Η Γαλλία υιοθετεί την κουλτούρα του θανάτου

Η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε το Σάββατο την εξέταση δύο προτάσεων νόμου για το «δικαίωμα στην ευθανασία»

• Παρίσι, Μαρία Δεναξά

Η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν προχωρά με συνοπτικές και επίσημες διαδικασίες προς την υιοθέτηση της κουλτούρας του θανάτου. Με την ψήφο μόλις 114 βουλευτών η γαλλική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε το Σάββατο την εξέταση δύο προτάσεων νόμου για το «δικαίωμα στη βοήθεια στον θάνατο-ευθανασία» και την «παρηγορητική φροντίδα», που αφορούν άτομα που πάσχουν από «σοβαρή και ανίατη ασθένεια» η οποία «απειλεί τη ζωή τους, σε προχωρημένο ή τελικό στάδιο» και παρουσιάζουν «συνεχή σωματική ή ψυχολογική δυσφορία».

Η επίσημη ψηφοφορία των νομοσχεδίων για την υιοθέτησή τους θα διεξαχθεί σήμερα Τρίτη 27 Μαΐου. Ωστόσο η επικύρωση ορισμένων άρθρων προκαλεί έντονες αντιδράσεις αλλά και ανησυχία στον συντηρητικό χώρο για τους πραγματικούς σκοπούς τους, καθώς καμία από τις τροπολογίες των αντιτιθέμενων στα κείμενα δεν «ελήφθη υπόψη».

Σύμφωνα με τη σύνοψη των μέτρων:

• Θα απαιτούνται 48 ώρες για την επικύρωση του αιτήματος ευθανασίας-θανάτου. Το χρονικό όριο θα μπορεί να μειωθεί.
• Επιβολή προστίμου 1.500 ευρώ και φυλάκιση ενός έτους σε συγγενείς και υγειονομικούς που θα επιχειρήσουν να αποθαρρύνουν την απόφαση του ατόμου που επιθυμεί να βάλει τέλος στη ζωή του.
• Η πρόκληση του θανάτου γίνεται μέρος της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης.
• Ο νόμος δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα συνείδησης για όσους χορηγούν τη θανατηφόρα ουσία.
• Αρκεί ένα απλό προφορικό αίτημα, δεν απαιτούνται γραπτή αίτηση, υπογραφή ή μάρτυρας.
• Η γνώμη του δεύτερου γιατρού μπορεί να δοθεί εξ αποστάσεως και δεν είναι δεσμευτική.
• Η θανατηφόρα ένεση μπορεί να γίνει στο σπίτι, στο νοσοκομείο, σε γηροκομείο ή οπουδήποτε αλλού, χωρίς περιορισμούς.
• Ατομική απόφαση: Ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει να χορηγήσει τον θάνατο χωρίς συλλογική διαδικασία και χωρίς αντίθετη γνώμη.
• Ελεγχος μετά τον θάνατο: Η επιτροπή ελέγχου θα μπορεί να εξετάσει τον φάκελο μόνο αφότου έχει επέλθει ο θάνατος.
• Δεν υπάρχει δυνατότητα προσφυγής για τους συγγενείς!

Σε μια εποχή που σε πολλές περιοχές της Γαλλίας δεν υπάρχουν πλέον γιατροί που να δέχονται νέους ασθενείς, κλείνουν τα επείγοντα περιστατικά, καταργούνται ολόκληρες νοσοκομειακές μονάδες με εκατοντάδες κρεβάτια και το σύστημα της δημόσιας υγείας βρίσκεται σε τροχιά πλήρους κατάρρευσης, η κυβέρνηση Μακρόν υιοθετεί την επιβολή ποινής για τους συγγενείς και τους υγειονομικούς που θα προσπαθούν να αποθαρρύνουν άτομα που «επιθυμούν» να υποβληθούν σε ευθανασία, με τη δικαιολογία «της παραβίασης της θεμελιώδους ελευθερίας της αυτοδιάθεσης». Κι αυτό μετά απ’ όλα όσα ζήσαμε με τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού!

Τυραννία

Με λίγα λόγια, όταν πρόκειται για τη διακοπή της κύησης μέχρι και τον ένατο μήνα στη Γαλλία (προσεχώς και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες) ή για την ευθανασία, το σύνθημα είναι «το σώμα μου, η επιλογή μου». Αλλά όταν πρόκειται για τον «εμβολιασμό» υγιών ανθρώπων με πειραματικά εμβόλια, με την απειλή μάλιστα να τους απαγορευτεί η εργασία ή η πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα, τότε γίνεται «το σώμα μου, η επιλογή τους»!

