► Συνεργασία του κατεστημένου των Δημοκρατικών με συστημικούς Ρεπουμπλικάνους
► Yπονομεύουν με ψέματα και χωρίς κανένα στοιχείο τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ! 
Από τον
Νίκο Σταματάκη*
Μόλις 24 μέρες από την ορκωμοσία του προέδρου Τραμπ βρίσκεται σε εξέλιξη μία πρωτοφανής κίνηση υπονόμευσής του, που τις τελευταίες ώρες έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο είδος πραξικοπήματος. Δεν πρόκειται για κάποια ανοιχτή απόπειρα υφαρπαγής της εξουσίας από τις ένοπλες δυνάμεις και τις δυνάμεις ασφαλείας, των οποίων η υποστήριξη προς τον νέο πρόεδρο είναι συμπαγής. Πρόκειται μάλλον για κινήσεις στο παρασκήνιο του «κατεστημένου των Δημοκρατικών» (δυστυχώς με την απαράδεκτη προτροπή του αποχωρήσαντος προέδρου Ομπάμα), συνεργαζόμενου με συστημικά στοιχεία του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Αιχμή του δόρατος και κινητήρια δύναμη του επιχειρούμενου πραξικοπήματος είναι τα «εκπορνευμένα» συστημικά αμερικανικά ΜΜΕ, τα ίδια ΜΜΕ τα οποία είχαμε προεκλογικά καταγγείλει για αντιδημοκρατικές έως φασίζουσες, γκεμπελικές τάσεις…
Αλλά ας δώσουμε παραδείγματα αυτής της επιχείρησης διαστρέβλωσης των ειδήσεων.
Ολη αυτή η κίνηση ξεκίνησε από την κατασκευασμένη ειδησεογραφία συστημικών ΜΜΕ, με πρώτη την προπαγανδιστική φυλλάδα «ΝΥ Τάιμς», που ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ κατηγόρησαν τον Μ. Φλιν και άλλα (χωρίς να τα ονομάσουν) μέλη του περίγυρου του προέδρου Τραμπ για ανάρμοστες επαφές με την κυβέρνηση της Ρωσίας και για δήθεν «υπόσχεση» για ελάφρυνση των κυρώσεων εναντίον της. Και επαναλαμβάνουν τις υποψίες (ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ) ότι η Ρωσία παρενέβη στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές. Αλλά από μόνη της η όποια συζήτηση αυτή δεν αποτελεί επιλήψιμο στοιχείο (η παραίτηση Φλιν σχετίζεται με την απόκρυψη στοιχείων από τον αντιπρόεδρο Πενς και ίσως και άλλα ζητήματα που δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά). Και τα περί ρωσικής παρέμβασης στις εκλογές είναι παντελώς αναπόδεικτα… Αλλά με τη δημιουργία θορύβου κατάφεραν να δημιουργήσουν εντυπώσεις και να ποδηγετήσουν τον δημόσιο διάλογο.
Και ενώ οι ίδιοι δεν συνηθίζουν να παρουσιάζουν αποδεικτικά στοιχεία, όταν πρόκειται για τους αντιπάλους τους απαιτούν χειροπιαστές αποδείξεις. Παράδειγμα, ο απαράδεκτος Τζορτζ Στεφανόπουλος, ο οποίος την περασμένη Κυριακή στο πρόγραμμά του στο δίκτυο ABC «This Week», συζητώντας με τον προεδρικό σύμβουλο Στίβεν Μίλερ για το θέμα της απάτης στις εκλογές, απαίτησε στοιχεία για τις σχετικές καταγγελίες. Τι κι αν όλοι γνωρίζουμε ότι σε κανένα εκλογικό κέντρο των ΗΠΑ δεν απαιτείται ταυτότητα για την ψήφο; Τι κι αν είναι ευρέως γνωστό ότι υπάρχουν άπειρες διπλοεγγραφές σε εκλογικούς καταλόγους; Τι κι αν κάποιες πολιτείες παραχωρούν το εκλογικό δικαίωμα ταυτόχρονα με την άδεια οδηγήσεως, την οποία όμως χορηγούν και σε παράνομους μετανάστες; Ολα αυτά είναι γνωστά, αλλά ο Στεφανόπουλος ήθελε αποδείξεις…
