ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ

Τα αριστερά ψέματα και  η νεοφιλελεύθερη φρίκη είναι πλέον ευδιάκριτα

Στον αγώνα κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που ετοίμασε η κυβέρνηση έχει πέσει όχι μόνο ο αγροτικός, αλλά και όλος ο επαγγελματικός και εργατικός κόσμος της χώρας. Ο απεργιακός κλοιός μπορεί να μη δημιουργεί ιδιαίτερο πονοκέφαλο στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση (άλλωστε, οι ιδέες τους και οι πολιτικές τους συμπίπτουν απόλυτα), καταδεικνύει όμως όλα όσα έχασε η ελληνική κοινωνία την τελευταία εξαετία.
Η υπερφορολόγηση, η μείωση μισθών και συντάξεων, η ανεργία, η φτωχοποίηση, η κατάργηση της μικρομεσαίας τάξης είναι πολιτικές που προγραμματίστηκαν επιμελώς και εφαρμόστηκαν με θρησκευτική ευλάβεια. Oταν οι νεοφιλελεύθερες τακτικές έγιναν αντιληπτές από τον λαό, ανέλαβε να τελειώσει τη… δουλειά η Aριστερά.

Oλος αυτός ο κόσμος που απεργεί δεν ζητά τίποτα περισσότερο από δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη στην οικονομία, στη φορολογία, στην εργασία. Ολος αυτός ο κόσμος θέλει πίσω τη ζωή του. Την αξιοπρέπειά του. Τη δουλειά του.
Η ελληνική κοινωνία είναι εδώ και χρόνια εγκλωβισμένη. Από τη μία, η ψευδαίσθηση ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα προαγάγει πολιτικές ανακούφισης για τους χαμηλόμισθους και τους φορολογικά αδικημένους και, από την άλλη, μια αντιπολίτευση με ακραίες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, που όχι μόνο δεν συμπορεύεται με τον λαό, αλλά, αντίθετα, σιγοντάρει την κυβέρνηση να τον αδικήσει ακόμη περισσότερο.

Ολοι αυτοί που πανηγύρισαν την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (εντός και εκτός κόμματος) είναι αυτοί που έχουν προσδεθεί στο άρμα της ολιγαρχίας και η ευημερία της ελληνικής κοινωνίας αντιτίθεται στην πολιτική εξέλιξή της. Ολοι αυτοί θεωρούν την εκλογή Μητσοτάκη ως το τέλος του «καραμανλισμού». Δεν καταλαβαίνουν, όμως, ότι ο «καραμανλισμός» είναι απλά ο διακριτικός τίτλος του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Είναι μια ιδεολογία με μεγάλη διείσδυση στην ελληνική κοινωνία, που κανένα πρόσωπο, καμία κυβέρνηση, κανένα λόμπι δεν μπορεί να σβήσει.

Ολοι αυτοί που σήμερα είναι στα «κάγκελα», όλοι όσοι αντιδρούν στα σχέδια κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, είναι οπαδοί του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Τα αριστερά ψέματα και η νεοφιλελεύθερη φρίκη είναι πλέον τόσο ευδιάκριτα, που δεν μπορούν να κοροϊδέψουν κανέναν Ελληνα πολίτη. Τα έζησε, τα δοκίμασε, τα πλήρωσε και τα δύο.
Η αλήθεια είναι σκληρή, αλλά πρέπει να τη δούμε κατάματα. Αν δεν αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, η ελληνική κοινωνία θα δέχεται απανωτά χτυπήματα. Θα καταγράφει απώλειες με το μαρτύριο της σταγόνας. Κάθε ημέρα και από λίγο. Πότε αριστερές μαχαιριές και πότε νεοφιλελεύθερες.

ΥΓ.: Οσο η διαπλοκή θα αγκαλιάζει στοργικά και θα αναδεικνύει-επιβάλλει πολιτικούς ηγέτες τόσο θα γιγαντώνεται η ανθρωπιστική κρίση. Οι εκλεκτοί των «βαρόνων» της οικονομίας και του επιχειρείν θέλουν αναλώσιμα εργατικά γρανάζια, χωρίς προϋποθέσεις ατομικής δημιουργίας. Αν δεν κατανοήσουμε ότι κανείς από αυτούς δεν ενδιαφέρεται για τις πραγματικές ανάγκες του λαού, δεν έχουμε καμιά τύχη. Εμείς θέλουμε δικαιοσύνη στην οικονομία. Αυτοί, όχι. Εμείς θέλουμε ισότητα στην εργασία και στις επαγγελματικές ευκαιρίες. Αυτοί, όχι. Εμείς επιμένουμε στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό και στην εξέλιξη των κοινωνιών. Αυτοί επιμένουν στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και στην κυριαρχία των μονοπωλίων-ολιγοπωλίων.

Θα συνεχίσουμε να τους στηρίζουμε;

Θύμιος Λυμπερόπουλος