Είναι γνωστό ότι είμαστε μία χώρα όπου δεν πλήττεις ποτέ! Μια και καλοκαιριάζει για τα καλά, ώρες ώρες όσα συμβαίνουν θυμίζουν νούμερα -ούτε καν από επιθεώρηση- από τα αλήστου μνήμης αναψυκτήρια, τα απομεινάρια των θεατρικών μπουλουκιών, με σταθερή αξία τις ατάκες του κοινού που ήταν πιο επιτυχημένες από την εμφάνιση των «πρωταγωνιστών». Συγχωρέστε μου τον παραλληλισμό, αλλά αυτό που συνέβη με τη δίκη της Siemens στο Εφετείο Αθηνών ξεπερνά και τον πιο ευφάνταστο μπουλουξή!
Η καθυστέρηση στη μετάφραση του παραπεμπτικού βουλεύματος στη μητρική γλώσσα των αλλοδαπών, από το σύνολο των 65 κατηγορουμένων, οδήγησε στην επ’ αόριστον αναβολή της δίκης της Siemens για το σκέλος της σύμβασης για την προμήθεια ψηφιακών κέντρων του ΟΤΕ 8002/1997! Ο πρόεδρος του Εφετείου έκρινε ότι η μη μετάφραση ουσιωδών εγγράφων της υπόθεσης συνιστά ανυπέρβλητο εμπόδιο για την απόδοση δικαιοσύνης. Συνεπώς, η υπόθεση, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας, κατέρρευσε ! Κατέρρευσε, με ομολογημένες ήδη δύο λήψεις χρημάτων από τη Siemens από τους κ. Θ. Τσουκάτο και Τ. Μαντέλη.
«Χαθήκαμε στη μετάφραση» λοιπόν κατά το κοινώς λεγόμενο, και κατά παράβαση θεμελιωδών διατάξεων τόσο της ευρωπαϊκής όσο και της δικής μας ποινικής νομοθεσίας. Εύλογα αναρωτιέται κανείς, με όση ψυχραιμία μπορεί να του απομείνει: Για μία υπόθεση που αφορά ενδεχόμενο χρηματισμό Ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημόσιων οργανισμών, και ερευνάται από το 2008 από την ελληνική Δικαιοσύνη, από εξεταστική επιτροπή του ελληνικού Κοινοβουλίου αλλά και τις δικαστικές Αρχές του Μονάχου κανείς από τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Εξωτερικών δεν ασχολήθηκε με τη δίκη;
Το μπαλάκι των ευθυνών για το φιάσκο πηγαινοέρχεται μεταξύ κυβέρνησης – αντιπολίτευσης. Κάτι σαν τον διαρκώς απόντα «υπεύθυνο», στον οποίο μας παραπέμπουν πάντα στις δημόσιες υπηρεσίες για να μας βγάλουν από το κεφάλι τους! Και το γραφείο του οποίου είναι πάντα σε άλλο όροφο! Λες και αμφότεροι αγνοούν σε ποια κατάσταση παρέδωσαν οι μεν και σε ποια πρωτοφανή αδιέξοδα έχουν οδηγήσει οι δε τη Δικαιοσύνη από την άποψη της έλλειψης προσωπικού και μέσων με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πρόοδο των δικών και την ταχεία λήψη αποφάσεων.
Πέρα από αυτά τα δικονομικά όμως, προβάλλει αμείλικτο ένα άλλο πιο πολιτικό, που είναι και το ουσιαστικό ερώτημα: Επιθυμεί ειλικρινά σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας να αποδοθεί δικαιοσύνη και να αποκαλυφθούν οι ένοχοι για την υπόθεση της Siemens;
Μήπως η «κατασκευή ενόχων και η σκανδαλολογία» αποτελούν απλώς προεκλογικά εργαλεία δημιουργίας προσδοκιών και εντυπώσεων, τα οποία επανατοποθετούνται στις θέσεις τους μετά την κατάκτηση της εξουσίας υπό τον φόβο ότι κίνδυνος χρηματισμού υφίσταται δυνάμει για κάθε άνθρωπο, άρα και για το προσωπικό κάθε κυβέρνησης;
Διότι, αν δεν ήταν έτσι, αν η Δικαιοσύνη, οι Ανεξάρτητες Αρχές Ελέγχου και οι θεσμοί λειτουργούσαν με την αμέριστη υποστήριξη ενός κράτους που θα ήταν πραγματικό κράτος δικαίου, πιστεύετε ότι θα είχαμε οδηγηθεί εδώ που φτάσαμε;
Γιώργος Κ. Στράτος
*Δικηγόρος – δημοσιογράφος
