Την Πέμπτη το βράδυ η Κεντρική Επιτροπή της ΟΝΝΕΔ εξέδωσε, με αφορμή τις εξελίξεις στην Παιδεία, μια ανακοίνωση στην οποία τόνιζε ότι «πρέπει να τελειώνουμε με τη γενιά του Πολυτεχνείου». Την ίδια μέρα τα ραδιόφωνα έπαιζαν την είδηση ότι συνεχίζεται η κόντρα ενός επιφανούς εκπροσώπου αυτής της γενιάς, του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρη Ρέππα, με τον υπουργό Μεταφορών Γιάννη Ραγκούση.
Πιο αυθεντικό δείγμα αυτής της γενιάς από τον εξ Αρκαδίας πολιτικό και συνδικαλιστή στα αμφιθέατρα το 1974 δεν υπάρχει! Μαζί με τον Λαλιώτη, τον Σκανδαλίδη, τον Παπουτσή, τη Δαμανάκη, τον Μανίκα και άλλους πολλούς, ανήκει στην κατηγορία εκείνων που:
1. Δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους, αλλά διακρίθηκαν στον δημόσιο βίο ως παιδιά του κομματικού σωλήνα.
2. Επιβίωσαν με όλες τις καταστάσεις στο κόμμα τους, ανεξαρτήτως ηγεσίας, δείγμα της ευελιξίας που έδειξαν απέναντι σε όλους τους αρχηγούς. Κάποιοι το λένε και οσφυοκαμψία.
3. Ακολούθησαν, στο πέρασμά τους από υπουργεία και θώκους, μια πολιτική ισορροπιών και συμβιβασμών, αποτελεσματική για να μη φθείρονται και για να έχουν διάρκεια και αντοχή στο πολιτικό παιχνίδι, καταστροφική όμως για την όποια υστεροφημία τους. Η λέξη «ρήξη» είναι εκτός λεξιλογίου τους. Η φράση «αδελφέ, να τα βρούμε», η πιο αγαπητή.
Μια ματιά στην παρούσα κυβερνητική θητεία του πρόσχαρου και αγαπητού στο κόμμα του λοχαγού Ρέππα πείθει. Επάγγελμα οδοντιάτρου δεν άσκησε. Του έμεινε η πατέντα για το πώς στήνει… γέφυρες με τη διαπλοκή ως υπουργός Τύπου, πάντως.(Τότε επινόησε τον όρο κοινωνικός αυτοματισμός.)
Στο υπουργείο Μεταφορών έκανε τα πάντα για να τα βρει με τους φορτηγατζήδες και τον δαιμόνιο Κεφαλλονίτη συνδικαλιστή τους Τζωρτζάτο. Στην πρώτη του εκδοχή το σχέδιό του άρεσε στους οδηγούς, γι’ αυτό και όταν το ανακοίνωσε, δεν έπεσε πιστολιά.
Δεν άρεσε όμως στην τρόικα, την οποία αρχικά προσπάθησε να καλοπιάσει με τερτίπια λαϊκού πολιτευτή.
Το ίδιο συνέβη με τα ταξί και τον ΟΣΕ. Ο νεοδημοκράτης Θύμιος Λυμπερόπουλος, Πελοποννήσιος στην καταγωγή, τα βρήκε με το «καλημέρα» μια χαρά με τον πασόκο υπουργό και έπινε νερό στο όνομά του.
Το Προεδρικό Διάταγμα που είχε ετοιμάσει δεν απελευθέρωνε το επάγγελμα, αλλά αντιθέτως, με εξαίρεση την επαρχία, το προστάτευε. Ούτε και εκεί ρήξη.
Στον ΟΣΕ, στο μετρό και στα λεωφορεία, τα ίδια. Μην ενοχλείτε τους συνδικαλιστές μας! Οταν ο Παπακωνσταντίνου καθυστέρησε μια φορά τη μισθοδοσία των υπαλλήλων στα μπλε λεωφορεία,
μπλοκάροντας το σχετικό κονδύλι, ποιος είδε τον Ρέππα και δεν τον φοβήθηκε! Μπορεί να εξαπέλυσε επίθεση κατά των «τζαμπατζήδων» επιβατών που αντιδρούσαν στην αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, αλλά να πειράξει τους χαϊδεμένους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, εκεί ούτε λόγος.
