Κατάργηση του κοινωνικού κράτους και διαζύγιο με την κοινωνία!
Η επόμενη ημέρα στη Νέα Δημοκρατία είναι όπως ακριβώς τη σχεδίασαν το σύστημα και οι ισχυροί… Οριστικό διαζύγιο με την κοινωνία και ολοκληρωτική κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έκρυψε ποτέ τη μεταρρυθμιστική φιλοσοφία του (απολύει και υπογράφει χωρίς αναστολές), που ορίζεται από την ιδεολογία του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Μόνο που θα βρει ελάχιστα πράγματα να αλλάξει. Τον πρόλαβαν η προηγούμενη ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και ο Αντώνης Σαμαράς. Είχε φροντίσει πριν από αυτόν να διαλύσει κάθε υγιή κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας. Οσοι εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για αλλαγή αυτής της κατάστασης στη μεγάλη παράταξη της Κεντροδεξιάς, με το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής αισθάνθηκαν δύο φορές προδομένοι. Πρώτον, γιατί και επισήμως πλέον η Νέα Δημοκρατία έκοψε τους δεσμούς της με την κοινωνία και τις ανάγκες της και, δεύτερον, γιατί η κυβέρνηση βρήκε τον καλύτερο δυνατό σύμμαχο για να περάσει εύκολα και ανώδυνα κάθε μέτρο που στοχεύει στην κατάργηση του -όσο απέμεινε- κοινωνικού κράτους.
Είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βγει μπροστά για να προστατέψει τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους. Το πολιτικό σύστημα μας παραπέμπει… στην ελληνική μυθολογία και συγκεκριμένα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Η ελληνική κοινωνία εγκλωβίστηκε από τις δικές της επιλογές. Και τώρα πληρώνει το τίμημα.
Σε όλη την προεκλογική περίοδο για την ανάδειξη του νέου προέδρου του κόμματος ήταν ευδιάκριτα δύο πράγματα: Πρώτον, η βάση της παράταξης έχει βαθιές καραμανλικές ρίζες και, δεύτερον, ο κόσμος δεν κατάλαβε ποτέ ότι αυτή η αναμέτρηση είχε ιδεολογικό και όχι προσωπικό χαρακτήρα. Είμαι βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα το καταλάβει, αλλά για ακόμη μία φορά… θα είναι αργά.
Η παρουσία του Κώστα Καραμανλή παγιδεύτηκε στην προκήρυξη των εκλογών και την εξέλιξή τους. Ετσι δεν κατάφερε να δικαιώσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της παράταξης, που εξακολουθεί να πιστεύει στις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Δεν βγήκε μπροστά και αυτό το πλήρωσαν όλοι, με πρώτον από όλους τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Το εκλογικό σώμα τιμώρησε και τον Κώστα Καραμανλή, που τον θέλει μπροστάρη και ηγέτη και όχι ρυθμιστή του κόμματος.
Οι επιλογές του Μεϊμαράκη, ειδικά στην επιλογή προσώπων, ήταν τραγικές. Θα δεχτώ ότι ο αντίπαλός του ήταν από την αρχή ο εκλεκτός των μίντια και των βαρόνων της επικοινωνίας. Δεν γίνεται, όμως, να πρωταγωνιστεί στην προεκλογική καμπάνια ένας άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με την κυβέρνηση Σαμαρά και υπέγραψε ως υπουργός συνεχείς μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Αναιρείς και την προέλευσή σου και τον μελλοντικό προορισμό σου.
Συμπερασματικά, την Κυριακή δεν έχασε μόνο ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Εχασε η ελληνική κοινωνία, έχασε η Νέα Δημοκρατία, έχασε η Ελλάδα. Την Κυριακή δεν νίκησε μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κέρδισε το σύστημα, κέρδισαν τα μίντια, κέρδισε η ολιγαρχία. Στον 20ό αιώνα κατέρρευσε το κρατικό μονοπώλιο και κυριαρχεί το ιδιωτικό. Πουθενά, όμως, δεν υπάρχει ο παράγοντας άνθρωπος…
ΥΓ.: Θα με πείτε καχύποπτο, αλλά θεωρώ ότι η κωλυσιεργία και η παράταση στις εκλογές της Ν.Δ. με το δήθεν σύστημα που έπεσε μόνο τυχαίο γεγονός δεν ήταν. Επρεπε να ανακοπεί η δυναμική που είχε διαμορφωθεί και νομίζω ότι ο σκοπός επιτεύχθηκε. Ακόμα και ένας χριστιανός, αν του επαναλαμβάνεις επί μακρό διάστημα καθημερινά «ξανασκέψου το… ξανασκέψου το… ξανασκέψου το», στο τέλος ίσως και να δηλώσει άθεος.
