«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και την δεύτερη ως φάρσα», Karl Marx.Ο κόσμος της «Ύστερης Αρχαιότητας», 150-700 μ. Χ., αδυνατούσε να αντιληφθεί ότι μετά το τέλος της «Ακινησίας» του Ελληνορωμαϊκού κόσμου, θα ακολουθούσε η σκοτεινή περίοδος του μεσαίωνα και της φεουδαρχίας [1]. Το θέατρο, η βιβλιοθήκη, η επιστήμη και η αγορά, χαρακτηριστικά στοιχεία του Ελληνικού κόσμου, θα αντικατασταθούν από τους τσιρκουλάνους, την δεισιδαιμονία και την απομόνωση. Εκατοντάδες πόλεις θα πεθάνουν και για περισσότερο από χίλια χρόνια η ζωή των πολλών στα χέρια των ολίγων δεν θα έχει καμία απολύτως αξία. Οι πρώτοι, θα χάσουν το δικαίωμα να συναλλάσσονται (Φορολογική Ενημερότητα), να κατέχουν περιουσία (Κατασχέσεις) και χρήματα (Έλεγχος Κεφαλαίων, Ηλεκτρονικές Συναλλαγές), ενώ θα τους επιτραπεί να ανταλλάσουν μόνο προσωπική εργασία αντί τροφής. Η στέγη και οι καλύβες θα ανήκουν στους δυνάστες (ΕΝΦΙΑ), ενώ σε περίπτωση επιδημιών οι πληθυσμοί θα αντικατασταθούν αμέσως από άλλους που οι ιδιοκτήτες των latinfundia θα φέρουν από μακρινούς τόπους (Μετανάστες).
Ο μέγας Ελληνιστής και ιστορικός George Sarton ισχυρίζεται ότι, «είναι λάθος να θεωρούμε δεδομένο τον εξελληνισμό των βαρβαρικών και Ασιατικών πληθυσμών μέσω της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου επειδή σε συνδυασμό με την πολιτική και διοικητική ενοποίηση θα επιφέρει την επικράτηση του Ασιατικού πνεύματος επί του Ελληνικού και αργότερα επί του Ρωμαϊκού» [2]. Ο Ελληνικός κόσμος θα πεθάνει, ισχυρίζεται ο Sartοn, επειδή η όσμωση του μικρού πληθυσμού της Ελλάδος με την ανεξάντλητη πληθυσμιακή δεξαμενή της Ασίας, καθώς και η μαζική εγκατάσταση των Ασιατικών βαρβαρικών λαών στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αργότερα, θα υπερκεράσουν την δυνατότητα αφομοίωσής των από τον Ελληνικό ή τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο. Οι ακτήμονες επήλυδες σύντομα θα γίνουν η πλειοψηφική ομάδα, ενώ θα εκφρασθούν ιδεολογικά μέσω του Χριστιανισμού, που αφενός θα δημιουργήσει το κοινό μεταφυσικό υπόβαθρο των ετερογενών πληθυσμών, απαραίτητο για την πολιτική και πνευματική επικράτηση των επί του Ελληνορωμαϊκού κόσμου και αφετέρου, θα αποτελέσει την απάντηση των «φτωχών» απέναντι στην μειοψηφία της Ελληνορωμαϊκής ελίτ, που αποτελούσε μόλις το 10 % του πληθυσμού.
Με ανάλογο τρόπο σήμερα ο «Τζιχαντισμός», ως πολιτική θεωρία και πράξη, διαμορφώνει το ιδεολογικό υπόβαθρο του Τρίτου Κόσμου απέναντι στην πλούσια αποικιοκρατική Δύση, ενώ το αποτέλεσμα της αντίστοιχης πληθυσμιακής όσμωσης Δυτικών και Μουσουλμάνων μέσω του εποικισμού της Ευρώπης και της Ελλάδος είναι προβλέψιμο και αντίστοιχο του αποτελέσματος της πληθυσμιακής όσμωσης στην Ύστερη Αρχαιότητα.
Οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ σήμερα υλοποιούν την Νέα Τάξη Πραγμάτων μέσω των πολέμων και της μαζικής μετανάστευσης των λαών, μιμούμενες τις Ελληνορωμαϊκές ελίτ που για οικονομικούς λόγους ενεθάρρυναν την εγκατάσταση των βαρβαρικών φύλων στην επικράτεια της Ρώμης. Η απληστία και η έπαρση της Δύσης την εμπόδιζαν μέχρι σήμερα να αντιληφθεί ότι ο «Τζιχανισμός» δεν αποτελεί απλώς ένα θρησκευτικό κίνημα ζηλωτών, αλλά την συλλογική ιδεολογική απάντηση του Τρίτου Κόσμου στον Δυτικό νέο-ιμπεριαλισμό της παγκοσμιοποίησης.
Την θέση αυτή φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να κατανοούν όλες οι Ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ, από τα Βαλκάνια και τα κεντροευρωπαϊκά κράτη μέχρι και τον πυρήνα. Όλοι αυτοί πλέον ορθώνουν φράκτες στα σύνορα τους για να σταματήσουν τις μεταναστευτικές ροές, ενώ δεν θα διστάσουν να καταργήσουν την συνθήκη του Schengen, ή ακόμα και να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση αν απειληθεί η κοινωνική τους συνοχή.
Εξαίρεση βεβαίως αποτελεί η Ελληνική νέο φαναριώτικη πολιτική ελίτ, που επαναπαυόμενη στις παχυλές αποδοχές της, ερμηνεύει τον κόσμο επί τη βάσει των δικών της συμφερόντων. Η πολιτική συμπεριφορά της πρώτης και δεύτερης φοράς αριστεράς και τρίτου μνημονίου, που απεμπόλησε τις ιδεολογικές βάσεις και αρχές της χάριν της «χαράς» της διαχείρισης της εξουσίας, καθώς και ο εκούσιος ή ακούσιος εγκλωβισμός των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν την κοινή πεποίθηση ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει πάρει προ πολλού διαζύγιο με την λογική. Στην ίδια γραμμή με την ΝΔ, που ευχαριστούσε τους μετανάστες που εποίκιζαν την Ελλάδα, η πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά και τρίτου μνημονίου, ενθαρρύνει την εγκατάσταση θρησκόληπτων μεσαιωνικών φιγούρων στην χώρα μας, όταν την ίδια στιγμή η ιδεολογία της έχει οικοδομηθεί και οικοδομείται σε αντιπαλότητα με τον χριστιανικό κόσμο. Η πολιτική αντιγραφή και η μεταφορά μεσαιωνικών συμπεριφορών από τον κόσμο της «Ύστερης Αρχαιότητας» στον σημερινό δημόσιο και κοινωνικό βίο της χώρας, μόνο δεινά θα επιφέρει στην κοινωνία, παρόμοια με αυτά που βίωσε ο Ελληνικός κόσμος στο μακρινό παρελθόν.
[1] P. Brown, «Ο κόσμος της ύστερης αρχαιότητας», Εκδόσεις Αλεξάνδρια, Αθήναι 1998.
[2]G. Sarton, “ Hellenistic science and culture in the last three centuries”, Dover publications, 1959.
