Τελικά οι «αρετές» ποιου Γάλλου υποψηφίου «κουμπώνουν» με τις σύγχρονες ανάγκες και τις ιδεολογίες της σύγχρονης γαλατικής πολιτικοκοινωνικής ζωής;
Τις απαντήσεις έδωσαν οι κάλπες του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών, που φαντάζουν πια σαν «οικογενειακή υπόθεση», αφού είναι η δεύτερη φορά που ο Νικολά Σαρκοζί αναμετρήθηκε με ένα από τα δύο μέλη του αλλοτινού «ισχυρού ζευγαριού» της γαλλικής Αριστεράς. Η ήττα του Γάλλου προέδρου μοιάζει σαν ένα «προσωπικό στοίχημα» της οικογένειας Ολάντ – Ρουαγιάλ.
Αυτή τη φορά όμως ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν στάθηκε τόσο ικανός όσο το 2007, όταν είχε εξοντώσει πολιτικά τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, πρώην σύντροφο του Φρανσουά Ολάντ, από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ο ηγέτης των Γάλλων Σοσιαλιστών αναδείχτηκε ο νικητής του πρώτου γύρου, με ποσοστό 27,7%, έναντι του 26,6 του Νικολά Σαρκοζί, που έγινε ο πρώτος εν ενεργεία πρόεδρος που ηττήθηκε στον πρώτο γύρο.
Δεν ήταν όμως αυτή η έκπληξη των προεδρικών εκλογών του 2012, παρόλο που ο δεύτερος γύρος αναμένεται να είναι μια σκληρή προεδρική μονομαχία μεταξύ του Σαρκοζί και του… Ολαντρέου, όπως αποκαλείται ευρέως πια ο Ολάντ (από τη σύνθεση των ονομάτων Ολάντ και Παπανδρέου).
Την παράσταση έκλεψε η Μαρίν Λεπέν και το ποσοστό-ρεκόρ του Εθνικού Μετώπου. Το πατριωτικό -σύμφωνα με κάποιους-, ακροδεξιό -σύμφωνα με άλλους- κόμμα από κομπάρσος έγινε πρωταγωνιστής, αφού συγκέντρωσε 19,7%. Ακολούθησε ο Ζαν Λικ Μελανσόν του Αριστερού Κόμματος με 10,9%, ο κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού με 9,2%, η Εβα Ζολί των Οικολόγων με 2% και ο Φιλίπ Πουτού του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος με 1,3%.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, αν και είχαν προβλέψει τη νίκη του Ολάντ, δεν είχαν δώσει σαφή προγνωστικά για την τελική έκβαση της αναμέτρησης μεταξύ Μαρίν Λεπέν και Ζαν Λικ Μελανσόν. Η Μαρίν Λεπέν, κόρη του ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου Ζαν Μαρί Λεπέν, εμφανίστηκε να είναι ακόμα πιο λαοφιλής και πιο ισχυρή από τον γεννήτορα και μέντορά της. «Η Ακρα Δεξιά αποτελεί τη μοναδική αντιπολίτευση τώρα, απέναντι στη γαλλική Αριστερά» έσπευσε να δηλώσει η ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου, η οποία είχε προηγουμένως απευθύνει έκκληση στους ψηφοφόρους της να μην ψηφίσουν «ούτε Σαρκοζί ούτε Ολάντ» στον δεύτερο γύρο.
Οσο για τη δήλωση του νικητή του πρώτου γύρου; Ο Φρανσουά Ολάντ, με περίσσια σιγουριά, υπογράμμισε ότι «είναι ο υποψήφιος όλων εκείνων που θέλουν να γυρίσουν σελίδα», ενώ δεσμεύτηκε ότι «επί της προεδρίας του η Ευρώπη θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης και απασχόλησης».
Ο Ζαν Λικ Μελανσόν αρκέστηκε να ζητήσει από τους οπαδούς του να δραστηριοποιηθούν για να ηττηθεί ο Σαρκοζί στον δεύτερο γύρο, δίχως όμως να αναφέρει το όνομα του Φρανσουά Ολάντ. Υπογράμμισε δε ότι «δεν πρόκειται πια ούτε για προσωπική μάχη ούτε καν για μάχη μιας χώρας. Ο στόχος είναι πια η ανατροπή της τάσης στην Ευρώπη, που καταπιέζει τους λαούς κάτω από τον άξονα Σαρκοζί – Μέρκελ».
Αξίζει να σημειωθεί ότι «ο εγγονός ενός Ελληνα», με το σύμμεικτο αίμα, δεδομένης της διπλής του καταγωγής από μετανάστες, που έγινε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας και που, επιπλέον, έτυχε να είναι πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατά τη διάρκεια της θητείας του, είχε προσπαθήσει επίμονα να επανατοποθετήσει την παραγκωνισμένη και παρακμάζουσα Γαλλία στην πολιτική ευρωπαϊκή σκηνή ως πρωταγωνίστρια, υποσχόμενος ότι θα χαρίσει στη χώρα του το χαμένο κύρος της και στη διεθνή σκηνή. Κάποια στιγμή κατόρθωσε να υποσκελίσει για λίγο μέχρι και τη Γερμανία ενσαρκώνοντας για πολλούς το ιδεώδες του πολιτικού ηγέτη. Μέχρι που το όνομά του ταυτίστηκε με τον άκαμπτο γαλλογερμανικό άξονα «Μερκοζί», τις πολιτικές λιτότητας και την οικονομική ύφεση-βύθιση του μεσογειακού Νότου, αδύναμο πια να πιστοποιήσει την όποια θετική αλλαγή για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά να κατοικήσει στο περιθώριο της Ιστορίας.
Δήμητρα Αθανασοπούλου
Μ.Η.Τ. 232120