Πρόεδρος του σημιτικού – βενιζελικού ΠΑΣΟΚ και όχι του παπανδρεϊκού, μια και δεν τον ενοχλεί ότι ο πιο στενός συνεργάτης του εκπροσωπεί τα «κοράκια»
Το βασικό ερώτημα που προκύπτει για τον Ανδρουλάκη είναι με ποιο ηθικό ανάστημα θα μιλάει μετά τις εκλογές για τα funds που βουτάνε τα σπίτια του κοσμάκη. Και ποιος θα πιστεύει ότι το ενδιαφέρον του είναι ειλικρινές.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Ακόμα και παραμονές της κάλπης, που κάθε λάθος επιταχύνει και διογκώνει το κόστος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν βρήκε καμία ιδεολογική παραφωνία στη δικηγορική δράση του Δημήτρη Μάντζου με τα funds. Οχι μόνο τον κάλυψε πλήρως, θεωρώντας συμβατά με το κόμμα του όσα έγιναν από τον στενό του συνεργάτη, αλλά βγήκε και στην αντεπίθεση.
Ισως κάτι δεν έχει καταλάβει καλά ο Κρητικός επικεφαλής της τρίτης πολιτικής δύναμης. Ο Ανδρουλάκης είναι πρόεδρος ενός σοσιαλιστικού κόμματος. Ετσι γράφει στη σφραγίδα του ψηφοδελτίου του. Θα μπορούσε ποτέ ο πρόεδρος ενός σοσιαλιστικού κόμματος να χειροκροτεί τον πιο στενό συνεργάτη του όταν αυτός έχει εκπροσωπήσει νομικά ένα fund που πλειστηριάζει σπίτια αδύναμων πολιτών;
Αν το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια σοσιαλιστικό κόμμα, αλλά ένας σημιτικός και νεοφιλελεύθερος αχταρμάς που δεν ενοχλείται από τα funds, καλό θα ήταν να το εξηγήσει στον κόσμο ο Ανδρουλάκης προτού πάει να ψηφίσει. Επίσης, αν δεν τον εκφράζει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που τόσο συχνά επικαλείται, ας αλλάξει πάλι το όνομα.
Το αν ο Ανδρουλάκης έκρινε σωστά την ηθική διάσταση της υπόθεσης Μάντζου που αποκάλυψε η «δημοκρατία», απαντάται εύκολα. Υπήρχε περίπτωση ο Ανδρέας Παπανδρέου, πολύ περισσότερο ως νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, να χαριστεί ακόμα και στον πιο στενό του συνεργάτη όταν μάθαινε ότι εκείνος εκπροσωπούσε με το δικό του δικηγορικό γραφείο εταιρίες αρπαγής σπιτιών από μεροκαματιάρηδες;
Αυτό που δεν έχει καταφέρει να ξεκαθαρίσει τόσο καιρό ο Ανδρουλάκης είναι ποιο ΠΑΣΟΚ τελικά εκπροσωπεί. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα; Το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη; Το χαβαλέ ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου; Ή το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ που υπέγραφε τα Μνημόνια μαζί με τον Σαμαρά;
Για… προφανείς λόγους!
Το δεύτερο βασικό ζήτημα στο διάστημα που είναι πρόεδρος του κόμματος ο Ανδρουλάκης είναι ότι δεν ξέρει ή κάνει πως δεν ξέρει να διαβάζει σωστά τα σημάδια που είναι μπροστά στα μάτια του. Βλέπουν, μάλιστα, και «φαντάσματα» στο ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρουλάκης είπε ότι πίσω από αυτή την ιστορία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο γραμματέας του κόμματος, Σπυρόπουλος, ότι η «δημοκρατία» κάνει πόλεμο στο… ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, ο τελευταίος μίλησε και για «προφανείς λόγους».