Παράλληλα, το σύστημα των Δημοκρατικών επιβραδύνει αδικαιολόγητα την επικύρωση του υπουργικού συμβουλίου του προέδρου Τραμπ… Σπουδαίο παράδειγμα, η με δυσκολία επικυρωθείσα υπουργός Παιδείας κυρία Ντεβός, στην οποία υπήρξε σφοδρή αντίδραση από τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών, επειδή είναι πρωτεργάτης της απελευθέρωσης των δημόσιων σχολείων. Πώς γίνεται αυτή η απελευθέρωση; Οι φτωχότερες τάξεις έχουν εδώ και χρόνια το δικαίωμα να λαμβάνουν το ποσό της δημόσιας δαπάνης που αντιστοιχεί στο παιδί/ά τους (μερικές χιλιάδες δολάρια) και το/τα εγγράφουν σε ιδιωτικά σχολεία (charter schools). Ηδη σε φτωχές περιοχές των μεγαλουπόλεων, όπου συνήθως κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί, είναι ορμητική η τάση φυγής από τα δημόσια σχολεία, όπου δεν υπάρχει δικαίωμα απόλυσης των αποτυχημένων δασκάλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Ν. Υόρκη 4.000 τέτοιοι «άχρηστοι» δάσκαλοι, επειδή δεν είναι νομικά δυνατόν να απολυθούν, παροπλίζονται πλήρως αμειβόμενοι και παρουσιάζονται καθημερινά για να αργοσχολήσουν σε ειδικές αίθουσες (τα περίφημα rubber rooms…). Το ετήσιο κόστος για τους φορολογουμένους ανέρχεται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια… Τα διδασκαλικά συνδικάτα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Δημοκρατικού Κόμματος και η ήττα τους -μαζί με την αφύπνιση των ψηφοφόρων των μεγαλουπόλεων- αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τους «κρατιστές» Δημοκρατικούς…
Πολλοί παρατηρητές έχουν ήδη σημειώσει ότι στελέχη του συστήματος που ελέγχουν τους θεσμούς της εξουσίας και τον κρατικό μηχανισμό -και ειδικά τη δικαστική εξουσία και τις μυστικές υπηρεσίες- έχουν εργολαβικά αναλάβει το έργο της υπονόμευσης. Ηταν, για παράδειγμα, πρωτοφανής η διαρροή λεπτομερειών των τηλεφωνικών συνομιλιών του Αμερικανού προέδρου με ηγέτες άλλων κρατών. Απαράδεκτη επίσης η παρέμβαση κάποιων δικαστηρίων στο προεδρικό διάταγμα για το Μεταναστευτικό. Και επειδή η ανάληψη της εξουσίας από τα στελέχη της νέας κυβέρνησης καθυστερεί, το «αντάρτικο» του προηγούμενου συστήματος βρίσκει έδαφος να συνεχίζει.
Πόσο λοιπόν θα διαρκέσει αυτό το περίεργο πραξικόπημα και πόσο επιτυχημένο θα είναι; Θα είναι βραχύβιο, καταλήγοντας σε «μπούμερανγκ» για τους συστημικούς δράστες του. Ηδη σήμερα ο πρόεδρος Τραμπ κυριολεκτικά εκτέλεσε εν ψυχρώ τους βασικούς εκπροσώπους των συστημικών ΜΜΕ σε εκτεταμένη συνέντευξή του… Χρησιμοποίησε την ίδια μέθοδο που αποδείχτηκε νικηφόρα στην προεκλογική περίοδο, περνώντας στην αντεπίθεση και αναποδογυρίζοντας τα επιχειρήματα των διεφθαρμένων και ιδεολογικά φανατισμένων δημοσιογράφων. Για ακόμα μία φορά οι αντίπαλοι υποτιμούν το «φαινόμενο Τραμπ», μη έχοντας λάβει το μάθημά τους. Ξεχνούν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ασυναγώνιστος όταν καταλάβει τι ακριβώς παιχνίδια παίζονται γύρω του και περάσει στην αντεπίθεση. Πόσες φορές το είδαμε προεκλογικά; Αμέτρητες.
Αμέσως μετά θα προχωρήσει στην αυτονόητη αντίδραση εναντίον κάθε πραξικοπήματος: Θα μιλήσει κατευθείαν στον λαό, με την πρώτη μεγάλη ανοιχτή συγκέντρωση να έχει ήδη προγραμματιστεί στην πόλη Μελβούρνη της Φλόριντα. Και θα έχει μεγαλύτερη επιρροή απ’ ό,τι είχε προεκλογικά, επειδή διαθέτει ένα πανίσχυρο όπλο, το λεγόμενο «προεδρικό μεγάφωνο».
Ο λαός είναι με το μέρος του. Ακόμη και εκείνοι που δεν τον ψήφισαν αντιλαμβάνονται ότι του οφείλεται ο σεβασμός που αρμόζει στο αξίωμα και ότι πρέπει να του επιτραπεί το δημοκρατικά αυτονόητο, δηλαδή να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να παραβλέψουν τα στραβοπατήματά του και να του δώσουν άνετη περίοδο προσαρμογής. Η συνειδητή επιλογή του λαού ήταν υπέρ ενός προέδρου «μη επαγγελματία» και «εκτός συστήματος» και ήταν σοφή. Ηδη η δημοτικότητα του προέδρου Τραμπ ξεπέρασε το 55%…
* Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Ν.Υόρκη
