Η επεισοδιακή ψηφοφορία στην Κεντρική Επιτροπή για τον χρόνο εκλογής της νέας ηγεσίας ανέδειξε ένα κόμμα βαθιά διχασμένο που αναζητεί ταυτότητα μετά τη διπλή συντριβή
Η κρίσιμη διήμερη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώθηκε χθες εν μέσω μετεωρολογικού και πολιτικού καύσωνα, ανέδειξε ένα κόμμα βαθιά διχασμένο.
Το ρήγμα που εγκυμονεί τον σπόρο της διάσπασης αποτυπώθηκε θεαματικά στην επεισοδιακή ψηφοφορία για τον χρόνο εκλογής της νέας ηγεσίας, αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει, πίσω από την αβυσσαλέα οργανωτική σύγκρουση υποκρύπτεται μια σημαντικότερη διαίρεση η οποία αφορά ταυτοτικά ζητήματα του κόμματος μετά τη δίδυμη στρατηγική ήττα, όπως η ιδεολογική και πολιτική του φυσιογνωμία και οι στρατηγικές προτεραιότητες σε μια, όπως προεξοφλούσαν όλοι, μακρά περίοδο συντηρητικής ηγεμονίας.
Η κυρίαρχη αντίθεση, όπως αναγνωρίζουν καθολικά οι εσωκομματικές φατρίες, σχετίζεται με τις κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζει το κόμμα, τι είδους κόμμα στην πραγματικότητα επιδιώκει να είναι και πού ακριβώς τοποθετεί τον εαυτό του στη γεωγραφία του κομματικού ανταγωνισμού. Το Σάββατο, στις ομιλίες των βασικών υποψηφίων, Εφης Αχτσιόγλου, Ευκλείδη Τσακαλώτου και Νίκου Παππά, στους οποίους προστέθηκε την ύστατη ώρα, κάνοντας την έκπληξη, ο Στέφανος Τζουμάκας, αυτό έγινε φανερό. Ο Ευ. Τσακαλώτος, εκ μέρους των παλαιών «αριστερών» ιδιοκτητών που εκφράζει η «Ομπρέλα», μίλησε ξεκάθαρα για ένα κόμμα της Αριστεράς που θα απευθύνεται σε πλατιά ακροατήρια.
Ο Νίκος Παππάς, από την κλονισμένη τάση των «προεδρικών», που έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους με την παραίτηση Τσίπρα, θύμισε το χαμένο στοίχημα της διεύρυνσης και τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων από την Αριστερά μέχρι το προοδευτικό κέντρο.
Μπαίνοντας ανάμεσά τους, η Εφη Αχτσιόγλου, η οποία στηρίζεται από δυνάμεις της «Ομπρέλας», της Κίνησης «6+6» (Ν. Ηλιόπουλος, Δ. Τζανακόπουλος, Α. Χαρίτσης), προεδρικούς, όπως ο Κ. Ζαχαριάδης, και πασοκογενείς, όπως οι Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και Γ. Ραγκούσης, χαρακτήρισε «απλουστευτικό και λανθασμένο το ερώτημα “Αριστερά ή Κέντρο”», επισημαίνοντας ότι δεν φωτίζει τα ζητήματα στρατηγικής. Τι είπε ο Στ. Τζουμάκας στενοχωρώντας πολλούς; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάψει να είναι κόμμα μηχανισμών και να γίνει κόμμα κανονικό, παραμερίζοντας παρασιτικές δραστηριότητες που υποκαθιστούν την πολιτική και την εσωκομματική δημοκρατία από οργανωτικά γκρουπ, τα οποία καθήλωναν την Αριστερά σε μειοψηφικές πολιτικές ήττας και συσπειρώσεων του 7%-12 % εδώ και 50 χρόνια.
Στην κούρσα της διαδοχής εμφανίστηκαν και δύο δυνάμει υποψήφιοι, ο Διονύσης Τεμπονέρας, ένα από τα δημοφιλέστερα και πέραν του κόμματος στελέχη (στηρίζεται από ΡΕΝΕ και τους Α. Κοτσακά, Ν. Σκορίνη, Ρένα Δούρου και Χ. Τσιόκα), και ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος διαθέτει ίσως το πιο φανατικό κομματικό ακροατήριο. Και οι δύο ανακοίνωσαν ότι εάν η Κ.Ε. επιμείνει στο αρχικό χρονοδιάγραμμα, δεν θα συμμετάσχουν. Ο πρώτος γιατί αυτή η διαδικασία μεταξύ «μεγαλομετόχων» δεν αφορά την κοινωνία, όπως υπογράμμισε, ζητώντας την επανίδρυση του κόμματος, και ο δεύτερος που έκανε λόγο για «διαδικασία lifestyle» και «καλλιστεία», σημειώνοντας με ιατρικούς όρους ότι «είναι σαν να χορηγούμε θεραπεία, χωρίς να έχουμε κάνει τη διάγνωση».