Αλήθεια, όταν η «δημοκρατία» ήταν η μοναδική εφημερίδα που έβγαζε στη φόρα τις δηλώσεις Καϊλή, αμέσως έπειτα απ’ όσα οικτρά είχε πει για το Κατάρ στην Ευρωβουλή και πολύ προτού σκάσει το σκάνδαλο με τις βαλίτσες στις Βρυξέλλες, προτρέποντας τον Ανδρουλάκη να τη διώξει άμεσα από το κόμμα ώστε να μη φθείρεται από ένα τέτοιο βαρίδι, η εφημερίδα έκανε και τότε… πόλεμο στην κοιμώμενη Χαριλάου Τρικούπη;
Τι έχει να πει γι’ αυτό ο χθεσινός στο ΠΑΣΟΚ, Σπυρόπουλος; Κόντρα στο ΠΑΣΟΚ έκανε η «δημοκρατία» ή μήπως καθαρόαιμη και χωρίς καμία ατζέντα δημοσιογραφία, «δείχνοντας» τα περίεργα παιχνίδια της Καϊλή στην πλάτη του κόμματος;
Στις 21 Νοεμβρίου η Εύα Καϊλή είχε υπερασπιστεί σκανδαλωδώς το καθεστώς του Κατάρ στην Ευρωβουλή. Αμέσως μετά η «δημοκρατία» την κατακεραύνωσε για την «προσωπική της ατζέντα», που μαρτυρούσε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.
Ο Ανδρουλάκης τότε είχε κάνει επίδειξη πολιτικής δειλίας, δηλώνοντας ότι «αυτή είναι η άποψή της». Ούτε καν διανοήθηκε να τη διαγράψει. Το έπραξε συρόμενος από τις εξελίξεις τρεις εβδομάδες μετά, και μόνο αφότου πιάστηκε στα πράσα ο πατέρας της Καϊλή με τις βαλίτσες. Με συνέπεια να βρεθούν στο στόχαστρο της κριτικής τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που ο Ανδρουλάκης εμφάνισε ένα βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής του ιδιοσυγκρασίας. Την ατολμία!
Ατολμία
Οι φορές που δεν τόλμησε ο Ανδρουλάκης είναι ασύγκριτα περισσότερες απ’ αυτές που έδειξε πυγμή.
• Ανέχτηκε τον Λοβέρδο να του λέει τον Μάρτιο: «Εγώ δεν είμαι πρόσωπο που διαγράφεται, κανείς δεν μπορεί να με ακουμπήσει».
• Ανέχτηκε την Καϊλή να κάνει τα προσωπικά παιχνίδια της με το Κατάρ ως ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ ταπεινώνοντας το κόμμα της σε ομιλίες και ψηφοφορίες στις Βρυξέλλες. Ανέχτηκε τα καπελώματα-ευλογίες του Βενιζέλου και του Σημίτη.
• Ανέχεται τώρα τον Μάντζο που αναλάμβανε υποθέσεις funds πλειστηριασμών με το δικηγορικό γραφείο του.
• Εκανε πίσω ακόμα και για τη δήλωσή του στο debate περί φυλάκισης για τους ενόχους των υποκλοπών. Ποτέ δεν βρήκε το σθένος να πει ότι εννοούσε τον ωτακουστή του, Μητσοτάκη.
Εκεί που βρήκε χώρο να κάνει επίδειξη ισχύος ο Ανδρουλάκης είναι μόνο σε μικρομεσαία στελέχη δίχως υψηλή δυναμική, όπως στην Αναστασία Σιμητροπούλου ή στον Παντελή Περιβολάρη και τον καθηγητή Σωτήρη Σέρμπο, που αποχώρησαν από το κόμμα.
Στα μάτια ενός παραδοσιακού ψηφοφόρου του ΠΑΣΟΚ, ο Μάντζος έπρεπε να έχει αποπεμφθεί για ηθικούς και ιδεολογικούς λόγους. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, όμως, δείχνει να είναι πλέον τύποις σοσιαλιστικό κόμμα. Και ο Ανδρουλάκης αποδεικνύει ότι είναι
πρόεδρος στο αλλοιωμένο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και του Βενιζέλου, που, άλλωστε, ήταν και οι πολιτικοί μέντορές του.
ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ
Πρόεδρος ΠΑΣΟΚ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Δημοκρίτειο Θράκης, με μάστερ στο περιβάλλον. Το 2001 έγινε μέλος στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και το 2008 μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Το 2013, επί Βενιζέλου, εκλέχθηκε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Από το 2014 είναι ευρωβουλευτής και από τις 12 Δεκεμβρίου 2021 πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
