Κατανοώ ότι καθετί καινούργιο δημιουργεί την αίσθηση της ευφορίας· ψυχικής και σωματικής. Εκείνο που δεν είναι κατανοητό είναι οι χοροί που έχουν στηθεί τόσο στη Ν.Δ. όσο και στο Μαξίμου από το ίδιο γεγονός: την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ.
Οι της Κεντροδεξιάς πανηγυρίζουν λες και ο Κυριάκος έγινε ήδη πρωθυπουργός και οι του Μαξίμου λες και ο Τσίπρας έγινε «μόνιμος» πρωθυπουργός. Θα συνιστούσαμε με τις ταπεινές μας δυνάμεις να… κρατήσουν τους χορούς και τους παιάνες, διότι τίποτε από τα δυο δεν έχει συμβεί.
Ούτε ο Κυριάκος έγινε (ακόμη) πρωθυπουργός ούτε ο Τσίρπας κατηγορώντας τον ως (νεο)φιλελεύθερο και θατσερικό έλυσε τα προβλήματά του και θα μείνει για πάντα πρωθυπουργός. Η πραγματικότητα είναι εδώ και προβλέπεται εξίσου οδυνηρή και για τους δυο. Και η πραγματικότητα ακούει στο όνομα των… θεσμών και σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι πρέπει να συνεχίζουν να βάζουν το μαχαίρι στον λαιμό της δοκιμαζόμενης (πέντε χρόνια τώρα) ελληνικής κοινωνίας. Δεν καταλαβαίνουμε δηλαδή πού βρίσκουν τη χαρά και οι δύο πλευρές, όταν μπροστά μας υπάρχει αρκετός ακόμη πόνος, δάκρυα και αίμα.
Το Ασφαλιστικό που -υπενθυμίζουμε για όσους το λησμονούν- δεν έχει ακόμη κλείσει και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο επώδυνα θα υλοποιηθεί είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η ύφεση είναι ακόμη εδώ, ενώ οι πιστωτές μας είναι έτοιμοι να ζητήσουν και νέα μέτρα για να μας δώσουν πάλι τη δόση την οποία θα τους επιστρέψουμε αμέσως για τα παλιά χρέη. Επενδυτικά συνεχίζουμε να τρώμε τις σάρκες μας, η ανεργία παραμένει σταθερά υψηλή και στο τούνελ δεν υπάρχει φως όσο η κοκορομαχία συνεχίζεται, καθώς έπονται νέο φορολογικό, αγροτικό αλλά και αξιολόγηση.
Αντί για εθνική συνεννόηση, το παιχνίδι της εθνικής απόκλισης συνεχίζεται αναζητώντας συνεχώς νέους «εχθρούς» και το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να γινόμαστε ακόμη πιο ευάλωτοι στις πιέσεις που μας ασκούν οι δανειστές. Αν το «όλοι μαζί» σε κάποια πράγματα που κατ’ ιδίαν άπαντες παραδέχονται ότι πρέπει να αλλάξουν δεν γίνει πράξη, πολύ φοβάμαι ότι το ταξίδι θα συνεχίσει να είναι μακρινό και με πολλά μποφόρ. Τους δανειστές τους διευκολύνει το «διαίρει και βασίλευε» πετώντας το μπαλάκι πότε δεξιά και πότε αριστερά και δημιουργώντας ομάδες πίεσης. Ούτε τον Τσίπρα ερωτεύτηκαν ούτε… φλερτάρουν με τον Κυριάκο.
Τη δουλειά τους θέλουν να κάνουν. Το θέμα είναι ότι και εμείς κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να κάνουμε τη δική μας. Για την Ελλάδα και τα παιδιά μας.
Γι’ αυτό ας κρατήσουν οι χοροί ένθεν και ένθεν…
Μ.Η.Τ. 232120