Αυτή η τυραννία είναι πολύ πιο διεστραμμένη, ύπουλη και τοξική απ’ όσες γνώρισε μέχρι τώρα η ανθρωπότητα, γιατί διαχέει τη σήψη της μέσα σε περιτύλιγμα που υπόσχεται το εντελώς αντίθετο. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά στα νομοσχέδια για το «τέλος της ζωής», όπως τα αποκαλεί η κυβέρνηση Μακρόν, είναι πως ποινικοποιείται η αγάπη, στην περίπτωση που ένας συγγενής ή ένας συμπονετικός υγειονομικός επιχειρήσει να αποτρέψει κάποιον ή ένα αγαπημένο του πρόσωπο από το να πεθάνει. Το να αγαπάς δηλαδή γίνεται αδίκημα και το να σκοτώνεις γίνεται πράξη αγάπης!

Πρόκειται για μια ηθική και κοινωνική βόμβα, καθώς, υπό το πρόσχημα της ελευθερίας, ανοίγεται ο δρόμος σε μια ευθανασία χωρίς όρια, με ασαφή κριτήρια, σε ένα αδίκημα «παρεμπόδισης» που φιμώνει την κριτική και που αργά ή γρήγορα όλα τα υποτιθέμενα εμπόδια που έχουν απομείνει για αυτή την πρακτική θα καταρρεύσουν. Τα νομοσχέδια φαίνεται πως έχουν και οικονομικά κίνητρα. Επιτρέπουν την εξοικονόμηση 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως (σύμφωνα με το ευρωπαϊκό think tank Fondapol). Επιπροσθέτως μετατρέπουν τον θάνατο σε μια ωφελιμιστική λύση και επιβεβαιώνουν τη θανατηφόρα εκτροπή της γαλλικής αλλά και της ευρωπαϊκής ηγεσίας.

Η διασύνδεση της ευθανασίας με τον ναζισμό

Το 1939 ο Χίτλερ χαρακτήρισε «Ελεήμονα θάνατο» τη μαζική δολοφονία ανίατων ασθενών. Οπως είναι γνωστό, οι ναζί ήταν ειδήμονες στην παραπληροφόρηση, χρησιμοποιώντας φρικτούς ευφημισμούς για να καλύψουν τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ετσι, ιδιαίτερα από το 1941-1942 και μετά, υιοθέτησαν εκφράσεις όπως:

• «Εκκένωση προς Ανατολάς» («Evakuierung nach dem Osten»), που ήταν ο εκτοπισμός στα στρατόπεδα εξόντωσης,
• «Τελική λύση του εβραϊκού ζητήματος» («Endlösung der Judenfrage») σήμαινε τη συστηματική εξόντωση (γενοκτονία) των Εβραίων.

Αλλά ήδη από το 1939 εμφανίστηκε ένας πρώτος ευφημισμός για την κάλυψη μαζικών εγκλημάτων: «Gnadentod», δηλαδή «Ελεήμων θάνατος». Ηταν η έκφραση που χρησιμοποιούσε η ναζιστική προπαγάνδα για να καθησυχάσει τον γερμανικό λαό μπροστά στην εφαρμογή μιας πολιτικής ευγονικής και εξόντωσης των πιο αδύναμων, πράξη που ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τη χριστιανική ηθική.

Το «Gnadentod» ήταν και η λέξη που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Χίτλερ σε εντολή του, υπογεγραμμένη την 1η Σεπτεμβρίου 1939, όταν διέταξε τη συστηματική εξόντωση όλων των ανίατων ή ετοιμοθάνατων ασθενών, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση T4».
Ο ναζισμός παραμένει ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία της Ευρώπης, διότι, πέρα από τη φρίκη των εγκλημάτων του, σηματοδότησε μια τραγική ανθρωπολογική, θρησκευτική και πολιτισμική ρήξη.

Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι οι υποστηρικτές της ευθανασίας δεν είναι οπαδοί του Αδόλφου Χίτλερ, το γεγονός παραμένει ότι τα νομοσχέδια που προωθούνται στην Ευρώπη με όλα τα ενθαρρυντικά μέτρα για την «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» συνιστούν ανθρωπολογική, θρησκευτική και πολιτισμική ρήξη παρόμοιας κατηγορίας με εκείνη που προκάλεσε η διαβόητη Επιχείρηση ευθανασίας T4 των ναζί.

Γι’ αυτό και οι εκπρόσωποι των αβρααμικών θρησκειών (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός και Ισλάμ) εκπέμπουν σήμα κινδύνου απέναντι σε αυτά τα νομοσχέδια και καλούν τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους των ευρωπαϊκών λαών να περιορίσουν δραστικά το πεδίο εφαρμογής τους εξαιτίας των τρομακτικών κινδύνων που κρύβουν για τους πιο ευάλωτους.
Διαφορετικά οδηγούμαστε σε ένα καθεστώς βιομηχανικής εξόντωσης όσων θεωρούνται «άχρηστα στόματα», όσων είναι ηλικιωμένοι, ευάλωτοι, αδύναμοι σωματικά ή ψυχολογικά, των ασθενών και ενδεχομένως και πολιτικών αντιπάλων.

Σε όλες τις περιπτώσεις διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση του πολιτισμού μας!

ΥΓ.: Ναι στην ευθανασία υπό αυστηρότατο νομικό πλαίσιο, όχι στην ευγονική της Ε.Ε.