Στον ΟΣΕ βρήκε από τον προκάτοχό του Ευριπίδη Στυλιανίδη έτοιμο σχέδιο για την εξυγίανση που προέβλεπε το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας. Το περιεργάστηκε, το κοίταξε, το ξανακοίταξε και το έβαλε στο ράφι… Οταν τα ελλείμματα πήραν την ανηφόρα και η τρόικα άρχισε να ζητεί απολύσεις, τότε και μόνον τότε θυμήθηκε το σχέδιο για την εφεδρεία!
Το ίδιο κάνει τώρα και στο νέο του υπουργείο. Οι απολύσεις και οι καταργήσεις οργανισμών, που θίγουν την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, πάνε πίσω, ενώ οι περικοπές στο μισθολόγιο, που είχε ετοιμάσει ο Παπακωνσταντίνου με τον Ραγκούση, εξαφανίστηκαν. Τα επιδόματα βαφτίστηκαν «προσωπική διαφορά» και οι πασόκοι πίνουν νερό στο όνομα του υπουργού.
Από τη γενιά της Μεταπολίτευσης στη νομή της εξουσίας και τις ισχύος
Τριάντα ολόκληρα χρόνια στη Βουλή, ο Ρέππας έχει, όπως φαίνεται, στρατηγική να αναδειχθεί στη συνείδηση του Κινήματος κόντρα στους «δεξιούς» υπουργούς του ΓΑΠ, όπως θεωρούνται ο Ραγκούσης, ο Παπακωνσταντίνου, ο Μόσιαλος, ακόμη και ο Βενιζέλος.
Τους επιτίθεται δημοσίως με υπαινιγμούς, λέγοντας ότι η πολιτική τους διακρίνεται από ακραία νεοφιλελεύθερη λογική, ωστόσο στον νου του, ως γνήσιο τέκνο της γενιάς της Μεταπολίτευσης, έχει ένα πράγμα και μόνο, τη νομή της εξουσίας.
Η κόντρα του με τον Ραγκούση δεν αφορά τα ταξί, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά κάτι βαθύτερο.
Μανούλα στον πόλεμο παρασκηνίου, ο Ρέππας καθάρισε τον «Παριανό» από τη θέση του συντονιστή και έγινε ο ίδιος αφανώς χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δίπλα στον αρχηγό. Γνωρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν και θα παραμείνει παπανδρεϊκό κόμμα, έχει ποντάρει όλες του τις μάρκες στον Παπανδρέου και κοιτάζει προς τη μελλοντική επόμενη μέρα.
Επισήμως επιχειρηματολογεί υπέρ της συγκυβέρνησης, ωστόσο, παρασκηνιακά, του εισηγείται πρόωρες εκλογές, διαβεβαιώνοντάς τον ότι η ήττα θα είναι διαχειρίσιμη και ο Σαμαράς «παρένθεση».
Κάνει δηλαδή ό,τι του έμαθε η Μεταπολίτευση, πρωταθλητισμό στην… ίντριγκα. Ο ίδιος δεν εκτίθεται πολύ τηλεοπτικά και κοιτά μόνο να μη φθείρεται. Αυτό το μοντέλο πολιτικού, πάντως, έχει ημερομηνία λήξεως, καθώς ο κόσμος παίρνει εύκολα χαμπάρι τους ισορροπιστές. Αλλά ο λοχαγός, κλεισμένος στο γραφείο του, δεν έχει πάρει ακόμη χαμπάρι ότι οι Μαυρογυαλούροι και οι Καλοχαιρέτες υπάρχουν για να μας ευθυμούν! Οχι και να μας διοικούν!
Ουρανία Γαλανού
Μ.Η.Τ. 232120