Η αντίθεσή τους, την οποία υποστήριξαν ένα στα τρία μέλη, έγκειται, όπως υποστηρίζουν, στο γεγονός ότι το κόμμα, αντί να συζητήσει τα αίτια της ήττας και να συμφωνήσει σε πολιτικές εκλέγοντας στη συνέχεια νέα ηγεσία, ζεύει το άλογο πίσω από το κάρο, με συνέπεια, όπως προειδοποιούν, νέα συρρίκνωση. Το κλίμα αποστρατείας ενδεικτικά σηματοδοτεί η στάση του Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος παραιτήθηκε από την Πολιτική Γραμματεία. Με πικρία αναφέρθηκε στην αποκάλυψη της «δημοκρατίας» για τον χαρακτηρισμό «σκουπίδια» το βράδυ των εκλογών από τον Δ. Τζανακόπουλο στους πασοκογενείς, ο οποίος δεν αποδοκιμάστηκε από όμορους χώρους και πρόσθεσε απογοητευμένος: «Είναι τιμή μας που συνεχίσαμε να είμαστε σε ένα κόμμα που ήταν αφιλόξενο και δεν ήθελε τη διεύρυνση».
10 Σεπτεμβρίου θα γίνει η πρώτη ψηφοφορία για τον νέο πρόεδρο
Στην ψηφοφορία για τον οδικό χάρτη ανασύνταξης των κομματικών δυνάμεων και την ημερομηνία εκλογής νέου προέδρου μετά την παραίτηση Τσίπρα αποτυπώθηκε μια ισχυρή και συμπαγής μειοψηφία, η οποία, αναλόγως των εξελίξεων, είναι πιθανόν να αποτελέσει τη μαγιά για την ίδρυση ενός νέου κομματικού φορέα.
Το σώμα των συνέδρων είχε μπροστά του δύο προτάσεις:
• αφενός, την εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας, η οποία με κάποιες μικρές αναπροσαρμογές οριοθετούσε τη διεξαγωγή Διαρκούς Συνεδρίου στις 3 Σεπτεμβρίου και εκλογή ηγεσίας σε δύο γύρους, αν αυτό χρειαστεί, στις 10 και τις 16 του ίδιου μήνα. Είναι η πρόταση που πλειοψήφησε, γεγονός που σημαίνει ότι η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου θα γίνει στις 10 Σεπτεμβρίου.
• αφετέρου, την πρόταση στην οποία, έστω από διαφορετικές αφετηρίες, συνέκλιναν οι Διονύσης Τεμπονέρας, Παύλος Πολάκης και Χρήστος Σπίρτζης, που ζητούσαν μετάθεση της εκλογής προέδρου μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
«Ετσι κι αλλιώς θα την πάρουμε την κρυάδα στις δημοτικές» υποστήριζαν οι δεύτεροι, σημειώνοντας ότι ο Σ. Φάμελλος ως μεταβατικός πρόεδρος αποδεικνύεται επαρκής επιλογή. «Δεν μπορεί να μείνει ακέφαλο το κόμμα τόσους μήνες» ανταπαντούσαν οι πρώτοι, που θέλουν να εμφανιστεί η νέα ηγεσία στη ΔΕΘ στις 17 Σεπτεμβρίου.
Στην ονομαστική ψηφοφορία που ακολούθησε, σε ατμόσφαιρα έντασης, επειδή ορισμένοι υποστήριξαν ότι ψήφισαν δι’ ανατάσεως και μη μέλη της Κ.Ε., την πρώτη πρόταση υπερψήφισαν 160 από τους 252 και τη δεύτερη (συντάχθηκε και ο Ν. Παππάς…) 88, ενώ μετρήθηκαν 2 «παρών» και 2 λευκά.
«Είναι μεγάλη υπόθεση. Υπάρχει σθεναρή εναλλακτική δύναμη» σχολίασε στην εφημερίδα στέλεχος της μειοψηφίας. Και προειδοποίησε ότι «αν επιμείνουν κάποιοι στη διαχείριση εσωκομματικών ισορροπιών, υπάρχει και άλλος δρόμος». Σε κοινό μήκος, στέλεχος της πλευράς Πολάκη παρατηρούσε στην εφημερίδα: «Η φύση απεχθάνεται το κενό»…
