Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου περιγράφοντας πως και γιατί παραδόθηκε η αρχαία Αμφίπολη στον Σπαρτιάτη στρατηγό Βρασίδα γράφει(σε μετ.Ε.Βενιζέλου) ότι: «οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτον ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και να αποκρούουν δι΄ αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν..»
Αυτή η ρήση επαληθεύτηκε πλήρως με τους ΄Ελληνες πολιτικούς μετά το 1974 κι΄ έτσι με λίγες εξαιρέσεις έζησαν για δεκαετίες σαν ήρωες παραμυθιού: δανείζονταν από το εξωτερικό για να προσλαμβάνουν περισσότερους υπαλλήλους στον δημόσιο τομέα κι΄ αντί να αξιοποιήσουν τα προγράμματα της ΕΟΚ (μετέπειτα Ε.Ε) για έργα υποδομής και παραγωγικές επενδύσεις φρόντιζαν να εκμαυλίζουν τους πολίτες με επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» για να ζουν όλοι καλά, κι΄ αυτοί καλύτερα.. όπως στα παραμύθια, με τη διαφορά ότι στο μεγάλο παραμύθι της μεταπολίτευσης ο κακός δράκος τρώει την πριγκίπησα..
Για το κατάντημα της χώρας φταίνε κάποιοι ηγέτες μας που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων (αλλά φταίμε κι΄ εμείς που τους επιλέγαμε) γιατί παρέλαβαν μια Ελλάδα σε ανάπτυξη και την οδήγησαν στην χρεωκοπία…Τώρα πού ήρθε η ώρα του λογαριασμού διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα είναι καταχρεωμένη κι΄ ότι σαν κράτος συμπεριφερθήκαμε σαν αυτούς που παίρνανε δάνειο για να πάνε διακοπές…
Το μυστικό της υπερχρέωσης ο πολιτικός κόσμος το κρατούσε σαν επτασφράγιστο μυστικό μέχρι το 2009 κι΄ όταν ήρθε η ώρα της αποκάλυψης αντί να συνέλθουν οι πολιτικοί μας και λειτουργώντας ηγετικά να συζητήσουν και να συμφωνήσουν σε υλοποίηση προγράμματος σωτηρίας συνέχισαν να συμπεριφέρονται όπως πριν, γι΄ αυτό και μετά από 5 χρόνια μνημονίων εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε αδιέξοδο.
Μπορεί στις αρχαίες τραγωδίες να υπήρχαν οι «από μηχανής θεοί» που έδιναν τη λύση αλλά στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν και τα σπασμένα τα πληρώνει σήμερα ο απλός πολίτης (και θα τα πληρώνουν κι΄ αυτοί που δεν γεννήθηκαν ακόμη) που ζει ωμά την πραγματικότητα βιώνοντας καταστάσεις που θυμίζουν τα χρόνια του κομμουνισμού στις ανατολικές χώρες. Πληρώνοντας τον λογαριασμό οφείλουμε τουλάχιστον να κάνουμε αυτοκριτική γιατί δεν επιλέγαμε εκπροσώπους μας στο κοινοβούλιο με κριτήριο τις ικανότητες και το ήθος αλλά αυτούς που επέλεγαν για μας το πολιτικό κατεστημένο και η οικονομική ολιγαρχία, ανθρώπους ανεπάγγελτους και πρόσωπα του LIFE STYLE, νομιμοποιώντας έτσι ένα σύστημα που απέκλειε τους ικανούς για να μπορούν να εκλέγονται οι εύκολα ελεγχόμενοι ανίκανοι συγγενείς ισχυρών ενώ οδηγούσαμε στο περιθώριο όσους τολμούσαν να πουν την αλήθεια η να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον.
Δεν έχει νόημα να πούμε περισσότερα γιατί η θλιβερή πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία ενώ ακόμα και τώρα ο πολιτικός κόσμος δεν λειτουργεί ηγετικά με την έννοια συμμετοχής στις θυσίες των πολιτών κι΄ ενδεικτικά αναφέρω ότι αυτοί που ψήφισαν να φορολογείται από το πρώτο ΕΥΡΩ ο μικροεπαγγελματίες είχαν μεγάλο ποσοστό των συνολικών αποδοχών τους αφορολόγητες μέχρι τέλους του 2015 τουλάχιστον κι΄ εξακολουθούν να λαμβάνουν επιπλέον αμοιβή για συμμετοχή σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής… …ίσως γιατί και στα παραμύθια οι άρχοντες πάντα περνούσαν καλύτερα..
Τώρα τέλειωσε το παραμύθι κι΄ έρχονται πολύ δύσκολες μέρες με σκληρά μέτρα λιτότητας ως επίλογος της μεταπολίτευσης… Δεν περιμένουμε να κάνουν αυτοκριτική οι ηγέτες μας με ευρεία έννοια για τα τραγικά τους λάθη που κατέστρεψαν τη χώρα αλλά ελπίζουμε οι πολίτες να αλλάξουν νοοτροπία και να αρχίσουν πλέον να λειτουργούν ως ενεργοί πολίτες θεωρώντας προσωπική τους υπόθεση ότι γίνεται στη δημόσια ζωή και βοηθώντας υγιείς δυνάμεις να βγουν στο προσκήνιο . Αν αυτό γίνει, μακροχρόνια υπάρχει ελπίδα για τη χώρα.
Ο Δημήτρης Γαρούφας είναι δικηγόρος-πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
