Μαζικοί τάφοι παιδιών σε τόπους που κάποτε πέταγαν τα νεκρά ζώα, από τη Σομαλία έως την Κένια, στις παρυφές των υπερπλήρων πλέον στρατοπέδων προσφύγων. Εκεί θάφτηκε η μόλις ενός έτους Ταμίνα, έπειτα από δωδεκαήμερο ταξίδι στην έρημο μαζί με τους γονείς της – σε μια απόπειρα διάσωσής τους από τους Σομαλούς αντάρτες. Τελικά έχασε τη ζωή της από την ασιτία όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά.
Ανομβρία, ξηρασία και φανατισμένοι ισλαμιστές αντάρτες που αρνούνται την ύπαρξη προβλήματος υποσιτισμού συνθέτουν το σύγχρονο τοπίο της Σομαλίας, ενός κράτους που κηρύχθηκε σε κατάστασης έκτακτης ανάγκης από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.
Η διατροφική κρίση, που έχει επισκεφτεί βίαια την αφρικανική χώρα, πλήττει τουλάχιστον το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας.
Επειτα από την ξηρασία των τελευταίων μηνών -τη χειρότερη εδώ και δεκαετίες- και την άνοδο των διατροφικών προϊόντων, η αφρικανική χώρα κρίθηκε πως χρήζει άμεσης ανθρωπιστικής βοήθειας, δεδομένου πως πλέον η ασιτία είναι μία από τις συνηθέστερες αιτίες θανάτου.
Μονάχα που οι ισλαμιστές αντάρτες Σεμπάμπ, που θεωρούν ότι «οι δηλώσεις του ΟΗΕ περί λιμού είναι πολιτική», κηρύττουν τον πόλεμο στον διεθνή οργανισμό και απαγορεύουν τις δραστηριότητες πολλών ανθρωπιστικών οργανώσεων, ανάμεσα στα οποίες είναι και το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού.
Συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος της οργάνωσης Σεΐχ Αλί Μοχαμούντ Ρατζί διέψευσε την ανακοίνωση των Ηνωμένων Εθνών, δηλώνοντας ότι «υπάρχει ξηρασία στη Σομαλία αλλά όχι λιμός. Αυτό που ανακοίνωσε ο ΟΗΕ είναι 100% λάθος».
Το ανθρωπιστικό πρόγραμμα προσπαθεί να συνεχίσει, ωστόσο, τις εργασίες του στη χώρα από την έδρα του στο Μογκαντίσου.
Η «σομαλική ανθρωπιστική κρίση επικού μεγέθους» λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις εξαιτίας των ένοπλων συμπλοκών που αναγκάζουν τους γηγενείς να εγκαταλείψουν κατά χιλιάδες την πατρίδα τους για να βρουν καταφύγιο σε Αιθιοπία και Κένια.
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη, δώδεκα εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας της χρόνιας διατροφικής κρίσης που κορυφώνεται στο Κέρας της Αφρικής. Αλλωστε οι «Αφρικανοί πεθαίνουν πεινώντας»…
Δήμητρα Αθανασοπούλου