Ελπίδες σε ανθρώπους που έχουν υποστεί σοβαρές βλάβες στη σπονδυλική στήλη δίνει ανακάλυψη ιαπωνικής έρευνας, η οποία έδειξε ότι βλαστοκύτταρα από τον οδοντικό πολφό (το μαλακό μέρος του δοντιού που αποτελείται από αγγεία και νεύρα) μπορούν να αποκαταστήσουν μέρος της κινητικότητας που έχει χαθεί από βλάβη στη σπονδυλική στήλη!
Ερευνητές του πανεπιστημίου Ναγκόγια τοποθέτησαν βλαστοκύτταρα από τον οδοντικό πολφό σε ποντίκια με κατάγματα στην πλάτη και ανακάλυψαν ότι η άμεση εμφύτευσή τους στο σημείο όπου εντοπίζεται η βλάβη συνέβαλε στην εν μέρει αποκατάσταση της κινητικότητας των ασθενών.
Τα μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα, όπως ονομάζονται, είναι τα πολυτιμότερα κύτταρα του οδοντικού πολφού, καθώς έχουν δυνατότητες διαφοροποίησης σε οδοντοβλάστες (είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία της οδοντίνης και του πολφού των δοντιών), οστεοβλάστες (ευθύνονται για τη δημιουργία οστών), νευρικά κύτταρα, χονδροκύτταρα, λιπώδη κύτταρα, μυϊκά κύτταρα, κύτταρα του μυοκαρδίου, καθώς και ενδοκρινικά κύτταρα του παγκρέατος, που παράγουν ινσουλίνη. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν αφήνουν τα νευρικά κύτταρα να πεθάνουν, βοηθούν τα νευρικά κύτταρα να αναγεννηθούν και ενισχύουν την ανάπτυξη άλλων κυττάρων, που υποστηρίζουν τη σπονδυλική στήλη.
Σύμφωνα με αμερικανικές μελέτες, στο μέλλον θα μπορούν να αντιμετωπίσουν ασθένειες όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, οι κακώσεις και οι παθήσεις του μυϊκού συστήματος, αλλά και εκείνες του νευρικού συστήματος (παραλύσεις, νόσος του Πάρκινσον, νόσος του Αλτσχάιμερ). Ωστόσο, οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι προς το παρόν η θεραπεία αυτή δεν μπορεί να εφαρμοστεί στον άνθρωπο, όμως υπόσχεται στο μέλλον να αλλάξει ριζικά την καθημερινή ζωή όσων αντιμετωπίζουν πρόβλημα κινητικότητας.
Τα μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα συλλέγονται εύκολα και ανώδυνα από τον οδοντικό πολφό, ενώ παρουσιάζουν πλήρη συμβατότητα για αυτόλογη χρήση (δηλαδή από το ίδιο το άτομο).
Μέχρι στιγμής η συγκεκριμένη θεραπεία δεν μπορεί να γίνει όταν τα βλαστοκύτταρα λαμβάνονται μετά την εμφάνιση της βλάβης στη σπονδυλική στήλη. Οι επιστήμονες θα συνεχίσουν τις έρευνες προκειμένου να διαπιστώσουν αν η αποτελεσματικότητά τους είναι ίδια και στις περιπτώσεις που η εμφύτευσή τους δεν γίνεται άμεσα, αλλά με καθυστέρηση.
Αλεξάνδρα Χυδηριώτη
