Πόσοι είναι οι… «μυλόρδοι» στην Ελλάδα, οι αριστοκράτες, οι χλιδάτοι, οι αληθινοί αστοί; Γεμίζεις δεν γεμίζεις 10 λεωφορεία και θα μείνουν κι άδειες θέσεις. Πολλοί δε από αυτούς στελεχώνουν την Αριστερά, καθότι στα νιάτα τους ούτε γκόμενα δεν έβρισκες, αν δεν ανήκες στις παραφυάδες της, το αριστεριλίκι πήγαινε σετ με το αμπέχονο, ενώ άλλοι ανήκουν σε αυτό το αξιοθέατο είδος «νεοφιλελεύθερων» αποτυχημένων επιχειρηματιών ή επί τρεις γενιές σιτιζομένων στο κρατικό πρυτανείο, οι οποίοι δεν έχουν βγάλει στον ιδιωτικό τομέα ούτε σεντ. Μαρξιστές από την ανάποδη που βλέπουν την κοινωνία από την πλευρά των ισχυρών.
Η αληθινή Δεξιά βλέπει την κοινωνία από την πλευρά των αδυνάτων κι εργάζεται με γνώμονα τους άριστους και όχι την εξίσωση προς τα κάτω.
Η Δεξιά ή θα είναι λαϊκή ή δεν θα υπάρχει, διότι απλούστατα ο κόσμος της, με καταβολές από τη Δεξιά και το αληθινό Κέντρο της Ιστορίας, που είναι ένα και το αυτό, είναι κατεξοχήν λαϊκός, αγρότες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, αυτοδημιούργητοι επιστήμονες και μικροεπιχειρηματίες. Αν σκαλίσεις το παρελθόν των φερόμενων ως ημετέρων «αριστοκρατών», αν είσαι τυχερός, θα βρεις τσομπάνηδες, δασκάλους, αγρότες, εμπόρους. Καμιά φορά όμως θα πέσεις πάνω σε κατσικοκλέφτες, μαυραγορίτες, δοσιλόγους. Μπορώ πάντως να σας διαβεβαιώσω πως κι αυτοί, οι «μυλόρδοι» της κοινωνίας και της παρατάξεως, δεν κατάγονται από τον Περικλή, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ή τον Δούκα της Υόρκης.
Η Μαντάμ ντε Σταέλ δεν κοντοστάθηκε στον Μπύθουλα ούτε στην Ανω Ράχη ν’ αφήσει τα άπλυτα, παρφουμαρισμένα γονίδιά της και δεν χάσαμε και τίποτα. Η πολιτική φεουδαρχία έχει μόνο βλάψει και την παράταξη και την πατρίδα. Η αληθινή αριστοκρατία μας, κόντρα στα κανάλια των μπετατζήδων, τα αληθινά μας αστέρια είναι οι τίμιοι άνθρωποι, οι καλοί μαθητές και φοιτητές, οι ερευνητές που διαπρέπουν, οι καλύτερες Ελληνίδες μάνες, οι φύλακες της πατρίδας, μέσα κι έξω, όσοι αγωνίζονται τον καλό αγώνα της ζωής με εφόδια τις ελληνικές αξίες στη δουλειά, στην επιστήμη, στην οικογένεια, κόντρα σε ένα αναξιοκρατικό σύστημα που εχθρεύεται τον ελεύθερο και δαιμόνιο Ελληνα.
Ο «μεσαίος χώρος» είναι μια χλαπάτσα, ένας πολτός, εφεύρημα της Αριστεράς και όσων, ψευτοδεξιών, θέλουν να βρίσκουν δικαίωση μόνο στα μάτια των αντιπάλων.
Η Δεξιά είναι άγρυπνος φύλακας του εθνικού συμφέροντος, υπέρμαχος της εθνικής και κοινωνικής ενότητας. Ολα γι’ αυτήν πηγάζουν από το έθνος, όπου γης, και υπάρχουν υπέρ αυτού, από τη Διασπορά έως τη Χειμάρρα κι από τη Χειμάρρα και τη Θράκη έως την Καρπασία, τη Μαριούπολη, τις γειτονιές της Αθήνας, της Πάτρας, έως το τελευταίο πλοίο στους ωκεανούς, όπου χτυπάει ελληνική καρδιά. Η Δεξιά είναι άτεγκτη στα εθνικά θέματα, έχει κοινωνική συνείδηση και μετριοπάθεια στην οικονομία, σέβεται τους πυλώνες του έθνους, την Εκκλησία, τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Η Δεξιά είναι συντηρητική σε αυτά που πρέπει να διαφυλαχθούν κι αληθινή μεταρρυθμιστική δύναμη σε αυτά που πρέπει να αλλάξουν.
Η Δεξιά δεν πιστεύει στη ζούγκλα της αυτορύθμισης και της ανθρωποφαγίας των αδυνάτων. Πιστεύει στο ισχυρό σοβαρό κράτος, που παρεμβαίνει και διορθώνει τις ανισότητες και διασφαλίζει την κοινωνική κινητικότητα και την αξιοκρατία, ευνοεί τη δημιουργικότητα του ιδιωτικού τομέα, χωρίς να απαξιώνει το κράτος. Η Δεξιά είναι λαϊκή, πατριωτική, φιλελεύθερη, θεματοφύλακας της εθνικής ταυτότητας, της ελληνοκεντρικής παιδείας και του ελληνικού πολιτισμού. Είναι φορέας του ελληνικού τρόπου και γι’ αυτό πάντα ανθρωποκεντρική, μακριά από τον ολοκληρωτισμό και τον ρατσισμό. Η Δεξιά είναι σοβαρή και τολμηρή, δεν είναι ψοφοδεής διαχειριστής κι εντολοδόχος συμφερόντων.
Ετσι πρέπει να είναι…
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος