότητα, λόγω των ενστάσεων που προέβαλε η Αγκυρα στη συμμετοχή οργανώσεων που ελέγχονται από το ΡΚΚ.
Ομως φέτος, κάτι η βλακώδης πολιτική της Αγκυρας στη Συρία, κάτι οι ανατροπές στην Αίγυπτο, που κόβουν τα νεοοθωμανικά φτερά του τριδύμου Ερντογάν – Νταβούτογλου – Φιντάν, κάτι τα γεγονότα της πλατείας Ταξίμ, κάτι η οικονομική αλληλοεξάρτηση Τουρκίας – Κουρδιστάν, κάτι η συνεχιζόμενη αντιπαλότητα της Τουρκίας με το Ισραήλ, κάτι η διαφαινόμενη απόσυρση της εμπιστοσύνης της Ουάσινγκτον από τον Ερντογάν, κάτι η συνεχιζόμενη ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Τουρκίας – ΡΚΚ, που γίνεται υπό την ασφυκτική πίεση των εξελίξεων στη ΒΑ Συρία, οι οποίες οδηγούν στην ίδρυση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους στο μαλακό της υπογάστριο, μάλλον δεν επέτρεψαν στην Τουρκία να βάλει και πάλι βέτο στη σύγκληση της πρώτης Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης, η οποία αναμένεται να γίνει το αμέσως επόμενο διάστημα.
Οσο για το τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη για Ελλάδα και Κύπρο, να τονίσουμε ότι μια απλή ματιά στον χάρτη δείχνει ότι μας αφορά άμεσα, αφού δρομολογείται η πολιτική ένωση των Κούρδων του Ιράκ, του Ιράν, της Συρίας και της Τουρκίας, μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε βάθος χρόνου στην ίδρυση του Μεγάλου Κουρδιστάν.
Αλήθεια, έχουμε υπολογίσει τι σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη και πώς θα επηρεάσει την πορεία του Κυπριακού και του Ελλαδικού ζητήματος;
Σάββας Καλεντερίδης
