Η «δημοκρατία» ήταν η πρώτη εφημερίδα που ανέδειξε με αναλυτικό ρεπορτάζ της και συνεντεύξεις, στο δισέλιδό της την 1η Σεπτεμβρίου, όλο το σπουδαίο σχέδιο της τοπικής κοινωνίας για την αναγέννηση του χωριού Φουρνά των Αγράφων, προτείνοντας την ίδια λύση και για άλλες περιοχές της χώρας που μαραζώνουν, όσο οι παχύδερμες και ανίκανες κυβερνήσεις επιτρέπουν την ερημοποίηση της ελληνικής υπαίθρου, αντί να δίνουν περαιτέρω κίνητρα για τέτοιες πρωτοβουλίες.
Πριν περάσει ένας μήνας καλά καλά το επιτυχημένο σχέδιο για τη Φουρνά εφαρμόζει και μια άλλη, άδεια πια από νέους ανθρώπους περιοχή, η Βολισσός στη Χίο. Οπως έγραψε προχθές η «Καθημερινή», βλέποντας το χωριό τους να φθίνει πληθυσμιακά, οι κάτοικοι της Βολισσού στον παλιό Δήμο Αμανής της Χίου επεξεργάζονται την ιδέα προσφοράς κινήτρων για την προσέλκυση νέων κατοίκων και κυρίως παιδιών, ώστε να κρατηθεί ανοιχτό το σχολείο του χωριού, που πριν από μερικές μέρες γιόρτασε τα 100 χρόνια από τη θεμελίωσή του. «Το 2028 θα γιορτάσουμε και τα 100 χρόνια από τη λειτουργία του» λέει η Βιβή Ποταμούση, σύμβουλος του δημάρχου σε θέματα πολιτισμού και παιδείας. «Αν, βέβαια, καταφέρουμε να το κρατήσουμε ανοιχτό μέχρι τότε».
Η Ποταμούση δηλώνει πως η ιδέα ήρθε από τη Φουρνά: «Φαίνεται πως είμαστε μια κοινωνία με μεγαλύτερη εσωστρέφεια από τη Φουρνά. Τη δασκάλα στη Φουρνά τη θεωρώ ηρωίδα. Κατάφερε να κάνει κάτι φοβερό για τον τόπο της, χωρίς να έχει κανένα όφελος εκείνη. Ιδια είναι τα κίνητρα κι εμάς εδώ. Ξέρουμε ότι έχουμε μεγάλη ευθύνη όταν προσκαλούμε κόσμο». Η τοπική κοινωνία της Βολισσού είναι έτοιμη να δώσει κίνητρα σε όσες οικογένειες ενδιαφερθούν (στη Φουρνά τα αιτήματα ξεπέρασαν τα 1.000!). Ωστόσο η Βιβή Ποταμούση επισημαίνει και το αυτονόητο: «Αν μια δασκάλα από τη Φουρνά και ένας ιερέας, και μια καθηγήτρια από τη Χίο μπορούν να κάνουν πέντε πράγματα με τη βοήθεια της τοπικής κοινωνίας, αυτό θα έπρεπε να το στηρίξει κεντρικά κάθε κυβέρνηση. Να ενισχύσει τα κίνητρα που δίνουμε εμείς ως κοινωνίες».
