➥ Το είδαμε. Η θεία Πρόνοια επέτρεψε να το δούμε. Η παρέλαση «ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας» αποτέλεσε τον καταλύτη. Πολλοί εξ αυτών που… θεσμικά συμπαθούμε στις κρίσιμες στιγμές είναι απέναντι!➥ Είδαμε τον μουρλό διαστροφικό τσίτσιδο, με την ελληνική σημαία στ’ αποκατινά του και στον απαυτό του μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, και τον αστυνομικό, αντί να τον μπαγλαρώσει, ως όφειλε, να τον κοιτάζει.
➥ Οι ίδιοι άνθρωποι που ρήμαζαν στα ληγμένα χημικά τα ανήλικα παιδάκια και τους γέροντες που διαδήλωναν για τη Μακεδονία μας και ματσούκωναν όσους πήγαν κοντά στον χώρο όπου έπεφταν οι τζίφρες της Συμφωνίας των Πρεσπών έμεναν απαθείς στην ύβρη!
➥ Βλέπεις τον τύπο με τη σημαία στα απόκρυφά του να βεβηλώνει των Ελλήνων τα ιερά και τον αφήνεις! Και μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ; Αξίζει η ψυχή σου ένα μηνιάτικο;
➥ Ολα τα θεσμικά, όλα τα τυπικά, όλα τα κρατικά κάποια στιγμή καταλήγουν στο πρόσωπο: Κι η εποχή σου ήταν κόντρα, ναι. Κι όλα εναντίον, ναι. Κι εσύ; Τι έκανες εσύ; Ηταν δύσκολο να παραμείνεις Απόστολος και σου φάνηκε εύκολος ο δρόμος του Ιούδα; Πάντα το ερώτημα είναι: «Εσύ; Τι διάλεξες εσύ;»
➥ Μέσες – άκρες, ίδιας τάξης είναι το ερώτημα για το τώρα, σε όλα τα επίπεδα. Στο οικονομικό, στο πνευματικό, στο πολιτικό, στο ιδεολογικό, στο κομματικό. Ολα καταλήγουν στις επιλογές του προσώπου.
➥ Με τα μισόλογα δεν βγαίνει άκρη. Με τα ψελλίσματα δεν ωφελείται η Ελλάδα. Οι άνθρωποι χρωστούν στον εαυτό τους και στους τριγύρω τους κάτι πολύ απλό και γενναίο: την αλήθεια.
➥ Και επειδή το πανηγυράκι της ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας έλαβε χώρα μπροστά στο Κοινοβούλιο, πρέπει να πούμε ότι όσα μαθαίνονται τον τελευταίο καιρό για τους διορισμούς εκεί θυμίζουν τις δύο πρώτες στροφές από το ποίημα «Μποναμάς» του Κώστα Βάρναλη:
➥ «Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες/σκεμπέδες σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες/ξετσίπωτοι ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι/ντυμένοι στα μαλάματα κι επίσημοι κι ωραίοι.
➥ Εξήντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαράν καμπάνες)/φάγανε γουρουνόπουλα, στραγγίσαν νταμιτζάνες!/Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στα τζάκια,/κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στα μπατζάκια».
π
Μ.Η.Τ. 232120